📝انفجار در اسکله شهید رجایی بندرعباس، یکی از مهم‌ترین هاب‌های اقتصادی و تجاری ایران، رویدادی است که نمی‌توان به‌سادگی از کنار آن گذشت.

◻️در نگاه خوش‌بینانه، شاید بتوان آن را صرفاً یک حادثه صنعتی تصور کرد؛ انفجاری ناشی از نقص فنی، خطای انسانی یا ذخیره‌سازی غیرایمن مواد خطرناک، مشابه آنچه در انبارهای صنعتی رخ می‌دهد.

اسکله رجایی، با حجم عظیم بارگیری و تخلیه کالا، مستعد چنین حوادثی است، به‌ویژه اگر استانداردهای ایمنی به‌درستی رعایت نشده باشند.

گزارش‌ها از دود غلیظ و شکستن شیشه‌های ساختمان‌های اطراف حکایت دارند، که می‌تواند با یک انفجار ناشی از مواد شیمیایی یا سوخت همخوانی داشته باشد.

◻️اما نگاه بدبینانه، که در فضای پرتنش سیاسی و امنیتی منطقه چندان هم غیرمنطقی نیست، زوایای تاریک‌تری را پیش می‌کشد.

وقوع این #انفجار همزمان با #مذاکرات حساس #ایران و #آمریکا در #مسقط، شائبه‌ها را تقویت می‌کند.
آیا این انفجار می‌تواند پیامی هدفمند باشد؟ هشداری از جانب بازیگران داخلی یا خارجی برای تحت فشار قرار دادن حاکمیت در میانه مذاکرات؟

◻️شباهت این رویداد با انفجار بندر بیروت در سال ۲۰۲۰، که به دلیل ذخیره‌سازی غیرایمن ۲۷۵۰ تن نیترات آمونیوم رخ داد و شایعاتی از دخالت عوامل خارجی را دامن زد، قابل تأمل است. در بیروت، علی‌رغم گمانه‌زنی‌ها، هیچ‌گاه مدارک قطعی برای اثبات دخالت خارجی ارائه نشد، اما ابعاد سیاسی و امنیتی آن حادثه، از جمله کنترل غیررسمی حزب‌الله بر بندر، تحلیل‌ها را به سمت سناریوهای پیچیده‌تر برد.

◻️در مورد بندرعباس، هنوز اطلاعات رسمی کافی منتشر نشده و #فقدان_شفافیت، فضا را برای گمانه‌زنی باز گذاشته است.

اگر این انفجار عمدی باشد، می‌تواند سیگنالی برای اخلال در روند مذاکرات یا نمایش قدرت بازیگرانی باشد که از توافق احتمالی ناخشنودند. از سوی دیگر، ممکن است صرفاً نتیجه سوءمدیریت داخلی باشد، مشابه آنچه در بیروت رخ داد، جایی که مقامات از خطر مواد انفجاری آگاه بودند اما اقدامی نکردند. هر دو سناریو—حادثه طبیعی یا اقدام امنیتی—به یک اندازه نگران‌کننده‌اند؛ اولی از ناکارآمدی مدیریتی حکایت دارد و دومی از شکنندگی امنیتی.

مانند انفجار بیروت، حقیقت این ماجرا شاید هیچ‌گاه به‌طور کامل روشن نشود. غیرقابل اثبات، غیرقابل انکار. آنچه مسلم است، این است که چنین رویدادهایی، چه عمدی و چه غیرعمد، زخم دیگری بر پیکره #اعتماد_عمومی و #ثبات_منطقه‌ای وارد می‌کنند.

◻️ در غیاب اطلاعات موثق، تنها می‌توان امیدوار بود که این انفجار، صرفاً یک حادثه صنعتی باشد، نه فتیله‌ای برای بحرانی بزرگ‌تر و ما #افسران_جهاد_تبیین باید دقت داشته باشیم که به این اعتماد عمومی ضربه وارد نکنیم و از انتشار اخباری که از منبع آن اطمینان نداریم بپرهیزیم.

