این روزها، به چندطلبه حمله و سوء قصد شده و همان‌ها که تا دیروز یقه چاک می‌دادند که وااسلاما چرا ماست‌پاشی شده به یکباره مقابل این جنایت ها ساکت شدند.

براستی آیا خون این مبلغین دین کم ارزش تر از …

در هقته ها قبل فردی به اشتباه و با رفتاری غلط، دبه ماستی پرت کرد و رسانه‌های جریان خاص به سرعت چنان فضاسازی راه انداختند و خوراک برای ضدانقلاب ساختند و لشکر هجوکنندگان و رجم‌کنندگان‌شان کف فجازی به میدان آمدند تا همه مجبور به فاصله‌گذاری شوند و برخی از حضرات معلوم‌الحال پرت کردن سطل ماست را معادل اسیدپاشی قرار دادند و خواستار اشدمجازات برای وی شدند!

حالا این روزها، به چندطلبه حمله و سوءقصد شده و همان‌ها که تا دیروز یقه چاک می‌دادند که وااسلاما چرا ماست‌پاشی شده و خواستار برخورد قاطع بودند و یک عده هم این میان کاسه داغ‌تر از آش شدند(!) یکباره مقابل این جنایتها و جسارتها و هتک حرمتها ساکت شدند و ترجیح دادند بی‌تفاوت باشند…

به این موضوع کار ندارم که اصلا ورود به این ماجرا درست است یا خیر و حتما قابل بررسی و طراحی رسانه‌ای است.

عرضم تزویر و سیاست دوگانه جریانات خاص داخلی در حوادث و فرصت طلبی خبیثانه ضدانقلاب است و متاسفانه بعضا انفعال و دستپاچگی برخی در داخل است که در موقعیتها تابع جو رسانه‌ای عمل می‌کنند و گاهی از احساس تکلیف شدید لحظه‌ای را برای واکنش از دست نمی‌دهند و گاهی از بی‌خیالی آنها آدمی به حیرت می‌افتد، وگرنه نه در اولی کسی گفته این جماعت توییت بزنند و یادداشت بنویسند و موضع خود را فوری بیان کنند، نه در دومی کسی گفته این خشونت های کور علیه مومنین را نباید محکوم و شماتت کنند…

منبع: برداشت از رسا نیوز همراه با اندکی تغییر

به مناسبت سالروز تخریب قبور ائمه بقیع علیهم السلام، مراسم زیارت عاشورا روز پنجشنبه از ساعت7 با سخنرانی حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای نادری زیدعره برگزار شد
عضو هیات علمی موسسه امام خمینی ره در این مراسم شبهات اعتقادی مرتبط با موضوع توسل در عقاید وهابیت را اشاره و از منظر آیات، روایات، عقلی و همچنین عرفی پاسخ دادند
صوت این جلسه در ادامه قابل دریافت می باشد

به مناسبت هشتم شوال، سالروز تخریب قبور ائمه بقیع علیهم السلام، درباره این اقدام ضد دین و غیر انسانی نکات زیر باید مورد توجه قرار بگیرد…

۱ - وهابیت که ساخته‌ی ذهن آل عبدالوهاب است در سال ١٢٠٠ قمری در عربستان حاکمیت دینی را در دست گرفت در حالیکه آل سعود، حاکمیت سیاسی عربستان را عهده‌دار بوده و هست. محمدبن عبدالوهاب بنیانگذار این فرقه، فهم غلط خود از دین اسلام را که در افکار و نوشته‌هایش آشکار است، از ابن تیمیّه و ابن قیّم جوزی گرفته است.

۲ - در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ هجری قمری پس از اشغال مکه، وهابیان به سرکردگی عبدالعزیزبن سعود روی به مدینه آوردند و پس از محاصره و جنگ با مدافعان شهر، سرانجام آن را اشغال نموده، مأمورین عثمانی را بیرون کردند و به تخریب قبور ائمه بقیع و دیگر قبور هم چنین قبر ابراهیم فرزند پیامبر اکرم، قبور زنان آن حضرت، قبر ام البنین مادر حضرت اباالفضل العباس و قبر عبدالله پدر پیامبر و اسماعیل فرزند امام صادق علیهم السلام و بسیاری قبور دیگرپرداختند.

