ﻣﺠﺎﻟﺲ ﻋﺰﺍﺩﺍﺭی حضرت امام ﺣﺴﻴﻦ علیه السلام ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺻﻔﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﭼﻨﻴﻦ مجلسی ﺩﺍﺭﺍﺳﺖ ﺻﻔﺎﺕ ﻣَﺸﺎﻫﺪ ﺷﺮﻳﻔﻪ ﺭﺍ.

ﻭ ﺁﻥ ﭼﻬﺎﺭﺩﻩ ﺻﻔﺖ ﺍﺳﺖ:

1⃣ ﻣﺼﻠﺎی ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺳﺖ، ﻳﻌﻨﻲ «ﻣﺤﻞ ﺻﻠﻮﺍﺕ ﺍﻭﺳﺖ ﺑﺮ ﺍﻫﻠﺶ».
2⃣ ملائکه ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺣﺎﺿﺮ می‌ ﺷﻮﻧﺪ.
3⃣ ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﺩﻋﺎی ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺍﺋﻤﻪ ﻫﺪی علیهم السلام ﻓﺎﺋﺰ ﺷﻮﺩ.
4⃣ باعت مسرت حضرت ﺳﻴﺪﺍﻟﺸﻬﺪﺍﺀ صلوات الله عليه ﮔﺮﺩﺩ.
5⃣ ﺁﻧﺤﻀﺮﺕ ﺑﺎ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﺨﺎﻃﺒﻪ ﻭ مکالمه ﻧﻤﺎﻳﺪ.
6⃣ ﭼﻨﻴﻦ مجلسی ﻣﺤﺒﻮﺏ حضرت امام ﺻﺎﺩﻕ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴﻠﺎﻡ ﺍﺳﺖ.
7⃣ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﺮﻓﺎﺕ ﺍﺳﺖ.
8⃣ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﺸﻌﺮﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﺍﺳﺖ.
9⃣ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻄﻴﻢ (فاصله بین درِ کعبه تا حجرالاسود) ﺍﺳﺖ.
? ﻣﻄﺎﻑ ﺑﻴﺖ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﺳﺖ.
1⃣1⃣ ﻗﺒﻪ امام ﺣﺴﻴﻦ علیه السلام ﺍﺳﺖ.
2⃣1⃣ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺁﺗﺸﻬﺎ ﺍﺳﺖ.
3⃣1⃣ ﻣﻨﺒﻊ ﺁﺏ ﺣﻴﺎﺕ ﺍﺳﺖ.
4⃣1⃣ جزء مجالسی می ‌ﺷﻮﺩ که ﺍﺑﺘﺪﺍی ﺁﻥ ﺧﻠﻘﺖ ﻭ ﺁﺧﺮ ﺁﻥ ﺣﺸﺮ ﺍﺳﺖ.

? خصائص الحسینیة، مرحوم علامه شیخ جعفر شوشتری رضوان الله عليه ص 150

    بسم الله الرحمن الرحیم

ما در مجموعه احکامی خود، تمام موضوعات را داریم؛ یعنی قلمرو موضوعی احکام بسیار وسیع است و تمام رفتارهای ما نیازمند دریافت شرع مقدس است.

یکی از موضوعات مهم که هرساله اتفاق می افتد، موضوع عزاداری است؛ البته در طول سال هم به مناسبت های مختلف، عزاداری انجام می دهیم؛ اما در ایام محرم بیشتر است؛ به همین جهت، سوالات متنوع و مختلفی پیرامون موضوع عزاداری مطرح می شود که اکثر این سوالات در تمام سال ها مشترک بوده و هست؛ اما امسال به واسطه شیوع ویروس منحوس کرونا، شرایط خاصی پیش آمده که عزاداری های محرم نیز تحت تأثیر این ویروس قرارگرفته است و به همین جهت، سوالات جدیدی مطرح شده که باید به این سوالات در کنار بقیه پرسش ها پاسخ دهیم.

محور تمام این سوالات در سه مسئله است:

۱. اصل عزاداری که آیا برگزار شود یا برگزار نشود؟ نظر شرع مقدس چیست؟ فتوای مراجع عظام تقلید چیست؟

۲. مسئله نذر که نذر در محرم و این ایام بسیار پرمشتری است و امسال به این واسطه، نذرها هم دستخوش تغییرند.