اسلام دینی است که بر پایه عدالت، کرامت انسان، دفاع از مظلوم و مبارزه با ظلم و ستم بنا نهاده شده است. آموزه‌ های قرآن کریم و سیره پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) و اهل بیت (علیهم‌ السلام) به‌روشنی نشان می‌دهد که در برابر هرگونه ستم و تجاوز نباید بی‌تفاوت بود

امروز که شاهد جنایات وحشیانه در غزه و ظلم بی‌امان به مردم بی‌دفاع فلسطین هستیم، هیچ‌ مسلمانی نمی‌ تواند در برابر این مظلومیت سنگین، خاموش بماند. دفاع از مظلومان غزه، نه تنها یک وظیفه انسانی، بلکه یک وظیفه، واجب شرعی و الهی است.
خداوند متعال در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُکُمْ أَنْ تُؤَدُّوا الْأَمَانَاتِ إِلَى أَهْلِهَا وَ إِذَا حَکَمْتُمْ بَیْنَ النَّاسِ أَنْ تَحْکُمُوا بِالْعَدْلِ إِنَّ اللَّهَ نِعِمَّا یَعِظُکُم بِهِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ سَمِیعًا بَصِیرًا» (النساء/۵۸). این فرمان الهی تنها درباره داوری‌ های حقوقی نیست، بلکه دعوتی است به اقامه عدالت و بازگرداندن حق به صاحبانش، به‌ویژه در میدان‌ های اجتماعی و بین‌ المللی.

...

سکوت در برابر ظلم، زمینه‌ ساز گسترش آن و نشانه‌ای از بی‌ تفاوتی نسبت به سرنوشت مسلمانان است. پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «من أصبح و لم یهتمّ بأمور المسلمین فلیس بمسلم»؛ یعنی هرکس صبح کند و دغدغه امور مسلمانان را نداشته باشد، مسلمان نیست. این حدیث، وجدان دینی انسان را به حرکت وا‌ می‌دارد تا در برابر فاجعه‌ ای چون غزه، ساکت ننشیند. مسلمانان باید در هر نقطه‌ ای از جهان که هستند، با ابزارهای مختلف—خواه رسانه‌ای، مالی، یا فرهنگی—به حمایت از مظلومان بپردازند.

یکی از مهم‌ ترین عوامل پیروزی مسلمانان در برابر دشمنان، وحدت است. قرآن کریم می‌فرماید: «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّقُوا» (آل‌عمران/۱۰۳)؛ چنگ زدن به ریسمان الهی و دوری از تفرقه، نه تنها یک توصیه اخلاقی بلکه یک راهبرد اساسی برای قدرت‌یابی مسلمانان در برابر استکبار جهانی است. دشمنان اسلام همیشه کوشیده‌ اند با ایجاد شکاف میان مسلمانان، ایشان را از تمرکز بر دشمن اصلی بازدارند و آن‌ها را مشغول نزاع‌های داخلی کنند. اکنون بیش از هر زمان دیگر، امت اسلامی نیازمند همدلی و همکاری است تا در کنار هم فریاد آزادی قدس شریف و رهایی مردم مظلوم فلسطین را به گوش جهانیان برسانند.

نبرد رسانه‌ای یکی از مهم‌ترین جبهه‌ های جنگ امروز است. رژیم صهیونیستی و حامیانش با دروغ‌ پردازی و جعل واقعیت، سعی دارند چهره مظلوم فلسطین را وارونه جلوه دهند. در برابر این موج رسانه‌ ای، مسلمانان باید حقیقت را آشکار سازند. قرآن می‌ فرماید: «وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَکْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ»(البقره/۴۲)؛ رسانه‌ها و فعالان فضای مجازی باید با تولید محتواهای دقیق، مستند و احساسی، افکار عمومی جهان را بیدار کنند و اجازه ندهند که حقیقت در میان خروارها دروغ و تحریف دفن شود. مبارزه با روایت‌ های جعلی و تبیین مظلومیت واقعی مردم غزه، وظیفه‌ ای دینی و انسانی برای هر فرد آگاه است.

در عین حال، ایمان به آینده روشن و عدم تسلیم در برابر ناامیدی از ارکان مهم حرکت اسلامی است. خداوند در قرآن می‌فرماید: «وَلَا تَهِنُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الْأَعْلَوْنَ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ»(آل‌عمران/۱۳۹). این پیام الهی، روح مقاومت را در دل مسلمانان زنده می‌ سازد. سختی‌ ها و فشارها نباید موجب سستی اراده یا تردید در راه شود. دشمن می‌ کوشد با ترویج یأس، مسلمانان را از ادامه مسیر باز دارد، اما خداوند می‌ فرماید: «وَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِیعًا هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ»(یونس/۶۵)؛ عزت از آن خداوند است و کسی که در مسیر او گام بردارد، در نهایت عزیز خواهد شد.

