«كسی كه تلاش و كوشش می‌کند تا نظام اسلامی را از وابستگی به بيگانه برهاند يا كشورش را از تهاجم بيگانگان نجات دهد و يا برای حفظ حيثيّت خود و عائله‌اش، كوشش اقتصادی دارد، عصاره اينها #آخرت است نه دنيا.
روزی جوانی از حضور پيغمبر (صلّي الله عليه وآله وسلّم) مي گذشت. عدّه‌ای كه در محضر آن حضرت بودند ديدند اين جوان نيروی قابل توجّهی دارد عرض كردند: «ويح هذا لو كان شبابه وجلده في سَبيلِ الله»؛ ای كاش او در راه خدا قدم بر می‌داشت! آن حضرت فرمود: اگر اين شخص حركت كرده تا عائله خود را از راه صحيح و حلال، تأمين كند و يا مي كوشد تا پدر و مادر پير خود را از راه صحيح، حفظ و اداره كند و يا تلاش مي‌كند تا سربارِ جامعه نباشد و خود را از نيازمندی به اين و آن برهاند، اين راه، راه خداست، ولی اگر متكاثرانه مي‌كوشد تا بر ثروت خود بيفزايد، اين راه، راه شيطان است: «لا تقولوا هذا. فإنّه إن كان يسعي علي نفسه ليكفّها عن المسألة ويغنيها عن النّاس فهو في سبيل الله وإن كان يسعي علي أبوين ضعيفين أو ذرّية ضعاف ليغنيهم ويكفيهم فهو في سبيل الله وإن كان يسعي تفاخراً وتكاثراً فهو في سبيل الشيطان»[۱].
بنابراين، اگر كسی در متن دنيا كارماندنی مي كند، اين كار، كار آخرت است.»

[۱]المحجة البیضاء ج۳ ص۱۴۰

🏷مراحل اخلاق در قرآن ص۱۴۱،۱۴۲