رهبر انقلاب: آمریکایی‌ها یک بار هم اینجا حمله کردند به #طبس -یادتان هست- خودشان را….

✍5 اردیبهشت سالروز واقعه طبس است. گرامی می داریم. دنیا، دنیای عمل و عکس العمل هاست. هیچ جسارتی بی پاسخ نمی ماند. یا به تکوین پاسخشان داده میشود، یا به تشریع از باب «و اعدوا لهم مااستطعتم من قوة». حال طوفان شن به طوفان الاقصی بدل شده و استیصال آنان را به رخ کشیده است. وعده صادق که جای خود دارد. بعید است به خود آیند ولی به پایانشان خواهیم آورد.

#جنگ_رسانه
#جنگ_ترکیبی
#جنگ_شناختی

 

🔸 عقل در برابر وحی نیست، بلکه فقط یک چراغ راهنماست، نه راه‌ساز!
🛑 عقل نمی‌سازد، فقط می‌گوید: «این راه است، آن چاه است ⚠️».
اما اینکه کجا راه شود و کجا بسته شود، کار عقل نیست!

✨ عقل «سراج» است، نه «صراط».
صراط کیست؟ ➡️ علی و اولاد علی علیهم‌السلام.
📿 در زیارت می‌خوانیم:
«السَّلَامُ عَلَیكَ یا صِرَاطَ [اللَّهِ‏] الْمُسْتَقِیمَ»

🔸 #عقل یعنی یک پیام‌آور روشن!
پیامش چیست؟
می‌گوید: اینجا نور دارد برو 🌟 / آنجا تاریک است نرو ❌
ولی اینکه #قرض_الحسنه راه است و #ربا چاه، این عقل نمی‌گوید، وحی و امامت مشخص می‌کنند!

📌 عقل، چراغی است که باید علی و اولاد علی را ببیند، نه اینکه جای آن‌ها تصمیم بگیرد…

#آيت_الله_العظمی_جوادی_آملی

 

🔹 مولوی‌ها و سعدی‌ها و فردوسی‌ها را قرآن پروراند،
وگرنه شعرای قبل از اسلام را هم ببینید ❗️
شعری که قبل از اسلام بود، #شعر «نازل» بود؛
امّا شعرای بعدی ما، شعر «متنزّل» دارند؛
یعنی شعری دارند که مثل قرآن 📜 از جای بلند آمده است
و انسان را هم به جای بلند می‌برد! ✨

🖋 #نثر هم همین‌طور است؛
ما نثر «نازل» فراوان داشتیم که افقی بودند،
اما نثر عمودی کم داشتیم؛
نثر عمودی از جای بلند می‌آید
و ما را به جای بلند می‌برد ❗️

👈 حکیم سنایی آدم دانشمندی است
📚 مولوی برای هر کسی حساب باز نمی‌کند
اما شعرهای او را گاهی نقل می‌کند
🔻 گفت:
تو فرشته شوی ار جهد کنی از پی آنک
برگ توتست که گشتست به تدریج اطلس

🍃 این پرنیان، این ابریشم، این پارچه‌ها و فرش‌ها و پرده‌های پرنیانی،
مگر یک تکّه برگ توت تفاله‌ای نبودند؟!
وقتی به مکتب جناب کرم ابریشم رفتند، پرنیان شدند… ✨

📌 فرمود:
وقتی در دنیا می‌شود استادی، شاگردی را پرنیان کند،
تو چرا فرشته نشوی ⁉️

#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
#جام_معرفت

آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی دامت برکاته

🔹 برخی از علوم، مهمانِ وجود انسان‌ هستند.
آنچه در حوزه‌ و دانشگاه فرا می‌گیریم، مهمان‌اند؛
اما صاحب‌خانه، آن علم فطری است
که خداوند فرمود:
📖 ﴿وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها ٭ فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها﴾.

🔸 اگر علمی که در حوزه یا دانشگاه آموخته‌ایم، با صاحب‌خانه هماهنگ باشد،
ـ زندگی آرام خواهد بود؛
ـ نه غوغای درونی داریم،
ـ نه خود را می‌فروشیم،
و نه چیزی می‌تواند ما را بفروشد❗️

✅ زیرا صاحب‌خانه، درِ این خانه را بسته و مزاحمان را راه نمی‌دهد.