برای دستیابی به این عزت، انسان باید سخن و عمل پاکیزه داشته باشد. خداوند می‌ فرماید: «مَن کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا ۚ إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ»(فاطر/۱۰)؛ کلمه طیب، یعنی سخن و اندیشه‌ ای که از قلبی پاک برآمده، به سوی خداوند بالا می‌رود و عمل صالح، آن را به اوج می‌رساند. این آموزه نشان می‌ دهد که فقط با حرف‌ زدن و شعار نمی‌توان به عزت رسید؛ بلکه باید عمل نیز پاک و هدفمند باشد. سخن پاک همان بصیرت افزایی است و آگاه کردن انسان ها از هر ظبم و ستمی که اتفاق می افتاد. سخن پاک یعنی کار رسانه ای و یعنی جهاد تبیین؛

در کنار این‌ها، دعا به عنوان یک سلاح قدرتمند در اختیار مؤمنان قرار دارد. خداوند می‌فرماید: «وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»(غافر/۶۰)؛ دعا کردن برای مظلومان، یاری خواستن از خداوند در برابر دشمنان و استمداد از قدرت لایزال الهی، از وظایف همه مسلمانان است. دعا نه تنها جنبه عبادی دارد، بلکه نوعی اعلام موضع سیاسی و فرهنگی نیز به‌ شمار می‌رود. دعاهای دسته‌ جمعی، مراسم نیایش و شب‌ زنده‌ داری‌ هایی که به نیت رهایی مردم مظلوم انجام می‌شود، هم روح جامعه را تقویت می‌کند و هم انگیزه‌ های حرکت را زنده نگه می‌دارد.

از سوی دیگر، علم و آگاهی، سلاحی قدرتمند در برابر جهل و تحریف است. نخستین آیه‌ ای که بر پیامبر اسلام نازل شد، دعوت به علم بود: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ»(علق/۱)؛ با علم است که می‌توان تاریخ را درست نوشت، باطل را افشا کرد و آینده را ساخت. آگاهی‌ بخشی درباره تاریخ فلسطین، تبیین حقوق حقه مردم آن سرزمین و آموزش نسل جدید در این زمینه، نه تنها وظیفه‌ ای فرهنگی بلکه جهادی بزرگ است.

صبر نیز در کنار علم و ایمان، کلید پیروزی است. قرآن می‌ فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ» (البقره/۱۵۳). صبر یعنی تحمل دشواری‌ ها برای رسیدن به هدفی بزرگ‌تر. آنچه امروز در غزه می‌گذرد، آزمونی بزرگ برای مسلمانان است؛ هم برای آنان که در میدان هستند و هم برای آنان که با قلب، زبان، قلم، یا مال خود باید پشتیبان آن مجاهدان باشند.

مسلمانان نمی‌ توانند در این راه تنها به خود متکی باشند. در دنیای پیچیده امروز، ایجاد ائتلاف‌ های جهانی برای حمایت از مظلومان، ارتباط با دیگر ملت‌ها و نهادهای حامی حقوق بشر و بهره‌ گیری از ظرفیت‌ های قانونی بین‌المللی، بخشی از مسئولیت دینی ماست. اسلام دینی است که عقلانیت و تدبیر را در کنار ایمان می‌ نشاند. باید با حکمت، از همه ظرفیت‌ های جهان برای کمک به فلسطین بهره گرفت.

اسلام، دین زندگی است؛ دینی که برای دنیا و آخرت برنامه دارد. اگر مسلمانان به دستورات آن پایبند باشند، بی‌ تردید آینده‌ای روشن و عزتمند خواهند داشت. اکنون زمان آن است که با الهام از قرآن و سنت، با توکل بر خداوند، با زبان صادق، قلبی مؤمن و عملی صالح، در کنار مظلومان بایستیم و وعده خدا را تحقق بخشیم؛ که فرمود: «وَلَیَنصُرَنَّ اللَّهُ مَن یَنصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ»؛ قطعاً خدا به کسى که [دین‌] او را یارى مى‌کند، یارى مى‌دهد، چرا که خدا سخت نیرومند شکست‌ناپذیر است.(حج/۴۰)

منبع: راسخون

 کاهش تفکر انتقادی و تحلیل شخصی

📰 دانشگاه ایالتی میشیگان اعلام کرده که حضور طولانی در شبکه‌های اجتماعی، توانایی تصمیم‌گیری مستقل را کم می‌کند و به اثر طوطی دیجیتالی منجر می‌شود؛ به این معنا که افراد بدون پردازش شناختی، اطلاعات را تکرار می‌کنند. مثلاً تحقیقات انجام شده نشان داده که ۷۵درصد دانشجویان فقط تیتر اخبار را می‌خوانند و به متن اصلی توجهی نمی‌کنند.