۳ - فقط شیعیان و اماکن مقدسه آن‌ها نبودند که وهابیان آثار مجد و شکوه خود را در آن به نمایش گذاشته‌اند، مکه مکرمه و طائف نیز از حملات آنان در امان نماند. «جمیل صدقی زهاوی» در خصوص فتح طائف می‌نویسد: «طفل شیرخواره را بر روی سینه مادرش سر بریدند، جمعی را که مشغول فراگیری قرآن بودند کشتند، چون در خانه‌ها کسی باقی نماند، به دکان‌ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی را که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند.»

۴ - یکی از رفتارهای این فرقه، در سال ١٣٤٤ قمری [ ٩٤ سال قبل]انجام شد که طی آن مزار ائمه بقیع ع. را تخریب کردند. این جنایت، در راستای همان جنایاتی است که پیش از این، از زمان متوکل ناصبی شروع شده و در این زمان نیز با انفجار مقام عسکریین در سامرا ادامه یافته است و اکنون نیز وسعت آن به جنایاتی هم‌چون هتک حرمت مساجد و تخریب مساجد و حسینیه‌ها که در بحرین و توسط همان گروه‌ها انجام شده، رسیده است.

۵ - خداوند به پیامبرش فرمود::‌ای رسول ما! بگو که من هیچ پاداشی در برابر رسالت خود نمی‌خواهم، جز مودت اهل بیت من. وهابیت اگر کمترین ذره‌ای برای فرمایش خدا و پیامبرش ارزش قائل بودند، مقبره اهل بیت پیامبر را خراب نمی‌کردند.

۶ - کمترین اثر این مقابر این است که از شعائر الهی است. شعائر، نشانه‌ای است که انسان را به یاد خدا می‌اندازد. در قرآن مصادیق متعددی از آن آمده است:
«دو کوه صفا و مروه از شعائر الهی است» سوره بقره آیه ١٥٨
و نیز «از مقام ابراهیم عبادتگاهی برگیرید» سوره بقره آیه ١٢٨
و همینطور «درباره مدفن آن‌ها [اصحاب کهف]نزاع کردند که چه کنیم؟ گروهی گفتند بر روی قبر آن‌ها بنایی بسازیم. گروه دیگر که در این کار پیروز شده بودند گفتند مدفن آنان را مسجد می‌سازیم» سوره کهف آیه ٢١

بلاغ

در هشتم شوال سال 1344 هجري قمري قبرستان بقيع به عنوان مهم‌ترين قبرستان اسلام به دست وهابيون تخريب شد.

 قبور ائمه بقيع چگونه تخريب شد؟

در کمتر کشوري به اندازه سرزمين حجاز، آثار مربوط به قرون نخستين اسلام وجود داشته است؛ چرا که زادگاه اصلي اسلام آن‌جاست و آثار گرانبهايي از پيشوايان اسلام در جاي جاي اين سرزمين ديده مي‌شود. ولي متأسفانه، متعصّبان خشک مغز وهّابي، بيشتر اين آثار ارزشمند را به بهانه واهي آثار شرک، از ميان برده‌اند و کمتر چيزي از اين آثار پرارزش باقي مانده است. نمونه بارز آن، قبرستان بقيع است. اين قبرستان، مهم‌ترين قبرستان در اسلام است که بخش مهمي از تاريخ اسلام را در خود جاي داده و کتاب بزرگ و گويايي از تاريخ مسلمانان به شمار مي‌آيد.

