گفت‌وگوی تفصیلی با آیت‌الله مصباح یزدی پیرامون تبیینِ بیانیه گام دوم انقلاب؛


رهبر انقلاب اسلامی در بیانیه‌ی «گام دوم انقلاب» با مرور تجربه‌ی ۴۰ ساله‌ی انقلاب اسلامی اعلام کردند: انقلاب «وارد دوّمین مرحله‌ی خودسازی و جامعه‌پردازی و تمدّن‌سازی شده ‌است». گام دومی که باید در چارچوب «نظریه‌ی نظام انقلابی» و با «تلاش و مجاهدت جوانان ایران اسلامی» به‌سوی تحقق آرمانِ «ایجاد تمدّن نوین اسلامی و آمادگی برای طلوع خورشید ولایت عظمی (ارواحنافداه)» برداشته شود.

به گزارش خبرگزاری حوزه، به همین مناسبت پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در سلسله مطالب جدیدی به تبیین و تحلیل مبانی، جهت‌گیری‌ها و ابعاد گوناگون این بیانیه می‌پردازد. در گفت‌وگوی پیش‌رو، آیت‌الله آقای مصباح یزدی از چهره‌های برجسته و باسابقه‌ی انقلاب، عضو سابق مجلس خبرگان رهبری و استاد حوزه در گفتگویی تفصیلی به تحلیل کلانِ این بیانیه و ابعاد مختلف آن پرداخته است.

موضوعاتی چون: تحلیل مسئله‌ی رهبری در انقلاب اسلامی، زمینه‌ها و ضرورت‌های صدور بیانیه در این مقطع زمانی، خصوصیات انقلاب اسلامی در مقایسه با سایر انقلاب‌ها، نسبت تبیینِ انقلاب در قالب دو گام با نظریه‌ی فرآیند تحقق تمدن نوین اسلامی، اهمیت تربیتِ اسلامی نسل جوان و چگونگی آن،  خطرِ افراط،  مسئولیت‌پذیری و نقش‌آفرینی جوانان در گام دوم و اهمیت اطاعت از ولی‌فقیه از جملات موضوعات خواندنی مطرح شده در این گفت‌وگوی تفصیلی است.
 
  برای شروع بحث، خواهش می‌کنم جنابعالی تبیینی مبنایی و کلان از کلیت صدور این بیانیه داشته باشید. در ادامه سؤالاتی را ناظر به برخی نکات و گزاره‌های مطرح شده در متن خدمت‌تان مطرح می‌کنم.

بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم. از خدای متعال می‌خواهم که توفیق بدهد چیزی مورد بحث و گفت‌وگو قرار بگیرد که موجب رضای خودش و اولیائش، مخصوصاً وجود مقدس ولیّ عصر ارواحنا فداه و جانشین شایسته‌شان باشد. راجع به این موضوع که فرمودید، مسأله‌ی اصل صدور این بیانیه با توجه به شرایط خاص زمانی و شرایط خاص انقلاب و جامعه‌ی ما و مشکلات جهانی و این حرف‌ها، بنده یک اعتقادی دارم و احتمال می‌دهم که کسانی حمل بر مبالغه و اغراق و احیاناً‌ تملق بکنند، ولی من هر چه حجت پیش خدا دارم، می‌گویم؛ دیگران هر چه می‌خواهند قضاوت کنند.

ادامه »

سلام بر تو ای عبدالعظیم.ای انسانی که بنده ای بس بزرگ ومحترم نزد خدا بودی،سلام بر تو ای عزیز نزد خدا
نمیدانم چگونه بنویسم از کسی که عظمت و بزرگی اش را درک نکرده ام.اما به یقین وجود او برای ما برکت است

معروف هست، زائرت كربلايي ميشود پس دستمان را بگير و ما را كربلايي كن

به مناسبت هفته بزرگداشت حضرت عبدالعظیم حسنی(عليه السلام) نماهنگ «نجل المجتبی» اثری از گروه آوای آستان حرم و گروه بقیه‌الله (عجل الله تعالي فرجه الشريف) ارائه می‌شود.

