یکی از وظایف مهم منتظران دولت حق، پارسائی و آراستگی به اخلاق خوب و پسندیده است.

امام صادق فرمود: هر کس شادمان می گردد از اینکه از یاران حضرت مهدی علیه السلام باشد، باید منتظر باشد و به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید و او منتظر [واقعی ] است.*۱ همچنین ایشان فرمودند: به یقین برای صاحب این امر غیبتی است، پس بنده خدا باید تقوای الهی پیشه کند و به دینش چنگ زند.*۲

? ۱- غیبت نعمانی، ص۲۰۰ ح۱۶؛
۲- کافی ج۲ باب فی الغیبه ص۱۳۲

“حفظ زبان، حفظ زبان، حفظ زبان”

در روایت داریم پس از آنکه امام باقر به جابر جعفی فرمودند خوش به حال افرادی در زمان غیبت بر اعتقاد به ما استوار بمانند، جابر گفت: بهترین چیزی که مومن می‌تواند در آن زمان استفاده کند چیست؟ امام فرمودند: نگهداری زبان(سکوت)…*۱

 پیامبر اسلام فرموده اند: بر تو باد خاموشی طولانی، چرا که آن رَم دهنده شیطان و کمک تو درمورد دینت است.*۲

 راه حفظ دین، حفظ زبان است. البته سکوت در جایی فضیلت دارد که انسان به یکی از آفات آن (غیبت، تهمت، دروغ، ناسزا و…) مبتلا باشد و قدرت پرهیز نداشته باشد. گاهی یک کلمه، می‌تواند فرد را از دایره دین خارج کند. همچنین طبق روایات اهل بیت، حفظ زبان آنقدر مهم است که به بقیه اعضاء انسان نیز ربط دارد.

 ۱. بحارالانوار ۱۴۵/۵۲ حدیث۶۶
۲. سفینه البحار ۵۱۰/۲
#وظایف_منتظران

بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم

الحَمدُ للهِ رَبِّ العالمینَ و صَلّی اللهُ عَلی سَیِّدنا محمّدٍ و آلِه الطّاهرینَ و لَعنةُ الله علی أعدائهم أجمعین.

در زیارت جامعه کبیره می خوانیم: «وَ الرَّحْمَةُ الْمَوْصُولَةُ وَ الْآيَةُ الْمَخْزُونَةُ». در این بیان نورانی از امام هادی علیه السلام شئونی برای امام علیه السلام ذکر شده است. یکی از شئون این است که امام، رحمت موصوله خدای متعال است؛ خدای متعال براساس بیان اهل بیت علیهم السلام دو نوع رحمت دارد: یک رحمت که از آن به رحمت رحمانی تعبیر می شود و دیگری رحمت رحیمیه. خدای متعال یکسری نعمت های عمومی دارد که همه عالم در آن نعمت ها غرق هستند حتی گنهکاران؛

ادامه »

شعر از ابوسعید ابوالخیر

در کعبه اگر دل سوی غیر است تو را                طاعت همه فسق و کعبه دَیر است تو را
ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای                      می نوش که عاقبت به خیر است تو را

داستانک

تمام پول هایش تمام شده و هنوز در نیمه راه سفرش بود. یکی از دوستانش از او پرسید می خواهی چه کنی؟

گفت تمام امیدم به فلانی است.

دوستش گفت پس قسم می خورم که امیدت ناامید می شود

. مرد با تعجب پرسید چرا؟ گفت: آخر از امام صادق علیه السلام شنیدم که می گفت:

خداوند متعال می فرماید: رشته آرزوی هر کسی را که به غیر من وصل باشد قطع می کنم. آیا او در گرفتاری هایش به دیگری امید می بندد در حالی که رفع آن به دست من است؟ آیا او در خانه دیگری را می کوبد در حالی که کلید تمام درهای بسته دست من است و خانه ام به روی همه باز است!   باب التویض الی الله/حدیث۷،ج ۲

آیه شریفه

«وَ قالَ مُوسی یا قَوْمِ إِنْ کُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللّهِ فَعَلَیْهِ تَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُسْلِمینَ.» یعنی اگر ایمان و اسلام دارید لازمه هر دو توکّل است.

«وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ» ببین مقام توکل را که از مقام تقوا چقدر برتر نمود و به جهت تأکید فرمود: به درستی که خداست که هر چه خواهد به انجام می رساند نه غیر او. پس لازمه عقل، قطع نظر از غیر [خدا[ و اعتماد بر اوست و بس و آیات [قرآن در این مورد] بسیار است.