 
 #تحلیل_اشتباه
 #شبکه‌های_اجتماعی

#جنگ_رسانه
#جنگ_ترکیبی
#جنگ_شناختی

لازم است زن و شوهر از اشتباهات هم چشم پوشی کنند و بسیاری از خطاهای هم را نادیده بگیرند تا احساس آرامش و لذت کنند.

مقدمه
یکی از بهترین صفات های که خداوند به انسانها بخشیده و به وسیله آن می‌توانند روح خودشان را بزرگ کنند، بخشندگی و اغماض از خطاهای دیگران است.در زندگی شخصی و اجتماعی با افرادی مواجه می‌شویم که با رفتارهای خودشان سبب آزرده خاطری ما می‌شوند، در اینجا نحوه رفتار دیگران با هم متفاوت می‌شود؛ برخی از افراد هستند که مانند آنها رفتار می‌کنند. اما گروهی هستند که با سعه صدر برخورد می‌کنند و رفتار مناسبی نشان می‌دهند. وَالَّذِینَ لَا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا. و آنان هستند که به ناحق شهادت ندهند و هرگاه به عمل لغوی (از مردم غافل) بگذرند بزرگوارانه از آن درگذرد. [1] این بخشیدن و عفو کردن اشتباهات دیگران و نادیده گرفتن آن، یکی از مکارم اخلاق در آداب اجتماعی است و باعث تداوم روابط می‌شود.

...

توجه:در این زندگی ماشینی، حق بسیاری از افراد ضایع می‌شود و دیگران حرمت آنها را می‌شکنند و سبب ناراحتی و غم او می‌شوند. اگر بخواهند به تمام اینها اهمیت بدهند و پیگیر باشند و کینه به دل بگیرند و به دنبال انتقام باشند، راحتی خاطر نخواهند داشت و روابط آنها قطع خواهد شد. باید بدانیم که تداوم حیات اجتماعی و شخصی مبتنی بر عفو و گذشت است. اگر بخواهیم برای کوچکترین لغزش دیگران چشم پوشی نکنیم و به دنبال جبران کردن آن باشیم، زندگی برای ما تلخ خواهد شد و صفا و صمیمیت از آن جامعه و یا خانواده رخت خواهد بست.

ما انسانها دوست داریم که خطاهای ما را دیگران ببخشند و اگر اشتباهی از ما رخ داده، آنها با دیده مرامت نگاه کنند و ببخشند، حال چرا ما نباید دیگران را ببخشیم؟ امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: اگر کسی به شما بدی کرد شما چشم‌پوشی کنید و گذشت داشته باشید همان‌طور که دوست دارید دیگران هم نسبت به شما گذشت داشته باشند. [2]

بخشیدن دوستان
در جامعه امروزی افراد محدودی هستند که از عیب ها و نقص ها پاک و از لغزش و اشتباهات مصون هستند. به طور کلی نباید انتظار داشته باشیم که یک فرد تمام خصوصیاتش عالی و بدون عیب باشد و حق هیچ اشتباه و خطایی را نداشته باشد. شما اگر بخواهید برای هر خطا و اشتباهی که از دوست شما سر می‌زند واکنش نشان دهید، رفاقت ها از بین می‌رود. بکله باید از خطا های او چشم پوشی کنید تا اگر یک وقت شما همین اشتباه را داشتید، او شما را ببخشد. شما سعی کنید برای دوستان خودتان بهترین باشید و به جای اینکه فقط با عینک بد بینی به دنبال ضعف های او بگردید و او را شماتت کنید، سعی داشته باشید به دنبال حسن ها و رفتارهای خوب او بگردید تا او را تحسین کنید و از اشتباهات او بگذرید. امام حسن عسکری (علیه‌السلام) بهترین دوستان تو آن کسی است که خطایت را فراموش کند و (تنها) خوبی‌هایت را به یاد داشته باشد.[3]