ادامه »

تقويم تاريخ؛

يكي از چهره‏هاي شاخص اصحاب ائمه، حضرت عبدالعظيم حسني است كه در شمار اصحاب امام رضا، جواد و هادي عليهم السلام بوده و مورد تمجيد فراوان قرار گرفته است. حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن مجتبي(ع) بود كه در شهر مدينه به دنيا آمد. آن حضرت فردي پرهيزگار و انديشمند بود و از ائمه‏ي بزرگوار و هم عصر خويش به طور مستقيم، نقل حديث كرده است. ايشان در زمان امامت امام هادي(ع) به پيشنهاد آن حضرت براي هدايت مردم به ايران مهاجرت كرد و در شهر ري در نزديكي تهران كنوني مسكن گزيد. آمدن حضرت عبدالعظيم به ري، هم نشانه‏ي وجود تشيع در اين شهر بوده و هم خود زمينه‏اي براي رشد دعوت شيعي شده است. حضرت عبدالعظيم احتمالاً در حدود سال 250 هجري به درجه‏ي رفيع شهادت نايل شد.

الإمامُ العسکریُّ علیه السلام :

ما أقبَحَ بالمُؤمِنِ أن تکونَ لَهُ رَغبَةٌ تُذِلُّهُ .

 وجود مبارك امام عسكري(سلام الله عليه) فرمود: «ما أقبح بالمؤمن أن تكون له رغبةٌ تُذِلّه» چقدر ناشايست است انسان به چيزي علاقه داشته باشد كه باعث ذلّت اوست برخي مي‌بينيد براي رسيدن به يك مقام و پُست و جاه تلاش و كوشش مي‌كنند در حالي كه توان آن را ندارند، يا براي آنها مصلحت نيست لذا همين كه به آنجارسيدند ذلّت اينها ظاهر مي‌شود. فرمود مبادا شما به چيزي رغبت داشته باشيد كه اين با عزّت شما سازگار نيست و اين تفسير انسان به انسان است.

گاهی طبيب ذائقه را با دستگاه گوارش تفسير مي‌كند نه با بيرون بدن؛ يك وقت است مي‌گويند، اگر شما سير خورديد دهن بو مي‌كند، مردم متأثّر مي‌شوند، اين تفسير ذائقه است به بيرون، يك وقت مي‌گويند، اگر اين غذاي مسموم را خورديد اين با دستگاه گوارش ناسازگار است اين تفسير به درون است.لذا وجود مبارك امام عسكري می فرمایند: آن رغبتي كه باعث ذلّت انسان است به دنبال آن رغبت نرويد مؤمن به سراغ آن گرايش و ميل و آن خواستني كه ذلّت او را به همراه دارد نمي‌رود

ايت الله جوادي املي دامت بركاته

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالي رهبر انقلاب اسلامی صبح امروز ( 10 اذر 98) پیش از آغاز جلسه درس خارج فقه، با شرح روایتی درباره توصیه پیامبر اعظم(صلي الله عليه واله) خطاب به جناب ابوذر، ضمن انتقاد به ثبت‌نام بی‌محابای برخی افراد در انتخابات مجلس، تاکید کردند: هر مسئولیّتی، هر سِمَتی، هر توانایی‌ای، در کنارش یک مسئولیّتی دارد، یک تعهّدی وجود دارد. باید دید که آیا میتوانید آن تعهّد را انجام بدهید یا نه؟ این خیلی درسِ بزرگی است».

بسم الله الرّحمن الرّحیم
الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین و لعنة الله علی اعدائهم اجمعین.