۳. وقف؛ چون منافع و عوائد برخی از موقوفات باید صرف مجالس عزاداری شود؛ بنابراین ما این سه موضوع را در سؤالاتمان مورد توجه قرار خواهیم داد.

اصل مسئله عزاداری، مسئله ای است که تعطیل بردار نیست؛ گرچه واجب نیست؛ اما یکی از مستحبات مؤکد ماست و بسیار سفارش شده است و این کار در سیره و سنت ائمه ما انجام و توصیه شده است؛ همچنین بزرگان و مراجع تقلید ما نیز به این کار مبادرت ورزیده اند و امام رضوان الله تعالی علیه فرمودند: عزاداری برای سیدالشهدا (ع) از افضل قربات است؛ بنابراین مجالس عزاداری تعطیل بردار نیست.

به عنوان تشبیه بیان می کنم که نماز چه جور تعطیل بردار نیست؟ اما قابل تغییر شکل است؛ مثلا کسی که قدرت ایستاده خواندن نماز را ندارد، نشسته می خواند؛ کسی که قدرت نشسته خواندن ندارد، خوابیده می خواند و …؛ بنابراین شرایط و شکل عوض می شود و نماز به شکل دیگری خوانده می شود؛ اما تعطیل نمی شود؛ همچنین عزاداری هم قابل تعطیل نیست؛ اما با شرایط مختلف، شکل عزاداری عوض می شود و با مدل دیگری انجام خواهد شد.

منبع:خبرگزاری رسمی حوزه

ادامه »

عزاداری و سوگواری هدفمند بر عزیزان از دست رفته، رویکردی طبیعی است که از مهر و محبت سرچشمه می‌گیرد و از آغاز آفرینش انسان تا به حال رواج داشته و خدای سبحان نیز بر این واکنش طبیعی بشر مهر تأیید زده است

اشاره

عزاداری و سوگواری هدفمند بر عزیزان از دست رفته، رویکردی طبیعی است که از مهر و محبت سرچشمه می‌گیرد و از آغاز آفرینش انسان تا به حال رواج داشته و خدای سبحان نیز بر این واکنش طبیعی بشر مهر تأیید زده است.[۱] عزاداری برای سیدالشهدا(علیه السلام) نیز از این امر جدا نیست. عزاداری برای امام حسین۷، از بزرگ‌ترین مصادیق بزرگداشت شعائر الهی و نشانه محبت و ارادت به ساحت مقدس آن امام است؛ زیرا حادثه کربلا، حماسه جاودانه‌ای است که در اعماق وجود ما اثری عمیق و جاودانه به جای گذاشته است؛ به‌گونه‌ای که با شنیدن وقایع آن، قلب‌ها به تپش می‌افتد، دل‌ها به سوز می‌آید و چشم‌ها اشکبار می‌شود. حال این سؤال مطرح می‌شود که معیارهای عزاداری مطلوب و صحیح کدامند؟ نوشتار پیش‌رو، این سؤال را از منظر امامین انقلاب، امام خمینی; و امام خامنه‌ای؟مد؟ پاسخ می‌دهد.

۱. بایستگی عزاداری صحیح

عزاداری، واژه‌ای آیینی و نشان‌دهنده رفتار و مراسم خاصی است که هنگام وقوع مصیبت، انجام می‌شود و در قالب‌ها و نمادهای مختلفی، مانند روضه، مرثیه و عزاداری نمود می‌یابد. بی‌‌تردید عزاداری برای امام حسین(علیه السلام)، از شعائر مهم الهی و دینی است و از منظر قرآن، تعظیم شعائر الهی نشانه پرواپیشگی دل‌هاست: «ذلِكَ وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوب‏».[۲] در روایات فراوانی نیز بر اقامه عزاداری امام حسین(علیه السلام) تأکید شده است؛[۳] چنانکه امام سجاد(علیه السلام) فرموده است: «أَيُّمَا مُؤْمِنٍ‏ دَمَعَتْ‏ عَيْنَاهُ‏ لِقَتْلِ‏ الْحُسَيْنِ‏ بْنِ عَلِيٍّ(علیه السلام) دَمْعَةً- حَتَّى تَسِيلَ عَلَى خَدِّهِ بَوَّأَهُ اللَّهُ بِهَا فِي الْجَنَّةِ غُرَفا؛[۴] هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین(علیه السلام) گریان شود؛ به‌گونه‌ای که اشک بر گونه‌هایش سرازیر شود، خداوند به سبب آن او را در خانه‌های بهشتی جای دهد که روزگاران درازی در آن به سر برد».