اگر عفو و گذشت نباشد چه اتفاقی می‌افتد؟
اگر قرار بر این باشد که هر خطا کاری با هر جرم و وضعیتی که با‌شد، مجازات گردد. و هرکسی بخواهد همان آزاری که به او شده را تلافی و جبران کند و انتقام خودش را بگیرد. چه اتفاق ناگواری خواهد بود این دنیای بدون عفو و گذشت. این زندگی غیر قابل تحمل خواهد شد به گونه ای که کسی نمی‌تواند آتش سوزان خشم، کینه و نفرت آن را تحمل کند. دنیای بدون عفو و گذشت جای زندگی کردن نیست؛ برای مثال در زندگی مشترک اگر زن و شوهر از اشتباهات هم نگذرند و اگر بخواهند به دنبال انتقام باشند دیگر زندگی های مشترک دوام نخواهد داشت. وقتی زندگی مشترک دوام نداشته باشد جامعه به سمت اضمحلال و نابودی می‌رود. بنابراین، باید چشمان خودمان را ببندیم و برخی از رفتارهای یکدیگر را نبینیم. جمله زیبایی از پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) هست که فرمودند: نیمی از رفتار مؤمن، مبنی بر تغافل و نادیده گرفتن است. [4]

توجه؛ زن و شوهر برای اینکه دارای زندگی زیبا باشند و احساس خوشبختی کنند، لازم است از اشتباهات هم چشم پوشی کنند و بسیاری از خطاهای هم را نادیده بگیرند تا احساس آرامش و لذت کنند. امام علی (علیه‌السلام) فرمودند: کسی که تغافل نکند و از بسیاری از امور چشم‌پوشی ننماید زندگی منغّص و ناگواری خواهد داشت. [5]

توصیه های فراوانی در آموزه های دینی ما وجود دارد مبنی بر اینکه در ارتباط با دیگران بخصوص اعضای خانواده، چشم پوشی و گذشت داشته باشید و همسران را به ایجاد فضایی آرام و به دور از تنش دعوت می کند. در واقع، زن و یا شوهر با اغماض و گذشت به نوعی شخصیت خویش را تکریم می‎کنند و رشد می‎دهند و در عین حال به آرامش دو طرف نیز کمک می‌کنند.

توجه داشته باشید که بخشش و گذشت کردن از خطاهای همسرتان می‌تواند زمینه ساز این باشد که از خطاها و اشتباهات خود درس بگیرد و آن خطاها را دیگر تکرار نکند. بر عکس قضیه اگر بخواهید برای هر خطای همسرتان واکنشی نشان دهید و جلوی جمع او را تحقیر کنید و به دنبال تنبیه او باشید، باید بدانید که مسیر را ا‌تباه می‌روید و با این کارتان سبب میشوید تا او نسبت به شما و انجام دادن کارهای زشت، بی پروا شود.

پی نوشت :
[1] قرآن کریم، سوره مبارکه فرقان، آیه 72
[2] تحف‌العقول، صفحة ١٤٧
[3] بحارالانوار ، جلد ٧٨، صفحه ٣٧٩
[4] الشِّهاب‌ فی‌الحِکَم والآداب، یحیی‌بن‌حسین بحرانی، مشهد: بنیاد پژوهش های اسلامی آستان قدس رضوی، سال چاپ 1388، صفحه 7
[5] فهرست غرر، صفحه    297

راسخون

 ✏️ با دیدن تلاوت و ترتیل جوانان، از شدّت خشنودی و خوشحالی واقعاً منقلب میشوم

📝 هفته‌نامه خط‌حزب‌الله نشریه دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب اسلامی، در خبری اختصاصی نوشت:
🔹️حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پیش از ظهر پنجشنبه ۴ اردیبهشت۱۴۰۴ در پایان مجلس عزاداری سالروز شهادت حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام که در آن «جمعی از فعالان قرآنی و دست‌اندرکاران برنامه‌های رسانه‌ی ملی در ماه مبارک رمضان» نیز حضور داشتند، فرمودند:

✏️ «امروز در جلسه‌ی ما الحمدلله قرآنی‌ها جمعند. خدا را شکر، امسال ماه مبارک الحمدللّه یک ماه رمضان قرآنی بود؛ خدا را شکر. و در سرتاسر کشور به همّت شما برادرها در هر جایی، در هر بخش، در صداوسیما و غیر صداوسیما مردم دلشان با قرآن بود.

✏️ ما به این احتیاج داریم. این، آن چیزی است که کشور ما به آن احتیاج دارد، جوانهای ما احتیاج دارند. این تلاوت قرآن، این حفظ قرآن که من وقتی میبینم آنجا جوانها نشسته‌اند و قرآن را به‌اصطلاح با ترتیل میخوانند، حافظ از حفظ میخواند، از شدّت خشنودی و خوشحالی واقعاً منقلب میشوم؛ الحمد لله ربّ العالمین.

