علامه حسن زاده آملی رحمه الله علیه:

🔸سرمایه ی همه سعادت ها و اهم واجبات، “معرفت نفس” یعنی  “خودشناسی” است؛  و آنکه خود را نشناخت، عاطل و باطل زیست و گوهر ذاتش را تباه کرد و برای همیشه بی بهره ماند. 

🔹هیچ معرفتی، چون  “معرفت نفس” ، بکار انسان نمی آید. انسان کاری مهم تر از خود سازی ندارد و آن مبتنی بر  “خودشناسی"  است.

آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند. او شخصیتی بود که از حبسی به حبس و از رنجی به رنج دیگر در رفت و آمد بود و هیچ گاه در جهاد بزرگ خود سستی و سردی نداشت.

به گزارش خبرگزای حوزه، ۱۹ شهریور ۱۳۵۸ در تقویم جمهوری اسلامی سالروز رحلت مجاهد عظیم الشأن آیت الله سید محمود طالقانی‏، عضو مجلس خبرگان قانون اساسی و نخستین امام جمعه تهران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است که به همین مناسبت پیام تسلیت پرمحتوای امام خمینی تقدیم علاقه‌مندان می‌شود.

بسم اللَّه الرحمن الرحیم‏

إنا للَّه و إنا إلیه راجعون‏

فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَی‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَنْ یَنتَظِرُ.

عمر طولانی این عیب را دارد که هر روز عزیزی را از دست می‏دهد و به سوگ شخصیتی می‌‏نشیند و در غم برادری فرو می‌رود.

مجاهد عظیم الشأن و برادر بسیار عزیز حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقای طالقانی از بین ما رفت و به ابدیت پیوست و به ملأ اعلی با اجداد گرامش محشور شد.

برای آن بزرگوار، سعادت و راحت و برای ما و امت ما، تأسف و تأثر و اندوه.

آقای طالقانی یک عمر در جهاد و روشنگری و ارشاد گذراند. او یک شخصیتی بود که از حبسی به حبس و از رنجی به رنج دیگر در رفت و آمد بود.

هیچ گاه در جهاد بزرگ خود سستی و سردی نداشت. من انتظار نداشتم که بمانم و دوستان عزیز و پر ارج خودم را یکی پس از دیگری از دست بدهم.

او برای اسلام به منزله حضرت ابوذر بود؛ زبان گویای او چون شمشیر مالک اشتر بود؛ بُرنده بود و کوبنده.

مرگ او زودرس بود و عمر او با برکت. رحمت خداوند بر پدر بزرگوار او که در رأس پرهیزکاران بود و بر روان خودش که بازوی توانای اسلام.

من به امت اسلام و ملت ایران و عائله ارجمند و بازماندگان او، این ضایعه بزرگ را تسلیت می‏دهم. رحمت بر او و بر همه مجاهدان راه حقّ.

والسلام علی عباد اللَّه الصالحین

روح اللَّه الموسوی الخمینی‏

منبع: صحیفه امام، ج‏ ۹، ص ۴۸۶

يزيد بن معاويه سه سال و اندي خلافت كرد. در سال اول نواده‏ي عزيز رسول اللَّه و سلاله‏ي پاك زهرا(س) و علي(ع)، حضرت امام حسين(ع) را به شهادت رساند و مرتكب جناياتي شنيع گرديد. در سال دوم جنبشي را كه در مدينه آغاز شده بود به قتل عام تبديل كرد و مدينه‏ي معظمه را به خاك و خون كشيد و در اواخر خلافت نكبت بار خود براي سركوبي عبداللَّه بن زبير، يكي از فرماندهانِ سپاه خود به نام حَصين‏بن نُمير را به مكّه‏ي منوّره فرستاد. در اين حمله، حرم امن الهي را محاصره كرده و بيت اللَّه الحرام را به منجنيق بست. اين محاصره تا زماني كه خبر مرگ آن پليد به گوش حصين رسيد، ادامه داشت.

