شیرودی، تنها نظامی که مقام معظم رهبری به او اقتدا کرد
عظمت مقام شهيد و شهادت در راه خدا از نظر كتاب و سنّت، روشن تر از آن است كه نيازى به توضيح داشته باشد، ولى به لحاظ اهميّت مسأله، مختصرى دربارهى آن سخن مىگوييم.
خداوند در قرآن کریم مىفرمايد:
1. «وَ لَئِنْ قُتِلْتُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوْ مُتُّمْ لَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَ رَحْمَةٌ خَيْرٌ مِمَّا يَجْمَعُونَ».[آل عمران، 157]
و اگر در راه خدا كشته شويد يا بميريد، قطعاً آمرزش خدا و رحمت او از [همهى] آن چه [آنان] جمع مىكنند بهتر است.
2. «وَ لَئِنْ مُتُّمْ أَوْ قُتِلْتُمْ لَإِلَى اللَّهِ تُحْشَرُونَ».[آل عمران، 158]
و اگر [در راه جهاد] بميريد يا كشته شويد، قطعاً به سوى خدا گردآورده خواهيد شد.
3. «وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْواتاً بَلْ أَحْياءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ* فَرِحِينَ بِما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ يَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُوا بِهِمْ مِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ* يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ وَ أَنَّ اللَّهَ لا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ».[آل عمران، 171- 169]
هرگز كسانى را كه در راه خدا كشته شده اند، مرده مپندار، بلكه زنده اند كه نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند. به آن چه خدا از فضل خود به آنان داده است شادمانند، و براى كسانى كه از پى ايشانند و هنوز به آنان نپيوسته اند شادى مى كنند كه نه بيمى بر ايشان است و نه اندوهگين مى شوند. بر نعمت و فضل خدا و اين كه خداوند پاداش مؤمنان را تباه نمىگرداند، شادى مى كنند.
4. «وَ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَلَنْ يُضِلَّ أَعْمالَهُمْ* سَيَهْدِيهِمْ وَ يُصْلِحُ بالَهُمْ* وَ يُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَها لَهُمْ».[محمد، 6- 4]
و كسانى كه در راه خدا كشته شده اند، هرگز كارهايشان را ضايع نمى كند. به زودى آنان را راه مى نمايد و حالشان را نيكو مىگرداند. و در بهشتى كه براى آنان وصف كرده، آنان را درمى آورد.
5. «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ يُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيَقْتُلُونَ وَ يُقْتَلُونَ وَعْداً عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْراةِ وَ الْإِنْجِيلِ وَ الْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفى بِعَهْدِهِ مِنَ اللَّهِ فَاسْتَبْشِرُوا بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بايَعْتُمْ بِهِ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ». [توبه، 111]
در حقيقت، خدا از مؤمنان، جان و مالشان را به [بهاى] اين كه بهشت براى آنان باشد، خريده است؛ همان كسانى كه در راه خدا مى جنگند و مى كُشند و كشته مى شوند. [اين] به عنوان وعده ى حقّى در تورات و انجيل و قرآن بر عهده ى اوست. و چه كسى از خدا به عهد خويش وفادارتر است؟ پس به اين معامله اى كه با او كردهايد شادمان باشيد، و اين همان كاميابى بزرگ است.
6. «وَ مَنْ يُقاتِلْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَيُقْتَلْ أَوْ يَغْلِبْ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْراً عَظِيماً».[نساء، 74]
و هر كس در راه خدا بجنگد و كشته يا پيروز شود، به زودى پاداشى بزرگ به او خواهيم داد.
هر يك از اين آيه ها، گوشه اى از عظمت مقام شهادت فى سبيل اللَّه را تبيين مىنمايد، مقامى كه به تنهايى، حاصل يك عمر مجاهده ى انسان وارسته اى است كه خداوند يكجا به شهيد عنايت مى فرمايد.
آيه ى اوّل، به مقام مغفرت و رحمت الهى نسبت به شهيد، آيه ى دوم به حشر الى اللَّهِ او و آيه ى سوم، به حيات معنوى او نزد پروردگار و بهره مندى از رزق خاصّ الهى، فرحناك بودن به عطاياى الهى و دورى از خوف و حزن و بشارت به آن اشاره دارد و نيز در پايان، مژده ى فضل و نعمت الهى به ديگران است. آيه ى چهارم به گُم نشدن اعمال آنها و هدايت و اصلاح حال يا شأن ايشان و سرانجام ورود آنان به بهشتِ موعود اشاره دارد. در آيه ى پنجم، خداوند با وعدهى قطعى، خود را خريدار جان هاى شريف آنان معرفى مى نمايد و آنها را به اين معامله ى پرسود، بشارت مى دهد و آن را «فوز عظيم» مى داند. در آيه ى ششم، اجر عظيم اخروى را براى شهيدان ذكر مىفرمايد.