✏️ دنبال کنید. منتها ما در زمینه‌ی قرآن هنوز خیلی کار داریم؛ کارهایی که باید انجام بگیرد. ما بایستی مفاهیم قرآن را که دریای عظیمی است، دریای عمیقی است، بین مردم خودمان و خوانندگان قرآن رواج بدهیم. الحمدلله خیلی خوب بود. خدا را شکر.»

گزیده بیانات در پایان مجلس عزاداری سالروز شهادت حضرت امام جعفر صادق علیه‌السلام

  در زمان امام صادق (علیه الصلاة والسّلام) در تقدیر الهی ــ و نه در قضای محتوم الهی ــ بنا بوده یک تحّولی اتّفاق بیفتد به نفع ائمّه‌ی هدیٰ (علیهم السّلام). این را در روایات متعدّدی که وارد شده، انسان میفهمد. یک روایت از حضرت صادق (علیه السّلام) است که میفرماید که «اِنّ اللهَ قَدّرَ هذا الاَمرَ فی سَنَةِ سَبعین».(۱) خدای متعال این امر را، یعنی امر امامت را ــ امامتِ به معنای واقعی را ــ در تقدیر خودش برای سال ۷۰ هجری گذاشته بود.

ببینید؛ وقتی که امام حسن مجتبیٰ صلح کردند با معاویه، یک عدّه‌ای می‌آمدند گله میکردند و اعتراض میکردند. حضرت میفرمودند که: «ما تَدری لَعَلَّه فِتنَةٌ لَکُم وَ مَتاعٌ الی حین»؛ این تا یک وقتی است، این موقّت است. یعنی در کلمات امام حسن مجتبیٰ (علیه السّلام) اشاره شده به اینکه این حادثه، این تسلّط کفر و نفاق، بنا نیست دائمی باشد؛ در تقدیر الهی این موقّت است. تا کی؟ تا سال ۷۰. یعنی طبق همین روایت، سال ۷۰ هجری بنا است هر کس از اهل‌بیت در قید حیات است، قیام کند و حکومت را به دست بگیرد، و امامت واقعی تحقّق پیدا کند. بعد حضرت میفرمایند: فَلَمّا قُتِلَ الحُسینُ علیه السلام اِشتَدَّ غَضَبُ اللهِ عَلی اَهلِ الاَرضِ فَاَخَّرَهُ اِلی مِئَةٍ وَ اَربَعین؛ یعنی حادثه‌ی کربلا، این بی‌اعتنائی مردم به مبانی دینی، این اِعراض آنها، اثرش این بود که این تقدیر الهی عقب افتاد تا سال ۱۴۰. ۱۴۰ زمان امام صادق (علیه السّلام) است دیگر، که حضرت [سال] ۱۴۸ از دنیا رفتند. این را شیعه میدانستند. یعنی خواصّ شیعه میدانستند. لذا مثلاً در یک روایتی دارد که زُراره به اصحابش ــ زراره که خب جزو نزدیکان است ــ میگوید لا تَری عَلی أعوادِها اِلّا جعفراً؛ (۲) اعواد، [یعنی] پایه‌های منبر، منبر خلافت؛ یعنی من جعفر را دارم میبینم که روی این منبر خواهد نشست. این [جور] است.

یا در یک روایت دیگر باز همین زراره ــ چون زراره ساکن کوفه بود ــ پیغام میدهد به حضرت صادق (علیه‌ السّلام) و عرض میکند که یکی از دوستان ما از شیعیان مقروض شده و طلبکارها دنبالش هستند. او هم برای اینکه پول ندارد، گذاشته از شهر رفته، آواره شده. اگر این قضیّه، یعنی قضیه‌ی خلافت، تا همین یکی دو سال بنا است انجام بگیرد ــ در روایت، هذا الأمردارد؛ [یعنی] اگر این قضیّه بنا است همین یکی دو سال انجام بگیرد ــ خب این [شخص] باشد تا شما بیایی سر کار، و قضایا حل میشود؛ امّا اگر طولانی است، رفقا پول جمع کنند و قرض او را بدهند. (۳) یعنی کسی مثل زراره منتظر بوده که در همین یکی دو ساله مسئله تمام بشود. اینکه شما می‌بینید می‌آیند خدمت حضرت صادق و مدام میگویند آقا، چرا قیام نمیکنید، [چرا] قیام نمیکنید، ناشی از این است که منتظرند؛ [یعنی] یک چیزی شنفته‌اند، یک مطلبی به گوششان رسیده.