وضعيت بقيع قبل از تخريب
تا پيش از تخريب و ويراني قبور مطهر بقيع توسط وهابيت متعصب كه براساس معتقدات خود، به تخريب بسياري از آثار تاريخي پرداختند، بر روي قبور پيشوايان و ساير بزرگان اسلام که در مدينه مدفون بودند گنبدها و بناهايي قرار داشت. ائمه بقيع در بقعه بزرگي که به‏ طور هشت ضلعي ساخته شده بود و اندرون و گنبد آن سفيدکاري شده بود مدفون بودند. پس از تسلط وهابيون بر مدينه آن‌ها ضمن تخريب قبور، آثاري که بر روي قبور قرار داشت را نيز از بين بردند. در جريان اين واقعه بارگاه امام حسن مجتبي (ع)، امام سجاد (ع)، امام محمدباقر (ع) و امام جعفر صادق(ع) ويران شد. آنان اضافه بر قبور مطهر ائمه معصومين (ع)، ديگر قبور را هم تخريب كردند كه عبارتند از: قبر منسوب به فاطمه زهرا (س)، عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پيامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد (ع) مادر اميرالمومنين (ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنين (ع)، قبرعباس عموي پيامبر، ابراهيم پسر پيامبر (ع)، قبر اسماعيل فرزند حضرت صادق (ع)، قبر دختر خواندگان پيامبر (ص)، قبر حليمه سعديه مرضعه پيامبر (ع) و قبور شهداي زمان پيامبر (ص).
نخستين تخريب قبور ائمه بقيع
نخستين تخريب قبور مطهر ائمه‌ بقيع به دست وهابيون سعودي در سال 1220 هجري يعني زمان سقوط دولت اول سعودي‌‌ها توسط حكومت عثماني روي‌ داد، پس از اين واقعه‌ تاريخي - اسلامي با سرمايه‌گذاري مسلمانان شيعه و به‌ كار بردن امكانات ويژه‌اي، مراقد تخريب‌ شده به زيباترين شكل بازسازي‌ شد و با ساخت گنبد و مسجد، بقيع به يكي از زيباترين مراقد زيارتي و در واقع مكان زيارتي - سياحتي مسلمانان تبديل‌ شد.

دومين تخريب بقيع
دومين و در واقع دردناك‌ترين حادثه تاريخي - اسلامي معاصر به هشتم شوال سال 1344 و پس از روي‌ كار آمدن سومين حكومت وهابي عربستان مربوط ‌مي‌شود؛ سالي كه وهابيون به فتواي سران خود مبني بر اهانت و تحقير مقدسات شيعه، مراقد مطهر ائمه و اهل‌بيت ‌پيامبر(ص) را مورد دومين هجوم وحشيانه‌ خود قراردادند و بقيع را به مقبره‌‌اي ويران‌ شده و در واقع مهجور و ناشناخته تبديل‌ كردند.

تخريب قبور در مكه، مدينه، جده و كربلا
وهابيون در سال 1343 هجري قمري در مكه گنبدهاي قبر حضرت عبدالمطلب (ع)، ابي‌طالب (ع)، خديجه (ع) و زادگاه پيامبر (ع) و فاطمه زهرا (ع) و “خيزران” عبادتگاه سري پيامبر (ع) را با خاك يكسان كردند و در جده نيز قبر “حوا” و ديگر قبور را تخريب كردند. در مدينه نيز گنبد منور نبوي را به توپ بستند، ولي از ترس مسلمانان، قبر شريف نبوي را تخريب نكردند آن‌ها همچنين در شوال 1343 با تخريب قبور مطهر ائمه بقيع (ع) اشياء نفيس و با ارزش آن قبور مطهر را به يغما بردند و قبر حضرت حمزه (ع) و شهداي احد را با خاك يكسان و گنبد و مرقد حضرت عبدالله و آمنه پدر و مادر پيامبر (ع) و ديگر قبور را هم خراب كردند.
وهابيون متعصب در همان سال به كربلاي معلي حمله كردند و ضريح مطهرحضرت امام حسين(ع) را كندند و جواهرات و اشياء نفيس حرم مطهر را كه اكثرا از هداياي سلاطين و بسيار ارزشمند و گرانبها بود، غارت كردند و قريب به 7000 نفر از علما، فضلا و سادات و مردم را كشتند. سپس به سمت نجف رفتند كه موفق به غارت نشدند و شكست خورده برگشتند.

