💠 صحبت دربارۀ مرگ با کودکان، اگر با حساسیت و متناسب با سن آن‌ها انجام شود، می‌تواند به یک فرصت آموزشی تبدیل گردد. کلید اصلی، صداقت همراه با سادگی است. از توضیحات پیچیده و استعاره‌های گیج‌کننده (مثل او به خواب طولانی رفته) پرهیز کنید، زیرا ممکن است باعث ترس یا سوءتفاهم در کودک شود. به جای آن، با زبانی روشن و آرام، مفهوم را بیان کنید؛ مثلاً: وقتی کسی می‌میرد، بدنش از کار می‌ایستد و دیگر نفس نمی‌کشد. به سوالات آن‌ها به طور مختصر پاسخ دهید و فضایی امن برای بیان احساساتشان فراهم کنید.

❎ این گفت‌وگو باید متناسب با باورهای فرهنگی و مذهبی خانواده نیز باشد. اگر خانواده باوری خاص دربارۀ زندگی پس از مرگ یا روح دارند، می‌توان آن را با زبان ساده برای کودک توضیح داد. مهم این است که بر دو اصل امنیت‌خاطر ( من اینجا کنار تو هستم ) و تأیید احساسات ( اشکال ندارد اگر احساس غمگینی یا سردرگمی می‌کنی ) تأکید کنید. همراهی کودک در مراسم سوگواری ساده یا خلق یک یادمان کوچک (مثل کاشتن گل) می‌تواند به او در درک واقعیت و پردازش عاطفی کمک شایانی کند.