🚫 اما اگر ـ خدای ناکرده ـ علمی وارد شود که با آن علم فطری نسازد،
اولین آسیب، متوجه خودِ ما خواهد بود.

📌 امیر مؤمنان (علیه‌السلام) فرمودند:
«رُبَّ عَالِمٍ قَدْ قَتَلَهُ جَهْلُهُ، وَ عِلْمُهُ مَعَهُ لَا ینْفَعُه‏»
✨ چه بسیارند عالمانی که علم دارند،
اما جهل‌شان، آنان را نابود کرده است؛
زیرا در جهاد درون،
جهل بر آن‌ها غلبه کرده و آنان را از پا درآورده است.

 

 رعایت وظایف متقابل از سوی دو همسر تأثیر بسزایی در تحکیم و پایداری خانواده دارد و در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌گردد.

1ـ حفظ از انحراف

خداوند در یک کلام، حقّ و وظیفة میان زن و شوهر را روشن نموده است: ﴿…هُنَّ لِبَاسٌ لَّکُمْ وَأَنتُمْ لِبَاسٌ لَّهُنَّ…: … آنها لباس شما هستند و شما لباس آنها (و هر دو زینت هم و سبب حفظ یکدیگرید)…﴾ (البقره/۱۸۷). لباس از یکسو، انسان را از سرما و گرما و خطر برخورد اشیاء به بدن حفظ می‌کند و از سوی دیگر، عیوب او را می‌پوشاند، و نیز زینتی است برای تن آدمی. این تشبیه که در آیة فوق آمده، اشاره به همة این نکات است. دو همسر یکدیگر را از انحراف‌ها حفظ می‌کنند، عیوب هم را می‌پوشانند، وسیله راحت و آرامش یکدیگرند و هر یک زینت دیگری محسوب می‌شود. این تعبیر نهایت ارتباط معنوی مرد و زن و نزدیکی آنها به یکدیگر و نیز مساوات آنها را در این زمینه کاملاً روشن می‌سازد؛ زیرا همان تعبیر که دربارة مردان آمده، بدون هیچ تغییر دربارة زنان هم آمده است (ر.ک؛ مکارم شیرازی و دیگران، 1354، ج 1: 733).

بر اساس این آیه و نیز آیات و روایات دیگر، همسران مایة زینت هم هستند و عیب‌های یکدیگر را می‌پوشانند و یکدیگر را محافظت می‌کنند و از گناه بازمی‌دارند.

صفحات: 1· 2

الف) حقّ والدین بر فرزندان

امام سجّاد(ع) در رسالة حقوق خود حقّ پدر و مادر بر فرزندان را اینگونه بیان می‌فرماید: «حقّ مادرت این است که بدانی او تو را حمل کرده، آنگونه که کسی کس دیگر را حمل نکند و از شیرة جانش تو را خورانده، آنگونه که کسی دیگری را نخورانده است و به راستی، او با گوش، چشم، دست، پا، مو، پوست و تمام اندامش تو را نگهداری کرده است و از این نگهداری نیز خشنود و شاد و پیوسته در کار بوده است. حقّ پدرت این است که بدانی به‌راستی او ریشة توست و تو شاخة اویی و چون او نبود، تو نیز نبودی. پس هرگاه در خویش چیزی دیدی که پسندیده آمد، آگاه باش که این نکویی در تو ریشه در پدرت دارد. بنابراین، خدای را ستایش نما و به اندازة آن نکویی، سپاسش دار، وَ لاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ» (حرّانی، 1363: 263). از اینجاست که انسان درمی‌یابد که چرا خداوند مسألة نیکی به پدر و مادر و شکر زحمات آنها را مقدّمه‌ای بر شکر خود شمرده است.

...

