ادامه »

خدا خطاب به گناهکاران میگه : 

“لاتُکَلِمونِ ..
با مَن حرف نزنید …  سوره مومنون آيه 108

إلهی، از جهنم بُعد و حرمان از درک حقایق، رهاییم ده! -الهي نامه علامه حسن زاده آملي دامت بركاته

قالَ اخْسَوُا فِيها وَ لا تُكَلِّمُونِ»

[جواب خداوند به درخواست بازگشت اهل جهنم]
(قالَ اخْسَوُا فِيها) «اخسأ» خطاب به سگ است كه او دور شود و به لسان فارسى «چخ» گويند كه اين‌ها حكم سگ را دارند.(فِيها) در آتش (وَ لا تُكَلِّمُونِ) ديگر با من تكلم نكنيد،

شهید مرتضی مطهری:

كه ما يك سلسله لذت هاي معنوي داريم كه معنويت ما را بالا مي برد.
براي كسيكه اهل نماز شب باشد، جزو صادقين و صابرين و مستغفرين باشد، نماز شب لذت و بهجت دارد.
لهذا كساني كه چنين توفيقاتي داشته اند و ما چنين اشخاصي را ديده ايم، به لذت هاي مادي اي كه ما دل بسته ايم هيچ اعتنا ندارند. چه مانعي دارد كه من ذكر خيري از پدر بزرگوار خودم بكنم.
از وقتي كه يادم مي آيد (حداقل از چهل پيش) من مي ديدم كه اين مرد شريف هيچ وقت نمي گذاشت و نمي گذارد كه وقت خوابش از سه ساعت از شب گذشته تأخير بيفتد.
شام را سر شب مي خورد و سه ساعت از شب گذشته مي خوابيد و حداقل دو ساعت به طلوع صبح مانده و شبهاي جمعه از سه ساعت به طلوع صبح مانده بيدار مي شود و حداقل قرآني كه تلاوت مي كند يك جز است و با چه فراغت و آرامشي نماز شب مي خواند. حالا تقريبا صد سال از عمرش مي گذرد و هيچ وقت من نمي بينم كه يك خواب ناآرامي داشته باشيد، و همان لذت معنويست كه اين چنين نگهش داشته، يك شب نيست كه پدر مادرش را دعا نكند. يك نامادري داشته كه به او خيلي ارادتمند است و مي گويد: خيلي به من محبت كرده است شبي نيست كه او را دعا نكند. يك شب نيست كه تمام خويشاوندان و ذي حقان و بستگان دور و نزديكش را ياد نكند. اينها دل را زنده مي كند.
آدمي اگر بخواهد از چنين لذتي بهره مند شود، ناچار از لذتهاي مادي تخفيف مي دهد تا به آن لذت عميق الهي برسد..

حق و باطل، ص 170 به نقل از سجاده عشق در فضيلت نماز شب، محمد مهدي عليقلي

 
بله! یک چیزهایی هست که می‌گویند؛ مؤمنین و متعبدین کارشان به جایی می‌رسد، که کأنه [هنگام عبادت] شخصی را می‌بینند دارند او را می‌پرستند؛
و او معدن خیرِ [است]، برای اهل خیر. پس سر تا پای نماز آن‌ها، التذاذ به حضور [در پیشگاه خداوند] است.
پس چی؟ عبادات را از ما می‌خواهد، برای اینکه ما خوش بگذرانیم و راحت باشیم و مُلتذّ باشیم به عبادتش (از عبادتش لذت ببریم)؟
عجب! قضایایی است. همین‌جا، نه در آخرت [و] جنت (بهشت).
همین‌جا منبع خیر است؛ منبع لطف است؛ منبع الطاف است [وقتی‌که] پیش او حاضر باشید،
آن وقت، خدا می‌داند [چه لذت‌های معنویه‌ای برای انسان پیش خواهد آمد].
پس؛ این همه تحمیلات و [ تکالیف و اینکه فرموده‌است] جهنم می‌برم و بهشت می‌برم و …؛
این‌ها برای چیست؟ شما [که با این عبادات، نقداً] ما را وادار کردید، رفتیم در لذائذ معنویه.
خدا می‌داند در آن [عبادات] چه هست، چه الطاف معنویه‌ای در آن‌ها هست.
 
درس خارج فقه، کتاب حج، ١٩ آذر ١٣٨۵
 

ادامه »

ادامه »

ادامه »