تقویم انقلاب اسلامی هر روز یادآور پرواز یکی از عاشقان اوج هست. هشتم اردیبهشت برگهای از تاریخ انقلاب هست که در خود یادِ خلبان شهید علی اکبر شیرودی را به همراه میکشد.
شهید علی اکبر شیرودی عاشق انقلاب و ولایت بود و همواره سعی میکرد پیوند مستحکم بین ارتش و روحانیت برقرار کند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نمیکرد. شیرودی عاشق پرواز بود، او برای پیروزی و نبرد علیه دشمن زمان را نمیشناخت و شبانهروز برای پیشبرد اهداف جنگی تلاش میکرد.
سرتیپ امیر طاعتی از همرزمان شهید شیرودی نقل میکند که شهادت شهید شیرودی یک روندی داشت و این روند از شهادت شهید کشوری شروع شد. وقتی که شهید کشوری پیکرش سوخت و شهید شد، ما به همراه شهید شیرودی به آنجا رفتیم. شهید شیرودی در کنار پیکر سوختهی شهید کشوری میگفت: «من بدون تو چگونه زندگی کنم، چرا مرا تنها گذاشتی، تو مرشد و الگوی من بودی.»
از همان زمان بود که شهید شیرودی شروع به شهید شدن کرد. در واقع او همیشه آمادهی شهادت بود و به گونهای عملیات میکرد که همه از او میترسیدند.
مقام معظم رهبری در مورد او میگوید: «او تنها نظامیای بود که در نماز به او اقتدا کردم». در واقع شهید شیرودی یک عارف وارسته بود و همواره میگفت: «من و همرزمانم برای اسلام میجنگیم نه چیز دیگر».
بسیاری از صاحبنظران جنگهای هوایی او را نامدارترین خلبان جهان نامیدند؛ چنان که شهید فلاحی میگوید: «او غیرممکن را ممکن ساخت و کسی بود که وقتی خبر شهادتش را به امام (ره) دادم یک ربع به فکر فرو رفتند و حضرت امام در مورد همه شهدا میگفت خدا آنها را بیامرزد ولی در مورد شیرودی گفت او آمرزیده است.»
او با بیش از ۲۵۰۰ ساعت بالاترین ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بیش از ۴۰ بار سانحه و بیش از ۳۰۰ مورد اصابت گلوله بر هلیکوپترش باز هم سرسختانه جنگید.
وی بارها هنگام پرواز میگفت: وقتی که پرواز میکنم حالتی دارم همانند یک نفر عاشق که به طرف معشوق خود میرود. هر لحظه فکر میکنم که به معشوق خودم نزدیکتر میشوم و به آن آرزوی قلبی که دارم میرسم ولی وقتی برمیگردم هر چند که پروازم موفقیتآمیز بوده باشد باز مقداری غمگین هستم چون احساس میکنم هنوز آنطوریکه باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم.
آخرین عرصهی عشق بازی او عملیات بازی دراز بود. او که در آغاز جنگ درجه ستوان یاری، داشت به خاطر شجاعت و رشادتهایی که در طول جنگ از خود نشان داده بود ظرف هفت ماه به درجه ستوان سومی، ستوان دومی و ستوان اولی و بالاخره به درجه سروانی ارتقا یافت. پیوسته بر پشتیبانی مردمی تاکید داشت و میگفت: «با پشتیبانی مردم و روحیهای که به ما دادند و ایمانی که داشتیم جنگیدیم و توانستیم پیروز شویم.» با همین روحیه راهی آخرین پرواز جنگی شد.
شهید شیرودی با نجات یافتن از ۳۶۰ خطر مرگ سرانجام در آخرین پرواز خود در هشتم اردبیهشت ۱۳۶۰در منطقه بازی دراز هنگامی که عراق لشکر ۲۵۰ تانک و پشتیبانی توپخانه و خمپارهانداز و چند فروند جنگنده روسی و فرانسوی را برای باز پسگیری ذهاب گسیل داشت به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندین تانک از پشت سر مورد اصابت گلولههای تانک قرار گرفت و به شهادت رسید.