غذا دادن به ۶۰ فقیر، چند نکته دارد؛ اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.

    بسم الله الرحمن الرحیم

روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، روز ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است که خدمت همه خوبان عرض تسلیت داریم و به همین مناسبت، کلامی از این امام همام بیان خواهیم کرد که ایشان نیز از نبی مکرم اسلام (ص) نقل کردند که حضرت در خطبه پایان ماه شعبان درباره معرفی رمضان فرمودند که این ماه، اوصاف و ویژگی هایی دارد که یکی از اوصاف این ماه عزیز این است که ما تلاش کنیم برای اصلاح ذات البین؛ یعنی آشتی میان دیگران که اگر بتوانیم افراد و دل ها را به هم نزدیک کنیم، ثواب آن بیشتر از عبادت یک سال مستحبی است.

همچنین سفارش دیگری که داشته اند، سفارش به همسایگان است که حضرت فرمودند: پیامبر (ص) آنقدر ما را به همسایگان سفارش کرده اند که ما فکر می کردیم همسایه از همسایه ارث می برد.

و اما احکام؛

در موضوع کفاره عرض کردیم که کفاره دو جور است که یک نوع، کفاره سبک به نامه فدیه (جبرانی) است که وزن آن بنابر فتوای مشهور فقها، ۷۵۰ گرم و بنابر فتوای برخی از فقها تقریبا یک کیلوست؛ اما نوع دوم، کفاره عمد و کفاره سنگین می باشد که به این معناست که انسان روزه خود را عمداً بخورد و روزه خوردن عمدی به این معناست که یا اصلا روزه نگرفته و یا بین روز عمدا روزه را خورده است که برای آن یک روز هم باید روزه خود را قضا کند و هم باید ۶۰ روز روزه به عنوان جریمه بگیرد و اگر نمی تواند، به جای آن ۶۰ فقیر را غذا دهد.

حال غذا دادن به این ۶۰ فقیر، چند نکته دارد.

اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.

حالا این ۶۰ فقیری را که قصد غذا دادن به آنها را داریم، می توان به دو صورت غذا داد. هم می توان غذای پخته دهد و هم می تواند مواد خام دهد؛ اما در کفاره ارزان قیمت (۷۵۰ گرم) حتما باید مواد خام بدهد و وزن ملاک است.

در کفاره سنگین می توان ۶۰ پرس غذا در ظرف یک بار مصرف قرار داد و به درب منزل ۶۰ فقیر برد و به آنها داد و مهم نیست که وزن این غذا چقدر است و در غذای پخته، مقدار و وزن ملاک نیست.

در غذای پخته معمولا ۱۰۰ گرم برنج را پخته و به همراه خورش می دهند که غذای یک نفر است؛ مهم این است که یک نفر را  سیر کند و اگر ۷۵۰ گرم هم نبود، مهم نیست.

شخصی که می خواهد کفاره بدهد، می تواند به همین نحوی که گفته شد، ۶۰ غذای پخته را اطعام کند و همچنین می تواند مواد غذایی خام را به فقیر بدهد که در این صورت باید وزن را که همان ۷۵۰ گرم است، رعایت نماید و ملاک در مواد خام، وزن است.

همچنین بسیاری از افراد سؤال می کنند که رقم یک روز کفاره عمدی چه مقدار می شود که تقریبا ۱۸۰ هزار تومان خواهد شد و با اینکه تقسیم آن میان فقرا، کار سختی است؛ اما معمولا دفاتر مراجع عظام تقلید این کار را قبول کرده و آن را انجام می دهند و می توان به دفاتر مراجع تقلید پرداخت کرد.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خبرگزاری رسمی حوزه-حجه الاسلام وحید پور

أَمَّن یجُِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَ یَكْشِفُ السُّوءَ (62- نمل)

[آیا آن شریكان انتخابى شما بهترند] یا آنكه وقتى درمانده‏اى او را بخواند اجابت مى‏كند و آسیب و گرفتاریش را دفع مى‏نماید؟

قید «اضطرار» براى این است كه در حال اضطرار، دعاى دعاکننده از حقیقت برخوردار است و دیگر گزاف و بیهوده نیست؛ زیرا تا آدمی درمانده و مضطر نشود، دعایش آن واقعیت و حقیقتی كه در حال اضطرار دارد را ندارد و این خیلى روشن است.

قید دیگرى که براى دعا آورده این است كه فرموده: « إِذَا دَعَاهُ ؛ وقتى او (خدا) را بخواند»، و این براى آن است كه بفهماند خداوند متعال وقتى دعا را مستجاب مى‏كند كه دعا کننده به راستى او را بخواند؛ نه اینكه در دعا رو به خدا كند و دل به اسباب ظاهرى داشته باشد و این وقتى صورت مى‏گیرد كه امید دعا کننده از همه اسباب ظاهرى قطع شده باشد؛ یعنى بداند كه دیگر هیچ كس و هیچ چیز نمى‏تواند گره از كارش بگشاید. آن وقت است كه حقیقتا متوجه خدا مى‏شود و در کمال صداقت تنها او را مى‏خواند.[1]

دو نکته ای که از آیه به دست می آید:

1. از شرایط استجابت دعا آن است که حال دعا کننده حال اضطرار باشد؛ یعنی تمام درهاى عالم اسباب به روى خود بسته ‏شده و كارد به استخوانش رسیده بیند و یقین داشته باشد تنها كسى كه مى‏تواند قفل مشكلات او را بگشاید و بن‏بستها را بر طرف سازد، تنها و تنها ذات پاك خداوند است و نه غیر او.[2]

تمام داشته های خود را نعمت و موهبت الهی بدانیم و در دل و با زبان بگوییم: «مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنَ اللَّهِ؛ هر نعمتی که داریم از خداست »[8] و تلاش کنیم تا با مصرف آن نعمت در مسیری که رضای خدا در آن است شکر نعمتش را بجا آوریم که او وعده داده است: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزیدَنَّكُمْ؛ اگر شکر نعمت را بجا آورید خدا افزونش می کند. »[9] و این همان نکته نابی است که فکر قارونی با آن بیگانه است و از نتایجش محروم
2. سه شرط «حالت اضطرار دعا کننده»؛ «توجه و خواندن اختصاصی خداوند متعال بدون توجه به غیر او» و نیز «سوء بودن وضعیت موجود»، سه شرطی هستند که بنابر همین آیه کریمه در صورت محقق شدن هر سه آنها با هم، دعا مستجاب خواهد شد.

