علامه امینی فرمودند:

«روز قیامت با دشمنان امیرالمومنین علیه السلام مخاصمه خواهم کرد!

همانطور که آن ها وقت آقا را گرفتند، وقت مرا هم گرفتند

وگرنه می خواستم معارف امیرالمومنین علیه السلام را گسترش بدهم، این ها آمدند مرا وادار کردند که من در اثبات امامتش کتاب بنویسم.»

مَنْ كُنْتُ مَوْلاه فَهذا عَلِىٌّ مَوْلاه

هرکجا نام غدیر بیاید ناخود آگاه نام علامه امینی وکتاب الغدیر او به ذهن میرسد
او عُمروجوانی،زندگی خودراصرف مولایش امیر المومنین علیه السلام کرد.

۲۸ ربیع الثانی برابر است با سالگرد احیاء گر بزرگ #غدیر علامه شیخ عبدالحسین امینی نجفی رحمه الله

به دنبال یک عمر فعالیت علمی و فرهنگی با برکت در سال های پایان زندگی دچار کسالت و ناراحتی جسمی شده و در نهایت به دنبال شدّت یافتن کسالت در روز ۲۸ ربیع الثانی ۱۳۹۰ (برابر با ۱۲ تیرماه ۱۳۴۹) به هنگام اذان ظهر دعوت حقّ را لبیک گفتند. نقل می کنند در آخرین ساعات زندگی به یکی از فرزندانشان می‌گوید با آبی که به تربت امام حسین علیه السلام ممزوج است لب های مرا مرطوب کنید و دعاهای صحیفه سجادیه امام زین العابدین علیه السلام را برایم بخوانید. آن گاه خود نیز به همراه فرزند «مناجات متوسّلین» و «مناجات معتصمین» را با صدای حزین زیر لب زمزمه می کنند. ناگهان در لحظات نزدیک به اذان ظهر درحالی که عبارت: «اللهمّ اِنّ هذِهِ سکراتُ الموت قد حلّت فاقبل اِلیّ بوجهک الکریم» را زمزمه می کردند، جان به جان آفرین دادند و به دیار باقی منتقل شدند. جنازه آن اندیشمند فرزانه به نجف اشرف منتقل و در کنار کتابخانه بزرگی که خود بنا کرده بود، به خاک سپرده شد.