بعد دنباله‌ی همان روایت که [سال] ۱۴۰ را معیّن فرمود، فرمود: شما افشا کردید، خدا عقب انداخت. یعنی اگر شیعیان دهنشان قرص بود و افشا نمیکردند، شاید همان وقت قضیّه تمام میشد؛ و شما ببینید تاریخ چقدر تغییر پیدا میکرد! اصلاً مسیر بشر یک مسیر دیگری میشد و امروز دنیا، دنیای دیگری بود. یعنی کوتاهی‌های ما، یک جا دهن‌لقّی‌مان، یک جا کمک نکردنمان، یک جا اعتراض کردن بیخودی‌مان، یک جا صبر نکردنمان، یک جا تحلیل غلطی که از اوضاع میکنیم، گاهی تأثیر میگذارد ــ [آن هم] تأثیرات تاریخی ــ یعنی این‌جور مسیر را عوض میکند؛ لذا خیلی باید مراقبت کرد.

و البتّه زندگی امام صادق (علیه السّلام) زندگی فوق‌العاده‌ای است، زندگی عجیبی است، زندگی موفّقی است از لحاظ اشاعه‌ی احکام الهی و روایات فراوانی که از آن بزرگوار و اصحاب ایشان داریم. البتّه این چهار هزار شاگردی که [برای حضرت] نقل میشود، شنونده خیال میکند که حضرت یک درسی شروع میکردند، چهار هزار نفر آنجا می‌نشستند؛ این [جور] نیست. در طول عمر این بزرگوار چهار هزار نفر از ایشان روایت کرده‌اند ــ آن‌طور که حالا در آن کتاب هست ــ ایشان چهار هزار نفر راوی دارند؛ چهار هزار شاگرد به این معنا است؛ نه‌اینکه حالا چهار هزار نفر می‌نشستند پای درس ایشان و ایشان درس میدادند.

و ماها دوریم از زندگی ائمّه؛ اطّلاعاتمان کم است، هم از کلماتشان، هم از بیاناتشان، روایاتشان، و حالات زندگی‌شان.

این قضایایی هم که در روایات ما است و نقل میشود که ایشان را بردند پیش منصور و منصور به ایشان شدّت خشم نشان داد، ایشان هم گفتند که «یابن‌عمّ! بزرگان، پیغمبران مظلوم واقع شدند، آنها بخشیدند، تو هم ما را ببخش»، اینها را بنده به طور قاطع میگویم دروغ است؛ به طور قاطع اینها واقعیّت ندارد. امام با هیچ کس این‌جوری حرف نمیزند؛ چه آن وقتی که خطر کشته شدن باشد، چه خطر کشته شدن نباشد؛ هر چه؛ امام اصلاً این‌جوری حرف نمیزند. راوی [این حرف] کیست؟ ربیع؛ راوی‌اش ربیع خادم است! ربیع، خادم منصور است، یعنی همه‌کاره‌ی منصور است؛ یک فرد درباریِ دروغگوی مثلاً این‌جوری. این [شخص] آمده نقل کرده که امام صادق این‌جوری گفت. خب این برای از بین بردن روحیه‌ی شیعه ابزار خوبی است دیگر؛ لذا از نقل اینها مطلقا باید اجتناب کرد. بعضی‌ها بی‌خودی نقل میکنند، در حالی که این روایات، روایات درستی نیست. ائمّه درس استقامت و درس ایستادگی و درس منطق [میدادند]؛ و در سخن گفتن با منطق، استدلال، طرف را گیر انداختن.

شما ببینید حضرت زینب در مجلس ابن‌زیاد، در مجلس یزید چه جوری حرف میزند! آن درست است؛ آن خط، خطّ درست ائمه است. هر کسی ایستادگی کند، در خطّ این بزرگواران دارد حرکت میکند. امروز هم اینهایی که در غزّه، در لبنان دارند ایستادگی میکنند، اینها در واقع در خطّ همین ائمّه‌ی دین، ائمّه‌ی هدیٰ دارند کار میکنند.
 
(۱ کافی، ج ۱، ص ۳۶۸ (با اندکی تفاوت)
(۲ رجال کشّی، ص ۱۵۶
(۳ رجال کشّی، ص ۱۵۷
 

رهبر انقلاب: آمریکایی‌ها یک بار هم اینجا حمله کردند به #طبس -یادتان هست- خودشان را….