در کتاب آسمانی قرآن، دستور احترام به پدر و مادر پس از مسألة توحید بیان گردیده است و این نشان‌دهندة اهمیّت این حُکم است. خدای متعال می‌فرماید: ﴿وَقَضَى رَبُّکَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِندَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلاَهُمَا فَلاَ تَقُل لَّهُمَآ أُفٍّ وَلاَ تَنْهَرْهُمَا وَقُل لَّهُمَا قَوْلاً کَرِیمًا * وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُل رَّبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا: و پروردگارت فرمان داده که جز او را نپرستید و به پدر و مادر نیکى کنید. هرگاه یکى از آن دو یا هر دوى آنها نزد تو به سنّ پیرى رسند، کمترین اهانت به آنها روا مدار و بر آنها فریاد مزن و گفتار لطیف، سنجیده و بزرگوارانه به آنها بگو * و نیز بالهاى تواضع خویش را از محبّت و لطف در برابر آنان فرود آر و بگو: پروردگارا! همانگونه که آنها مرا در کوچکى تربیت کردند، ایشان را مشمول رحمت قرار ده﴾ (الإسراء /۲4ـ۲3).

در این آیات سه دستور مهم در باب نحوة رفتار با والدین آمده است:

الف) به کار نبردن کمترین تعابیر بی‌ادبانه (یعنی «اُف»)، چه رسد به فریاد زدن بر آنها.

ب) خضوع در برابر پدر و مادر.

ج) دعا در حقّ ایشان (ر.ک؛ مکارم شیرازی و دیگران، 1354، ج ۱۲: ۷6ـ۷5).

یکی از عوامل صلح و صفا، آرامش و امنیّت و تحکیم روابط در میان اعضای خانواده، احترام، تکریم و احسان به مفهوم قرآنی آن به پدر و مادر است. اینها دستور ویژة قرآن بعد از عبادت خداوند یکتا است.

ب) حقّ فرزندان بر والدین

در این باره نیز امام سجّاد (ع) در رسالة حقوق فرمودند: «حقّ فرزند تو این است که بدانی او از توست و در پسند و ناپسند دنیای زودگذر دنباله‌روی توست و به درستی که تو در تربیت نیکو و راهنمایی به سوی پروردگارش و یاری‌رسانی او در فرمان‌پذیری از خداوند نسبت به خویشتن و حقّ فرزندت پرسیده خواهی شد. پس [اگر وظیفه‌ات را به انجام رسانی،] پاداش گیری و [چون کم‌کاری کنی،] بازخواست شوی. پس کار فرزندت را چونان کسی که کارش را در این سرای زودگذر با نیکو ثمری بیاراید، انجام بده و در روابط تو و فرزندت به سبب نگهداری خوب و ثمر الهی که از او گرفته‌ای، نزد پروردگار عذرت پذیرفته است» (همان: ۴۶۱).

ج) وظیفة هر یک از زن و مرد نسبت به کُلّ خانواده

خداوند در قرآن کریم به دنبال اخطار و سرزنش نسبت به بعضی از همسران پیامبر (ص)، خداوند در آیات سورة تحریم روی سخن را به همة مؤمنان کرده، دستورهایی دربارة تعلیم و تربیت همسر و فرزندان و خانواده به آنها می‌دهد، نخست می‌فرماید: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ…: اى کسانى که ایمان آورده‏اید! خود و خانوادة خویش را از آتشى که هیزم آن انسان‌ها و سنگهاست نگه دارید…﴾ (التّحریم/ 6).

نگهداری خویشتن به ترک معاصی و عدم تسلیم در برابر شهوات سرکش است و نگهداری خانواده به تعلیم، تربیت، امر به معروف، نهی از منکر و فراهم ساختن محیط پاک و خالی از هرگونه آلودگی در فضای خانه و خانواده است. این برنامه‌ای است که باید از نخستین سنگ بنای خانواده، یعنی از مقدّمات ازدواج و آنگاه نخستین لحظة تولّد فرزند آغاز گردد و در تمام مراحل با برنامه‌ریزی صحیح و با نهایت دقّت تعقیب شود؛ به تعبیر دیگر، حقّ زن و فرزند تنها با تأمین هزینة زندگی، مسکن و تغذیة آنها حاصل نمی‌شود، مهم‌تر از آن، تغذیة روح و جان آنها و به کار گرفتن اصول تعلیم و تربیت صحیح است.