مجمع عمومی سازمان ملل متحد (United Nations General Assembly یا UNGA/GA) را می‌توان رکن اصلی، جهانی و مشورتی سازمان ملل متحد دانست؛ تمام 193 کشور عضو سازمان ملل در مجمع عمومی شرکت می‌کنند. مجمع عمومی به‌طور منظم دوره‌های اجلاسیه سالیانه خود را از سپتامبر تا دسامبر یا ژانویه برگزار می‌کند.

تصمیمات و قطعنامه‌های مجمع عمومی بیشتر از جنبه اعلامی یا توصیه‌ای برخوردارند، اما در بعضی از موارد تعدادی از این قطعنامه‌های اعلامی با گذشت زمان و تکرار، برای کشور‌های عضو این قطعنامه‌ها الزام‌آور قلمداد می‌شود.

هر ساله این مجمع با حواشی بسیاری روبه‌رو است. شاید بتوان این ادعا را کرد که بازیگر نقش اول این حواشی، نخست وزیر رژیم صهیونیستی است. بنیامین نتانیاهو هر ساله در سخنرانی‌های خود ادعا‌هایی را مطرح می‌کند که باعث خنده حضار و جهانیان می‌شود.

در شصت و هفتمین نشست عمومی سازمان ملل متحد در سال 2012 وی سخنرانی کرد. در این سخنرانی برای نشان دادن نگرانی‌هایش از برنامه هسته‌ای ایران، تصویری را به نمایش گذاشت که جنجال زیادی به پا کرد. تصویری بزرگ کودکانه از یک بمب که به قسمت‌های 70 درصد و 90 درصد تقسیم شده بود و تاکید می‌کرد که ایران 70 درصد مسیر دستیابی به بمب هسته‌ای را طی کرده است. جامعه بین‌المللی باید مانع ایران برای عبور از خط قرمز رسیدن به بمب هسته‌ای شود. در نهایت خط قرمزی در قسمت 90 درصد کشید و مدعی شد: باید اجازه ندهیم ایران به این خط نزدیک شود. هیچ چیز به اندازه یک ایران مسلح به بمب هسته‌ای دنیا را تهدید نمی‌کند و این خط، خط قرمز جلوگیری از جنگ است.

روند این سخنرانی‌ها ادامه داشت و در تازه‌ترین ادعای خود امسال حرفی از محله‌ای در حاشیه شهر تهران را زد که تا قبل از این کمتر کسی حتی در شهر تهران این مکان را می‌شناخت.

نتانیاهو عکسی را به حضار نشان داد که طبق ادعای احمقانه‌اش از دومین سایت مخفی هسته‌ای جمهوری اسلامی رونمایی کرد. در ادامه گفت که در فوریه گذشته اسنادی را به رسانه‌های بین‌المللی ارائه دادیم و از برنامه‌های ایران برای فریب دادن جامعه بین‌المللی پرده برداشتیم. اما چند ماه گذشت و آژانس بین‌المللی انرژی اتمی هیچ اقدامی را انجام ندادند و حتی تقاضایی نکردند که یک سایت جدید را بازرسی کند؛ لذا امروز تصمیم گرفتم، مدارک جدیدی را افشا کنم؛ «ایران تاسیسات سری دیگری در تهران دارد».

او در ماه «می» هم در ادعایی دیگر از منطقه شورآباد نام برد و بار دیگر از مورد جدید دیگری در منطقه تورقوزآباد تهران پرده برداشت. اینجا ظاهرا یک کارگاه قالیشویی بوده، اما در واقع انبار اتمی جمهوری اسلامی ایران است!

سخنانی که باعث شگفتی و خنده حضار در هفتاد و سومین مجمع عمومی سازمان ملل شد و در ادامه تصویری از یک ساختمان معمولی را به نمایش گذاشت و مکان آن را در خیابان ماهر عنوان کرد و کشور‌هایی که توانایی ماهواره‌ای دارند خواست شاهد تردد مقامات ایرانی برای پاکسازی این محل باشند. در ادامه هم خاطرنشان کرد که ایران طی ماه گذشته ۱۵ کیلوگرم مواد رادیواکتیو را انتقال داده است. این مواد هسته‌ای در تهران پخش شده و سلامت ساکنان شهر را به خطر انداخته است. آن‌ها ۳۰۰ تن مواد هسته‌ای در این سایت جدید ذخیره کرده‌اند.

