زائران بیت الله الحرام در حالی مدینه را به قصد انجام دادن مناسک حج ترک می کنند که مزار بی شمع و چراغ امام باقر(علیه السلام) در غربت و ماتم دو چندان می کند.

اگر چه اهل بیت فرمودند «ان قبورنا فی قلوب محبینا» یعنی مزارهای ما در دل های دوستداران ماست ولی غربت زیارتگاه چهار ستاره پرفروغ امامت در قبرستان بقیع داستانی دیگر از مظلومیت ائمه معصومین(علیهم السلام) است؛ به ویژه امام پنجم شیعیان که در شب شهادتش، زائران بیت الله الحرام برای انجام مناسک حج عازم صحرای عرفات می شوند. امام باقر(علیه السلام) فرزند امام سجاد (علیه السلام) به عنوان پایه گذار انقلاب فرهنگی شیعه در اول ماه رجب سال ۵۷ هجری در مدینه دیده به جهان گشود و طی ۵۷ سال عمر مبارک خود به نشر معارف اسلام پرداختند. باقر العلوم لقبی است که پیامبر اعظم (صلی الله علیه وآله) به آن حضرت دادند. چون رسول خدا (صلی الله علیه وآله) به «جابر بن عبدالله انصاری» فرمود:‌ ای جابر، تو زنده می مانی و مردی از اولاد حسین را که نامش محمد است؛ ملاقات می کنی که او علم انبیا را می شکافد و هنگامی که او را دیدی سلام مرا به او برسان. آن حضرت در حماسه کربلا سه سال بیشتر نداشتند و بعد از آن واقعه در مدت ۳۴ سال با پدر بزرگوار خود زندگی پرتلاطمی را پشت سر نهادند. مدت امامت آن حضرت ۱۹ سال بود و در هفتم ذیحجه سال ۱۱۴ هجری به دست ابراهیم بن ولید و به دستور هشام بن عبدالملک مسموم شده و به شهادت رسیدند