منابع:
ناصر مکارم شيرازي، وهابيت بر سر دوراهي.
جعفر سبحاني، آيين وهابيت.
اصغر قائدان، تاريخ و آثار اسلامي مکه مکرمه و مدينه منوره..
علي اصغر رضواني، شيعه شناسي و پاسخ به شبهات

بلاغ

سخنان آیت الله جوادی آملی دامت برکاته

💠 مهمترین کار، این راه دعا و نیایش است که تقریباً ضعیف ترین برنامه های ماست! ما آنچه برای او حساب قائل نیستیم، دعاست. یک وقت انسان دعا می خواند که ثواب ببرد، این یک گوشه کار است؛ این دعا نیست! یک وقتی به یک کسی گفتند: شما فلان مشکل را داری، این دید الآن لاعلاج است، به بیماری صعب العلاج و غدّه بدخیم گرفتار است؛ این چه جور ناله می کند؟ این چه جور دعا می کند؟ ” دعا ” یعنی این!! مائیم در حال مرگ که دست و پا می زنیم، این حال را باید مجسّم بکنیم، بعد دعا بکنیم. در آن حال هم خوب می فهمیم که با چه کسی داریم حرف می زنیم، هم جداً می خواهیم!
اینکه در دین آمده: (الدّعا مخّ العباده)*، مغز عبادت دعاست؛ این که گفتند: تا مضطر نشوی، نمی خوانی … . یک وقتی می خوانی، یک وقت می خواهی. خواندن البته یک ثوابی دارد، دعاهایی که ما می خوانیم بعد از نماز، در نماز ثوابی دارد؛ امّا ( خواندن ) غیر از (( خواستن )) است! در مناجات های خواجه عبدالله انصاری این است که ” دانایی ” مهم نیست، ” دارایی ” مهم است. یک کسی ممکن است علامه بشود، علم فراوان داشته باشد؛ او داناست، البته در جامعه ما محترم است؛ امّا دارا نیست! (دارا) کسی است که آن علم او را کاملاً حفظ بکند. دعا فضیلتی است بین دانایی و دارایی.
پس یک وقت است کسی عبادت می کند، یک وقت است کسی به حوزه و دانشگاه می رود، یک وقتی به دعا می نشیند‌. این دعا که در تعبیرات دینی آمده (مخّ العباده)، این جمع بین حوزه و مسجد است، جمع بین فهمیدن و ناله زدن است.

ادامه »

«خدایا! این ماه مبارک در بین ما بسیار پسندیده ماند و برای ما یار بسیار خوبی بود و بهترین سودها را به ما رساند و هنگام سرآمدن ایامش از ما جدا شد و رفت.»

سیدالساجدین (علیه السلام) در این فراز به لزوم بزرگداشت ایام ماه مبارک رمضان اشاره فرموده و مقدم این رحمت الهی و افاضه این ضیافت عظیم را گرامی داشته و با کامیابی تمام از همه فضایل و منافع آن، عرض می کند که به بهترین شکل در این ماه عمل کردیم و بزرگترین سود را در بین جهانیان به دست آوردیم. آن حضرت از ایام ماه رمضان به بزرگترین نعمت و برکت یاد فرموده که جایگاه ماه مبارک در بین ما قابل ستایش و تقدیر، و قدر و منزلتش عظیم و بسیار بود. رفیق و همدمی که نیکی، پاکی و پاکیزگی را در آن ذخیره کردیم و نیکی هایی بسیار از تمامی لحظه لحظه آن لبریز بود.

این امام معصوم (ع) چه لذتی از روزه احساس کرده که بهره های تمام جهانیان را در یک سو و کرامت ماه مبارک رمضان را در دیگر سو دیده و آن دو را با هم مقایسه کرده و لذت تمامی لذت گرایان کوچکتر از آن می داند که در برابر لذت حاصل از روزه قابل ذکر باشد و از این رو می فرماید: همه لذت های عالمیان کمتر از بهره ای است که در روزها و شب های متبرک ماه رمضان نصیب من گردید.

این گوشه ای از کرامت ها و عظمتی فراتر از ادراک عقل است که توان هیچ دانشمند و عقل هیچ فیلسوفی چاره ای ندارد جز آن که در مقابل این کمال نامتناهی عاجزانه بایستد و در مقابل آن زانو بزند؛ درست همانند انسان نابینایی که دست خود را به دست بینای راه بین دهد و در وادی های «نور علی نور» قدم بر دارد.

آیت الله ممدوحی رحمه الله علیه-تفسیر دعای وداع با ماه مبارک رمضان امام سجادعلیه السلام