صفحات: 1· 2

در این فصلنامه علمی-تخصصی ویژه ماه محرمم الحرام، به موضوعاتی همچون؛ معیارهای عزاداری مطلوب در کلام امامین انقلاب، سپاسگزاری از نعمت های اللهی در کلام و سیره امام حسین علیه السلام، پیامدهای دلبستگی به دنیا در کلام و سیره امام حسین علیه السلام، جایگاه راستگویی در آموزه های دینی، جایگاه راستگویی در آموزه های دینی، ویژگی جوانان عاشورایی، تولید،  پشتیبانی ها و مانع زدایی ها با محوریت امور فرهنگی و…..  پرداخته شده است.

ادامه »

موضوع»صبر کلیدی برای فتوحات عظیم
گاهی صبر در مقابل خواسته ها و تمنیات انسان است و گاهی در مقابل سختی ها.

پایگاه اطلاع رسانی بلاغ| صبر کلیدی برای فتوحات عظیم

سخنران:  حجت الاسلام و المسلمین میرباقری

ایشان در آغاز کلام با توجه به آیات سوره مبارکه طه، صبر را  کلید فتوحات عظیم برشمردند و اقسام آن را بیان نمودند که عبارتند از: صبر بر معاصی، صبر بر تکالیف و صبر بر ابتلاء و امتحان الهی. ایشان صبر را کلید فتوحات عظیم دانسته و از میان این سه قسم، صبر بر ابتلائات و سختی ها را دشوار دانسته و تنها راه رهایی از دشواری ابتلائات را مشاهده حکمت و رحمت الهی در متن بلاء عنوان نمودند. ایشان در ادامه به این نکته پرداختند که معصومین علیهم السلام نیز در تقدیر الهی به فتنه دشمنان خود مبتلا بوده و در این ابتلا به اختیار خود مأمور به صبر و ایستادگی می باشند. این ابتلائات که مقدرات قطعی الهی هستند، محور هدایت تاریخ می باشد که صبر ایشان بر آن باعث گشایش ها و فتوحات عظیم برای خود ایشان و برای امت ایشان شده است.

صبر بر ابتلاء دو وجه دارد که یکی از آن ها استقامت در برابر فتنه دشمن و چشم برداشتن از تمتعات مادی آن هاست؛ به نحوی که انسان در متن نعمت های ظاهری کفار، حقیقت فتنه و سخط را ببیند؛ وجه دوم این است که در برابر ابتلاء، به مقام تسبیح به حمد خدای متعال رسیده و در متن بلا جمال صنع الهی را مشاهده کند و دل به پاداش اخروی آن ببندد که این وجه دوم باعث رسیدن انسان به مقام رضا می شود. در نهایت آنچه می تواند عالم را به مقام قرب کلی برساند، ظرفیت صبر و ابتلای معصومین علیهم السلام است که با صبر خود باعث فتح عظیم برای خود و برای امت خود می شوند. آنچه باعث صبر و ایستادگی است، بصیرت می باشد که خود به نوعی مقدمه صبر نیز هست.

صبر و اقسام آن

بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطاهرین و لعنة علی اعدائهم.

قرآن کریم می فرماید: «فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِهَا وَ مِنْ آنَاء اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَى * وَ لَا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَاةِ الدُّنیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَى»(طه/۱۳۰-۱۳۱)؛ پس بر آنچه مى‏گویند شکیبا باش و پیش از بر آمدن آفتاب و قبل از فرو شدن آن با ستایش پروردگارت [او را] تسبیح گوى و برخى از ساعات شب و حوالى روز را به نیایش پرداز باشد که خشنود گردى؛ و زنهار به سوى آنچه اصنافى از ایشان را از آن برخوردار کردیم [و فقط] زیور زندگى دنیاست تا ایشان را در آن بیازماییم دیدگان خود مدوز و بدان که روزى پروردگار تو بهتر و پایدارتر است.

ادامه »