با نگاهی به محل مورد ادعای نخست وزیر نادان رژیم صهیونیستی به این موضوع پی می‌بریم که او حتی اسم خیابانی که ادعا می‌کند را هم اشتباه گفته است. در اصل اسم این کوچه مهر است که او آن را ماهر قلمداد کرده بود. حتی با فرض صحت ادعای وی، هیچ دولت و مسئولی حاضر نیست در 30 کیلومتری پایتخت کشورش 300 تن مواد هسته‌ای ذخیره سازی کند.

مرد چاق یا (Fat Man) نام یا اسم رمز دومین بمب هسته‌ای آمریکا بود که در سال ۱۹۴۵ به ناگازاکی ژاپن انداخته شد. نکته جالب توجه وزن این بمب است که در این بمب تنها حدود ۱۰ کیلوگرم مواد هسته‌ای در آن استفاده شده بود. با احتساب خرابی که آن بمب در ازای تنها داشتن 10 کیلوگرم مواد هسته‌ای بود؛ ذخیره سازی 300 تن مواد هسته‌ای به نوعی دیوانگی و محسوب می‌شود.

موساد (سازمان اطلاعات رژیم صهیونیستی) که وظیفه جمع آوری اطلاعات را برای نتانیاهو بر عهده دارد، نشان داد که هنوز فاصله بین واقعیت و توهم را نمی‌داند یا شاید هم نمی‌خواهد این 2 موضوع را از هم تمیز دهد. در پایان باید به حدیثی از امام صادق (ع) اشاره کرد که می‌فرمایند: «خدا را شکر که دشمنان ما را از احمق‌ها آفرید».

همه شاهد هستیم که اوضاع  اقتصادی این روزهای کشور بسیار بحرانی است؛ افزایش روزانه و بعضا لحظه‌ای قیمت دلار و طلا از یک طرف و افزایش عجیب و غریب اجناس و کمیاب شدن برخی دیگر که آنها هم معمولا ثبات ندارد و هیچ تضمینی نیست که قیمت امروز با فردا برابر باشد از طرف دیگر، وضعیت حال حاضر کشور است.

ای کاش فقط در صد ناچیزی گران می‌شد؛ برخی اقلام مثل لوازم یدکی خودرو  ظرف چند ماهه اخیر تا چهار برابر  و یا بیشتر افزایش قیمت داشته است و از آن بدتر بعضی لوازم کمیاب یا نایاب شده، آن هم لوازم خوروهای مثلاً ملی؛ نه ماشین‌های لوکس و گران قیمت!

خود خودرو که افزایش‌های تخیلی و غیر منطقی داشته است. تا چند وقت پیش اگر کسی که وضع مالی خوبی نداشت اگر تکانی به خود می‌داد، به زور می‌توانست یک پراید بخرد ولی الان دست یابی به پراید هم برای خیلی ‌ها مثل خواب و رویا شده است.

این‌ مصیبت‌ها یک طرف قضیه، مصیبت دیگر ثابت ماندن درآمدها است که دولت هم صراحتا اعلام کرده فعلا برنامه‌ای برای افزایش حقوق ندارد. با این اوصاف و با یک حساب بسیار ساده مشخص است که روز به روز قدرت خرید پایین می‌آید و به برکت تدابیر اندیشمندانه دولت تدبیر و امید درصد بیشتری از جامعه به فقر نزدیک می‌شوند و فشار اقتصادی بیشتری به اکثریت مردم تحمیل می‌شود.

ادامه »

روابط عمومی کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در اطلاعیه ای از هدف قرار دادن مقر سرکردگان جنایت تروریستی اهواز در شرق فرات در کشور سوریه با 6 فروند موشک بالستیک زمین به زمین در نخستین ساعات بامداد امروز(دوشنبه) توسط یگان موشکی نیروی هوافضای سپاه خبر داد و تاکید کرد: ، امنیت ملت ایران خط قرمز نیروهای مسلح بوده و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در صیانت ازمیهن اسلامی و تامین امنیت و آرامش مردم عزیز از هیچ تلاشی فروگذار نکرده و مشت آهنین خود را همچنان مهیای پاسخ قاطع و کوبنده به هر گونه شرارت و شیطنت دشمنان قرار خواهد داد.