✍5 اردیبهشت سالروز واقعه طبس است. گرامی می داریم. دنیا، دنیای عمل و عکس العمل هاست. هیچ جسارتی بی پاسخ نمی ماند. یا به تکوین پاسخشان داده میشود، یا به تشریع از باب «و اعدوا لهم مااستطعتم من قوة». حال طوفان شن به طوفان الاقصی بدل شده و استیصال آنان را به رخ کشیده است. وعده صادق که جای خود دارد. بعید است به خود آیند ولی به پایانشان خواهیم آورد.

#جنگ_رسانه
#جنگ_ترکیبی
#جنگ_شناختی

 

🔸 عقل در برابر وحی نیست، بلکه فقط یک چراغ راهنماست، نه راه‌ساز!
🛑 عقل نمی‌سازد، فقط می‌گوید: «این راه است، آن چاه است ⚠️».
اما اینکه کجا راه شود و کجا بسته شود، کار عقل نیست!

✨ عقل «سراج» است، نه «صراط».
صراط کیست؟ ➡️ علی و اولاد علی علیهم‌السلام.
📿 در زیارت می‌خوانیم:
«السَّلَامُ عَلَیكَ یا صِرَاطَ [اللَّهِ‏] الْمُسْتَقِیمَ»

🔸 #عقل یعنی یک پیام‌آور روشن!
پیامش چیست؟
می‌گوید: اینجا نور دارد برو 🌟 / آنجا تاریک است نرو ❌
ولی اینکه #قرض_الحسنه راه است و #ربا چاه، این عقل نمی‌گوید، وحی و امامت مشخص می‌کنند!

📌 عقل، چراغی است که باید علی و اولاد علی را ببیند، نه اینکه جای آن‌ها تصمیم بگیرد…

#آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی

 

🔹 مولوی‌ها و سعدی‌ها و فردوسی‌ها را قرآن پروراند،
وگرنه شعرای قبل از اسلام را هم ببینید ❗️
شعری که قبل از اسلام بود، #شعر «نازل» بود؛
امّا شعرای بعدی ما، شعر «متنزّل» دارند؛
یعنی شعری دارند که مثل قرآن 📜 از جای بلند آمده است
و انسان را هم به جای بلند می‌برد! ✨

🖋 #نثر هم همین‌طور است؛
ما نثر «نازل» فراوان داشتیم که افقی بودند،
اما نثر عمودی کم داشتیم؛
نثر عمودی از جای بلند می‌آید
و ما را به جای بلند می‌برد ❗️

👈 حکیم سنایی آدم دانشمندی است
📚 مولوی برای هر کسی حساب باز نمی‌کند
اما شعرهای او را گاهی نقل می‌کند
🔻 گفت:
تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک
برگ توتست که گشتست به تدریج اطلس

🍃 این پرنیان، این ابریشم، این پارچه‌ها و فرش‌ها و پرده‌های پرنیانی،
مگر یک تکّه برگ توت تفاله‌ای نبودند؟!
وقتی به مکتب جناب کرم ابریشم رفتند، پرنیان شدند… ✨

📌 فرمود:
وقتی در دنیا می‌شود استادی، شاگردی را پرنیان کند،
تو چرا فرشته نشوی ⁉️

#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
#جام_معرفت

آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی دامت برکاته

🔹 برخی از علوم، مهمانِ وجود انسان‌ هستند.
آنچه در حوزه‌ و دانشگاه فرا می‌گیریم، مهمان‌اند؛
اما صاحب‌خانه، آن علم فطری است
که خداوند فرمود:
📖 ﴿وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ٭ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾.

🔸 اگر علمی که در حوزه یا دانشگاه آموخته‌ایم، با صاحب‌خانه هماهنگ باشد،
ـ زندگی آرام خواهد بود؛
ـ نه غوغای درونی داریم،
ـ نه خود را می‌فروشیم،
و نه چیزی می‌تواند ما را بفروشد❗️

✅ زیرا صاحب‌خانه، درِ این خانه را بسته و مزاحمان را راه نمی‌دهد.

🚫 اما اگر ـ خدای ناکرده ـ علمی وارد شود که با آن علم فطری نسازد،
اولین آسیب، متوجه خودِ ما خواهد بود.

📌 امیر مؤمنان (علیه‌السلام) فرمودند:
«رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ، وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لَا ینْفَعُه‏»
✨ چه بسیارند عالمانی که علم دارند،
اما جهل‌شان، آنان را نابود کرده است؛
زیرا در جهاد درون،
جهل بر آن‌ها غلبه کرده و آنان را از پا درآورده است.