نتیجه:

اگر باورهای قلبی انسان به آن حد برسد که دریابد خدا بهترین تکیه گاه و وکیل هاست و اوست که جامع اوصاف وکیل خوب است و از طرفی به ضعف، عجز و محتاج بودن ما سوی الله پی ببرد و به این باور برسد که همه چیزها و هرچه دارند از اوست، در این حالت است که بر کسی جز او دل نمی بندد و فقط بر او تکیه می کند و بس.

بچه ها را دست کم نگیرید. آن ها فوق تصور ما هستند. همین ها همین نسل که از نظر ما شل و وارفته هستند، اگر میدان پیدا کنند و اگر به آن ها جهت خوب بدهیم و زمینه ها را فراهم کنیم و درگیرشان کنیم، معجزه میکنند. تبدیل می‌شوند به مردِ جنگی!
این نوجوان ها در جبهه و جنگ، در میدان های جهادی، در اردوها، در محرم ها، در فعالیت های اجتماعی، جنمِ خودشان را نشان داده اند!
هنر مربی این است که آتش وجود این بچه ها را که حسابی شعله ور است را بیندازد داخل یک جریان صحیح و مطلوب. بچه ها وارد میدان که بشوند، بزرگی می‌کنند و حماسه ها می آفرینند.
کم نبینیمشان لطفا!

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالی رهبر انقلاب اسلامی در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامى‌ با اشاره به موضوع فلسطین، به تبیین مجدد موضع جمهوری اسلامی در قبال این مسأله پرداخته و افزودند: «ما طرف‌دار فلسطین و استقلال و نجات آن هستیم و محو اسرائیل به معنای محو مردم یهودی نیست. ما طرف‌دار مردم و استقلال فلسطین هستیم؛ ما یهودستیز نیستیم.»


در مسئله‌ی فلسطین، گفتمان، موضع و سیاست رسمیِ جمهوری اسلامی «محو اسرائیل» است. اما محو اسرائیل به چه معناست؟ آیا این مسئله با راهکارهایی چون حمله‌ی موشکی و… عملی می‌شود؟ نسبت این موضوع با بحث یهود و یهودستیزی چیست؟ آیا طرحِ موضوع یهودستیز نبودن نظام اسلامی از سوی رهبر انقلاب اسلامی، موضعی جدید و متفاوت نسبت به گذشته است؟ جایگاه و نقش مقاومت و مبارزات مسلحانه در طرحِ آزادی فلسطین کجاست؟
در این یادداشت به این سوالات براساس بیانات رهبرمعظم انقلاب اسلامی مدظله العالی پاسخ می‌دهیم.

  ۱- راه‌حل مسئله فلسطین «نابودی اسرائیل» است
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در آذرماه ۱۳۶۹ و در اولین کنفرانس اسلامی فلسطین‌ در ضمن بحث از موضوع فلسطین، بر یهودستیز نبودن انقلاب و نظام اسلامی تصریح کرده‌اند: «حرف، همانی است که امام راحل عظیم الشأن فرمود: «اسرائیل بایستی محو بشود». یهودیهای فلسطین، اگر دولت اسلامی را قبول میکنند، در آن‌جا زندگی کنند. بحث، بحث یهودیستیزی نیست. مسأله، مسأله‌ی غصب خانه‌ی مسلمین است.» ۱۳۶۹/۰۹/۱۳

رهبر انقلاب «هدف» را در مسئله‌ی فلسطین «رهایی و آزادی» آن از غضبِ صهیونیست‌ها معرفی کرده‌اند: «در مسأله‌ی فلسطین، آنچه که هدف است، استنقاذ فلسطین است؛ یعنی محو دولت اسرائیل. فرقی بین سرزمینهای قبل از سال ۶۷ و بعد از آن نیست. هر یک وجب از خاک فلسطین، یک وجب از خانه‌ی مسلمین است.» ۱۳۶۹/۰۹/۱۳ چراکه تنها راه «علاج» این زخم و جراحتِ تاریخی، نابودی اسرائیل است: «رژیم صهیونیستى یک رژیمى است که از اولِ تولد نامشروع خود، بنا را گذاشته است بر خشونت آشکار، انکار هم نمیکنند؛ بنا را گذاشتند بر مشت آهنین، همه جا هم میگویند، افتخار هم میکنند، سیاستشان هم همین است. از سال ۱۹۴۸ که این رژیم جعلى به‌‌طور رسمى به‌‌وجود آمد تا امروز… این واقعیت رژیم صهیونیستى است؛ علاجى هم ندارد جز از بین رفتن این رژیم.» ۱۳۹۳/۰۵/۰۱ لذا ایشان به روشنی راه‌حلِ پایان یافتن مسئله را مشخص کرده‌اند: «نظر ما نسبت به مسایل فلسطین روشن و واضح است. ما راه‌حل فلسطین را نابودی رژیم اسرائیل میدانیم.» ۱۳۷۰/۰۵/۲۸

ادامه »