هادی حمیدی- کارشناس فرهنگی

چهارشنبه شب ها در قم و منزل حضرت آیت الله ممدوحی _{(حفظه الله تعالی)} یک درس اخلاق نیمه خصوصی ! برگزار می شود که گاهی اوقات به همراه دوستان ناباب طلبه شرکت می کنم جهت تهذیب نفس…

دیشب تنها رفتم و یه ربع دیر رسیدم برای همین داخل اتاق اصلا جا نبود صدای بلندگو داخل حیاط پخش می شد و با دقت به مواعظ ایشون(شرح خطبه ای از نهج البلاغه) گوش می دادم ….. چه دلنشین بود؛ ….. :در سالگرد رحلت جناب سلمان محمدی هستیم سلمان و ما ادرئک سلمان… طلبه ها بگید فرق سلمان و صدام در چیست….

محو بیانات استاد بودم که طلبه جوانی که دیرتر از من رسیده بود وارد شد سلام  کرد و لبخندی رد و بدل شد - با وسواس کفش ها رو جابجا کرد تا روشونو لگد نکنه و رسید ورودی اتاق جلسه… ناراحت شدم چرا نگفتم جا نیست…رفت و برگشت. هر دو کنار گلدان بزرگ شمعدونی کنار حوض نشستیم. سی ثانیه نشد بود که یه دفعه بلند شد و  رفت به طرف کفش های بی نظمی که ازدحامش جلوی در اتاق اعصاب خورد کن می نمود. شروع کرد از صدر تا ذیل کفش ها رو جفت کردن…بعد هم زیر پنجره تو هوای سرد به حالت تجافی نشست و شروع کرد به یادداشت بیانات استاد

من همچنان در فکر سلمان و صدام بودم و کار این طلبه صفر کیلومتر تازه وارد زبل…گوشی مو در آوردمو چند تا عکس از کفش ها گرفتم چرخیدم به سمتش …متوجه شد دستش رو رو صورتش گذاشت گفت: حاجی نگیر گوشیت می سوزه…منم اطاعت کردم.و مسرور از درس اخلاق عملی و تئوری امشب مشغول دعوای بین سلمان و صدام در ذهن …کارش متواضعانه و در خور تحسین بود.خودمونیم تا بحال هیچ جا درس اخلاق کفش ها رو اینجوری مرتب ندیده بودم

راستی چرا امثال من که میرن درس اخلاق از ساده ترین چیزها یعنی همین مرتب گذاشتن کفش هامون شروع نمی کنیم برای خود سازی و دیگر نه آزاری!! آیا لگد کردن رو کفش و نعلین دیگران حق الناس نیست؟!!باید از خودمون شروع کنیم- همین حالا…