سپر دانایی و صفات والایی
در این برهه حساس که شبهات، فتنه انگیزی و جدل های درون دینی از زبان و قلم نااهلان و دشمنان قسم خورده به ماننده دشنه بر پیکره و اعتقادات دین و مذهب به حق شیعه می کوفند، این علمای ربانی و عالمان دینی به علوم روز، همانند امامان(ع) خود در برابر جنبش های علمی زمانه خویش هستند که با سپر دانایی و علمی، دین و مذهب را در برابر تیرهای زهرآگین شان محفوظ می دارند و مردمان شان را در ساحل امن کج باوری و زوال عقیدتی حفظ می کنند… .
قرآن و آموزه های دینی، علما و عالمان دینی و اهل علم را با صفاتی بارز و خصوصیاتی هم تراز دین می شناساند که باید مزین به این زیبایی های آرمانی، مکتبی و اکتسابی باشند تا بتوانند پیشروی تأثیرگذاری در حفظ و اعتقادات مردمان شان را رقم زنند، به گونه ای که گفتار و کردارشان یکی و در جمیع جهات در کنار مردم قرار گیرند که شاخصه های چنین عالمانی را در این نوشتار به اجمال برمی شماریم:
۱. خدا ترس و خشیت داشته باشند: «إِنَّمَا یَخْشَی اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ»، (فاطر، آیه ۲۸)؛
۲. همه امورات شان خدایی باشد: «وَ قَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَکُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَ عَمِلَ صَالِحًا»، (قصص، آیه۸۰)؛
۳. قدرت تشخیص حق از باطل داشته باشند: «وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ»، (حج، آیه۵۴)؛
۴. حقیقت شناس و حق گوه باشند: «وَکَذَلِکَ نُصَرِّفُ الْآیَاتِ وَ لِیَقُولُوا دَرَسْتَ وَ لِنُبَیِّنَهُ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ»، (انعام، آیه۱۰۵)؛
۵. سرّ نگه دار و دل شان مخزن اسرار مؤمنان باشد: «بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ»، (عنکبوت، آیه۴۹)؛
۶. عدالت پیشه اند؛ ساده زیستند؛ الگوه پذیری از ائمه اطهار(ع) دارند؛ شجاع و با شهامت اند که یک ویژگی از آن همه را امام صادق(ع) فرمودند: « اَلْعَدْلُ اَحْلی مِنَ الشَّهْدِ وَ اَلْیَنُ مِنَ الزُّبْدِ وَ اَطیَبُ ریحا مِنَ الْمِسْکِ؛۱ عدالت از عسل شیرینتر و از سرشیر و کره نرمتر و از مشک مطبوعتر و خوشبوتر است.»
چه زیباست که عدالت را در معارف الهی و جامعه بشری در همه شئونات، ابعاد، حوزههای فکری، فرهنگی، سیاسی، حقوقی، اجتماعی، اقتصادی، اخلاقی و … آن قابل بحث، بررسی و اجرایش را در سطح کلان توجه قرار داد و به عنوان یک محور و بلکه ستون فقرات ملتها، امتها و هر جامعهای دانست و در این راستا، توجه ویژه به پیشوای حاضر و ناظر و صاحب علم اولین و آخرین داشت و جامعه را برای پذیرش آن امام عصروزمان(عج) نیز مهیا نمود که این مهم ها تنها و فقط از عهده همین علما، عالمان دینی و اهل علم برخواهد آمد.