ادامه »

 سلام علیکم با آرزوی بهره مندی از برکات و فیوضات ماه مبارک رمضان، بسته فرهنگی تربیتی- ویژه روز نوزدهم ماه مبارک رمضان به پیوست تقدیم می گردد

محتویات بسته:

قرائت ترتیل جزء 19 قرآن کریم
شرح نکات کلیدی تفسیری جزء 19
تصویر دعای روز 19
شرح دعای روز نوزدهم حضرت ایت الله مجتهدی تهرانی ره
حدیث روز؛ ارائه لوح حدیث باموضوع فضیلت ماه مبارک رمضان
مواعظ رمضانیه؛ مقام معظم رهبری مدظله العالی
درس اخلاق-آیت الله مظاهری دامت برکاته-جلسه نوزدهم-فضائل و سیرۀ امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه
آیات الولایه- آیه نوزدهم- سوره شوری آیه 23
ارائه نسخه pdf کتاب انتخابات حماسه سبزحضور
زمزم احکام-حجه الاسلام وحیدپور- احکام کفاره
و…

 کفاره با فطریه متفاوت است؛ در فطریه غیر سید به سید نمی تواند فطریه بدهد؛ چون فطریه زکات است؛ اما کفاره زکات نیست؛ ولی چون برخی از مراجع عظام تقلید احتیاط کرده اند، شخص غیرسیدی که می خواهد کفاره پرداخت کند، احتیاط کرده و به سید فقیر کفاره را احتیاطاً ندهد.

بسم الله الرحمن الرحیم

روزهای بسیار مهمی را در پیش داشته و در آستانه اولین شب قدر، شب نوزدهم ماه مبارک رمضان هستیم که آیات و روایات بسیاری درباره شب قدر داریم؛ اما خیلی کوتاه این روایت را از امام صادق(ع) نقل کنم که آن حضرت فرمودند: «قَلبُ شَهرِ رَمَضانَ لَیلَةُ القَدرِ/ قلب ماه مبارک رمضان، شب قدر است».

همانطور که حیات آدمی به قلب است و اگر قلب بایستد، انسان از دنیا می رود، کسی که شب قدر را در ماه مبارک رمضان درک نکند، ماه رمضان برای او مرده است؛ پس باید خود را برای این شب ها آماده نماییم.

و اما احکام؛

درباره کفاره که سؤالات فراوانی مطرح است و افراد بسیاری همچون بیماران، پیرمردان و پیرزنان، بانوان باردار، بانوان شیرده و… هستند که باید کفاره بدهند؛ لذا بحث کفاره نکات دقیقی دارد که به آن می پردازیم.

نکته اول اینکه افرادی که سید هستند، کفاره خود را می توانند به فقیر سید بدهند و افراد غیرسید هم می توانند کفاره خود را به غیر سادات پرداخت کنند؛ اگر غیر سید به سید فقیر می خواهد کفاره دهد، نکته ای وجود دارد.

کفاره با فطریه متفاوت است؛ در فطریه غیر سید به سید نمی تواند فطریه بدهد؛ چون فطریه زکات است؛ اما کفاره زکات نیست؛ ولی چون برخی از مراجع عظام تقلید احتیاط کرده اند، شخص غیرسیدی که می خواهد کفاره پرداخت کند، احتیاط کرده و به سید فقیر کفاره را احتیاطاً ندهد؛ همچنین اضافه کنم که مصرف کفاره فقط برای فقیر است؛ یعنی نمی توان پول آن را برای مسجد، کارهای خیر و… صرف کرد.

نکته دیگر اینکه کفاره را به واجب النفقه خود نمی توانیم بدهیم و به صورت کلی، واجبات مالی همچون فطریه، رد مظالم، کفاره، خمس (سهم سادات و سهم امام) را نمی توانیم به واجب النفقه خود بدهیم.

مثلا آقایی می گوید بچه من ازدواج کرده و برای خود زندگی ایجاد نموده است، اما در حال حاضر فقیر است و می خواهم کفاره ام را برنج بخرم و به فرزند خود بدهم که باید گفت نمی تواند این کار را انجام دهد؛ چون فرزندان شما واجب النفقه شما هستند و از جیب خود باید خرج آنان را بدهید؛ چون وقتی کفاره را به فرزند خود دادید، انگار مجدد آن پول را به جیب خود برگردانده اید؛ چون به واجب النفقه خود داده اید.

بله؛ کفاره دهنده به داماد خود می تواند کفاره بدهد؛ چون داماد واجب النفقه او نیست.

فرزند هم نمی تواند کفاره را به والدین خود بدهد؛ چون آنان واجب النفقه او هستند.

البته به فامیل مثل برادر و خواهر و… می توان کفاره را داد؛ چون واجب النفقه ما نیستند و اتفاقاً بهتر هم هست که به فامیل خود بدهیم یا مثلا به همسایگان خود بدهیم و این افراد اولویت دارند.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین وحیدپور