ادامه »

در مراسم هفتمین پاسداشت ادبیات جهاد و مقاومت با موضوع بررسی نقش بانوان در دوران دفاع مقدس که صبح امروز در مؤسسه‌ی پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار شد، تقریظ رهبر انقلاب منتشر شد.

هفتمین پاسداشت ادبیات جهاد مقاومت با رونمایی از تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب «فرنگیس» امروز هشتم مهرماه، با حضور علیرضا مختارپور دبیرکل نهاد کتابخانه‌های عمومی کشور، حجت‌الاسلام والمسلمین شیرازی، مرتضی سرهنگی و جمعی از نویسندگان دفاع مقدس برگزار شد.

معصومه آباد، نویسنده کتاب «من زنده‌ام» در ابتدای این نشست با بیان اینکه امروز به پاسداشت ایثار و نشر فرهنگ مقاومت گرد هم آمده‌ایم، گفت: هدیه امروز خانم حیدرپور است و رشادتی که او در بخشی از تاریخ دفاع مقدس نشان داد و قلم خانم فتاحی است که روستای گورسفید را به ما معرفی کرد. فتاحی از گورسفید دختری را به ما معرفی کرد که از جنس آهو و خورشید بود. استعاره‌ها و تعابیری که در این کتاب به کار رفته برایم جالب بود.

ادامه »

کی از اشکالاتی که معمولاً به نظام آموزش و پرورش ایران وارد می‌شود و تا حد زیادی هم درست است، این است که در مدارس ما در بهترین حالت، چیزی که اتفاق ضدتربیت است. پرسش مهم در اینجا این است که چرا تربیت که ما آن را بسیار مهم‌تر از تعلیم می‌دانیم، در مدارس ما صورت نمی‌گیرد. پاسخ‌های متعددی می‌توان به این پرسش داد که هر کدام در جای خود درست است و من تنها به یکی از آنها اشاره می‌کنم و آن این است که ما تربیت را هم مانند تعلیم، مرئی می‌دانیم؛ درحالی‌که تربیت بیشتر نامرئی است. منظور از نامرئی نامحسوس است که البته به یک معنا هم محسوس است؛ (مثل گشت نامحسوس).

منظور از تربیت نامرئی یا نامحسوس، نهادن تأثیرات روانی و رفتاری مثبت بر دانش آموزان است؛ اما تأثیراتی که ناشی از سخنان و توصیه و پندهای معلم نیست و به عبارتی از جنس کلام نیست، بلکه ناشی از حالت و رفتار و سکوت آموزگار است؛ چیزی که امروزه آن را با عنوان زبان بدن می‌شناسیم. معلم بزرگواری که گمان کند به همان روشی که مثلاً علوم تدریس می‌کند، صرفاً به همان روش هم می‌تواند و باید اثر تربیتی بگذارد، در کار تربیت ناکام خواهد ماند؛ زیرا او با این تلقی بیش از آنکه مراقب پیام‌های نگاه، سکوت، چین‌های پیشانی، حالت ابروها، لحن و تن صدایش به دانش آموزان باشد؛ به فکر این است که چه مطالبی را به دانش آموزان «بگوید».

 من وقتی به خودم مراجعه می‌کنم جملات چندانی از معلمانم به یاد ندارم که نقل قول کنم؛ اما تا بخواهی از حالت‌ها و کنش‌ها و واکنش‌های معلمانم حتی حالت راه رفتنشان خاطره دارم. دختر دبستانی‌ام من را مؤظف کرده که هر شب پیش از خواب دو تا از خاطرات دوران مدرسه را برایش تعریف کنم و الآن مدتی است کارویژه‌ی من پیدا کردن این خاطرات در اعماق حافظه‌ام است و جالب اینکه اگر گاهی شبی به دلیلی نتوانم برایش تعریف کنم؛ بدهی من به حساب می‌آید و فردا شب باید چهارتا تعریف کنم!

ادامه »