عَن اَبی ذَرٍّ (سَلامُ اللّهِ عَلَیهِ) اَنَّ النَّبیَّ (صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) قالَ یا اَبا ذَرٍّ اِنّی اُحِبُّ لَکَ ما اُحِبُّ لِنَفسی اِنّی اَراکَ ضَعیفاً فَلا تُؤَمَّرَنَّ عَلیٰ اِثنَینِ وَ لا تَوَلَّیَنَّ مالَ یَتیم.(۱)

قالَ یا اَبا ذَرٍّ اِنّی اُحِبُّ لَکَ ما اُحِبُّ لِنَفسی
خود جناب ابی‌ذر این توصیه‌ی پیغمبر به خودش را ذکر میکند؛ برای ماها هم درس است، درس بسیار بزرگی است. حضرت به او فرمود من هر چه برای خودم دوست میدارم، برای تو هم دوست میدارم؛ یعنی آن چیزی که میخواهم به تو بگویم، از روی کمال محبّت است؛ چون انسان به خودش کمال محبّت را دارد. خب حالا آن حرفی که حضرت میخواهد به ابی‌ذر بزند چیست؟

اِنّی اَراکَ ضَعیفا
من جنابعالی را در مدیریّت، ضعیف میبینم. خیلی آدم خوبی هستی، مجاهد فی‌سبیل‌اللّه، رُک‌گو، و آسمان بر راست‌گوتر از او سایه نیفکنده، زمین راست‌گوتر از او را بر خودش حمل نکرده؛ اینها همه به جای خود محفوظ، امّا شما آدم ضعیفی هستی.

فَلا تُؤَمَّرَنَّ عَلیٰ اِثنَین
حالا که آدم ضعیفی هستی، مواظب باش بر دو نفر هم ریاست نکنی! یعنی پیدا است آن ضعفی هم که حضرت فرمودند، ضعف در مدیریّت است؛ یعنی تو آدمی هستی که مدیریّت نداری؛ اگر چنانچه بر دو نفر یا بیشتر ریاست پیدا کردی، نمیتوانی کار آنها را به سامان برسانی. این، درس برای ماها است. ما -حالا همه‌ی ما نه؛ بعضی‌مان این جوری هستیم- به مجرّد اینکه یک مسندی، یک جایی، یا خالی میشود یا ممکن است خالی بشود، فوراً چشم میدوزیم که برویم آنجا! خب شما اوّل نگاه کن ببین میتوانی یا نمیتوانی. حالا بحث اسم‌نویسی برای انتخابات مجلس است، گفتند شروع شده، همین طور بدون محابا میروند! خب شما که میخواهی بروی آنجا، آنجا سؤال دارد؛ این توانایی‌ای که خدا به من و شما میدهد، کنارش مسئولیّت هست. این [مطلبی] که عرض میکنم، در مورد خود این حقیر از همه بیشتر است. شما هم همین جور؛ یعنی آن کسانی که مسئولیّتی دارند، همین جور. هر مسئولیّتی، هر سِمَتی، هر توانایی‌ای، در کنارش یک مسئولیّتی دارد، یک تعهّدی وجود دارد. میتوانید آن تعهّد را انجام بدهید یا نه؟ این خیلی درسِ بزرگی است.

وَ لا تَوَلَّیَنَّ مالَ یَتیم
هیچ مال یتیمی را هم شما به عهده نگیر. نه از باب اینکه احتمال این وجود دارد که خدای نکرده مثلاً ایشان دست‌درازی میکند به مال یتیم. خب مقام ابی‌ذر خیلی بالاتر از این حرفها است، نزدیک مقام عصمت است مقام او؛ پس این احتمال در او نیست. علّت اینکه میگویند تولیّت مال یتیم را قبول نکن، این است که نمیتوانی حقّ یتیم را به او بدهی؛ دیگران می‌آیند دست‌درازی میکنند، جنابعالی هم آدم ضعیفی هستی، تدبیر لازم را نداری و نمیتوانی. برجستگی‌های نظام اسلامی و نظام ارزشهای اسلامی اینها است؛ یعنی در درجه‌ی اوّل، من و شما خودمان مسئولیم که ببینیم این کار را قبول بکنیم؟ نکنیم؟ میتوانیم؟ نمیتوانیم؟ این بسیار مسئله‌ی مهمّی است.

۱) امالی طوسی، مجلس سیزدهم، ص ۳۸۴؛ «از ابوذر روایت است که رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله) فرمود: ای ابوذر! من آنچه برای خود دوست میدارم برای تو نیز دوست میدارم؛ همانا تو را ناتوان میبینم، پس هیچ گاه به دو نفر امر نکن و به هیچ وجه عهده‌دار مال یتیم مباش.»

پايگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آيت‌الله‌العظمی سيدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی) - مؤسسه پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی

علامه عارف حسن زاده آملی دامت بركاته در ضمن درس می فرمود: «بهشت را به بها نمی دهند بلکه به بهانه می دهند»؛ این سخن نیز درست است، زیرا مراد ایشان این است که تمام اعمال و کارهای نیکی که ما انجام می دهیم تازه بهانه برای بهشت رفتن است و بهانه می شود که انسان از خداوند توقع کند او را به بهشت ببرد

 - سؤال

منظور از این که “بهشت را به بها می دهند، نه به بهانه” چیست؟

 - پاسخ

این سخن ریشه در روایات دارد و در جای خود سخن خوبی است و از جمله کلامی از امیرمؤمنان ـ علیه السّلام ـ رسیده که فرمود: «لا تکن ممن یرجو الاخرة بغیر العمل»[۱] یعنی همانند کسی مباش که بی آن که کاری کرده باشد به آخرت امید می بندد.

 از کلام حضرت معلوم می شود که برای تحصیل و بدست آوردن آخرت که مراد همان نعمت های بهشتی است باید کار و تلاش کرد و با انجام اعمال صالح بهشت را بدست آورد.

پس مراد از آن جمله این است که انسان نباید تنها به صِرف ادعای مسلمانی و ایمان توقع داشته باشد که بهشت نصیب او بشود بلکه برای رفتن به بهشت و به دست آوردن نعمت های گوناگون آن باید بهایش را پرداخت کند.

 در این جا به عنوان نمونه به چند دستور دینی درباره بهای بهشت اشاره می شود:

۱. از امام صادق ـ علیه السّلام ـ رسیده که فرمود: (قول لا اله الّا الله ثمن الجنة) [۲] یعنی گفتن کلمه توحید (جمله یاد شده) بهای بهشت است. مراد آن است که کسی می خواهد بهشت نصیبش شود باید بهای آن را بپردازد و اولین بهای بهشت پذیرش توحید است.

 ۲. در قرآن کریم آیات فراوانی درباره این مسئله وجود دارد که بهشت در برابر عمل صالح که در واقع بهای بهشت است داده می شود از جمله فرمود: «إِنَّ اللَّهَ اشْتَری مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ»[۳] یعنی در حقیقت خدا از مؤمنان جان و مال شان را به بهای این که بهشت برای آنان باشد، خریده است.

از این آیه نیز بدست می آید که بهشت بدون بها به کسی داده نمی شودو هیچ کس نباید تصور کند که به صِرف بهانه سازی و ادعای ایمان بهشت نصیب او بشود.

ادامه »

 امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسول خدا -صلی الله علیه و آله و سلم- هیچ گاه درباره چیزی که رخ داده و سپری شده بود، نمی فرمود: کاش غیر این می بود.

به گزارش خبرگزاری حوزه ، کتاب «واژه های اخلاقی از اصول کافی» اثری از مرحوم آیت الله علی مشکینی است که در آن، نکاتی زیبا و قابل استفاده پیرامون مباحث مختلف اخلاقی آمده است در ادامه منتخبي از اين كتاب شريف تقديم مي گردد

 * رضا به قضا

۱. امام صادق (علیه السلام) فرمود: داناترین مردم به خدا، راضی ترین آنهاست به قضای الهی.

 ۲. علی بن الحسین (علیه السلام) می فرمود: صبر و راضی بودن از خدا، پایه و اساس اطاعت خداست.

۳. حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند می فرماید: بنده مؤمنم را به هر حالتی که بگردانم، برایش خیر است؛ پس باید به قضای من راضی باشد و بر بلای من صبر کند و نعمت هایم را سپاس گزارد تا (نام) او را - ای محمد - در زمره صدیقان درگاهم ثبت کنم.

 ۴. امام سجاد (علیه السلام) فرمود: بالاترین درجه یقین پست ترین درجه رضاست.

 ۵. امام صادق (علیه السلام) فرمود: رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - هیچ گاه درباره چیزی که رخ داده و سپری شده بود، نمی فرمود: کاش غیر این می بود.