سه خانم که با یک مغازه کوچک و خانه‌ای محقر بهترین مکان را برای زوار تهیه کردند!
❗️ در راه طویریج نزدیک کربلا، وارد موکبی شدیم که کولرگازی بسیار خوبی داشت، مبلهای راحت (بخلاف خیلی از مبلهای موکب‌ها) فضای تمیز، هنگام نهار خورشت بادمجان و گوشت به همراه رانی خنک برایمان آوردند و خلاصه هیچ کم و کاستی در پذیرایی نگذاشته بودند.
🔹 کنار این موکب، دکان محقری وجود داشت و خانه بسیار محقری هم پشت این دکان وجود داشت و ما گمان می‌کردیم همسایه این موکب هستند و در دلمان بود که ای‌کاش این موکب دار که اوضاع مالی‌اش خوب بود به همسایه‌اش کمک می‌کرد.
❗️ تعجبمان هنگامی کامل شد که خانم‌های خادم در موکب، کار دکان را هم انجام می‌دادند و فهمیدیم کل این موکب مال همین دکان محقر است😔

و تمام سال کار می‌کنند تا بتوانند به زوار خدمت کنند و خودشان در فضای محقری زندگی می‌کنند تا زائر سیدالشهدا حتی برای #چندساعت راحت باشد.
❗️ هیچ مردی بالاسر خانه نبود و یک مادر با دو دختر صدها برابر ما مردان مدعی به امام حسین خدمت می‌کردند، روی درب دکان یک‌جمله نوشته بود که فهمیدم سر تمام این زندگی زیبا و عاشقانه همین است: محل برکات الزهراء!

خاطره یکی از زوار اربعین ۱۴۰۳

مرحوم آیت الله حائری شیرازی در مطلبی به بیان چهار ستون اصلی تربیت فرزند پرداختند.

مرحوم آیت الله حائری شیرازی در مطلبی به بیان چهار ستون اصلی تربیت فرزند پرداختند که بدین شرح است:

تربیت بر این چهار پایه استوار است.

به پدرها و مادرها یادآور می‌شوم که این چهار تا پایه، سقف خانۀ ما را نگه می‌دارد.

شما چهار تا ستون دارید و تربیت بر این چهار ستون استوار است:

ستون اول: «آگاهی دادن به بچه»؛

ستون دوم: «احترام گذاشتن به بچه»؛

ستون سوم: «محبت کردن به بچه»؛ یعنی در چشم پدر و مادر عزیز باشد؛

ستون چهارم: «اینکه به بچه اعتماد کنند و قبولش داشته باشند و از او مسئولیت بخواهند».

اینها عناصر تربیت صحیح فرزند است.

منبع: راه رشد، جلد یک، صفحه ٢۴۴

ای همسفر ای همنفس ای روح امیدم     بردار سـر از خاک من ازشام رسیدم
هـر چند کـه تیـر سخنم کشت عـدو را
    خود مثل کمان درغم هجر تو خمیدم
روزی کـه عــدو بــرد مـرا از سر نعشت     آمدبه لبم جـان و دل از خویش بریدم
گــردید دل‌سوخته‌ام طشت پـر از خون     در طشت طلا تـا سر خونین تو دیدم
یـک بـــــار نلـــرزیدم و زانــوم نشد خـم
    صـد کوه بلا را به سر دوش کشیدم
از حــال دل سـوخته‌ام باز چه پرسی؟     کز خصم ستمکارشنیدی چه شنیدم
آنجا کـه عیـان است چـه حاجت به بیان است
    این روی کبود من و این موی سفیدم
یک روز چـو تـو در بغـل فـــاطمه بـــودم
    یــــک روز پیـاده بــه روی خــار دویدم
از مقتــل خـــون تـــا دم دروازۀ ساعات     یــک گـــام نلـرزیدم و یــک دم نبریدم
با آن همه وقتی به لبت چوب جفاخورد     برخـواستم و پیــرهن خـــویش دریدم

من «میثم» دل سوخته‌ام دختر زهرا
در حشـر فقط مرحمت توست امیدم