شبهه
به نظر من خشم از ناکامی میاد خدایی که خشمگین بشه خدای ساختگی این هاست تا خودشون خدایی کنند

✅ پاسخ

🔻پیش از پاسخ به این شبهه ابتدا ببینیم معنای غضب و صفت مقابل آن یعنی رحم چیست؟

🔻 رحم و رحمت در اصل لغت به معنى حالت نفسانى خاصى است که موقع مشاهده منظره نیازمندان و بیچارگان به انسان دست مى‏‌دهد و او را وادار مى‏‌کند که براى رفع نواقص و تأمین احتیاجات آنان بکوشد. اما با تحلیل این معنا می‌توان فهمید که مغز و روح این صفت در حقیقت عبارت است از “بخشش و عطا براى رفع نیازمندى‏ها” (یعنى جوهره معناى رحم و حقیقت آن، این است).

با توجه به اینکه انفعال در ذات خداوند سبحان راه ندارد، هرگاه صفت رحم در مورد خداوند به کار رود، منظور همین جوهره معناى رحم است، نه آن حالت نفسانى، چون تغییر حالت براى خداوند محال است.

غضب نیز حالتى است که براى رفع ناملایمات و انتقام عارض انسان مى‏‌گردد که آن نیز در مورد خداوند عبارت است: از کیفر عذاب. این معنا در روایات نیز اشاره شده است. (اصول کافى، ج 1، ص 110.)

🔹بنابراین معنای رحمت و غضب در مورد خداوند با انسان ها یکی نیست. رحمت خدا به معنى نعمت بخشى و غضب خدا به معنى مجازات و عذاب کردن است، نه تغییر حالت نفسانى که معناى لغوى بوده و در مورد انسان‏ها صادق است.

با این توضیح معلوم می‌شود که از آفریدگار توانا که سرچشمه خورشید مهربانی است، جز اقیانوس رحمت و صمیمیت جاری نمی شود، و با کینه توزی و زمینه کینه ورزی بیگانه است. (و چون مهربان است در توبه را به روی بندگانش باز گشوده است)

بنابراین غضب به معنی عصبانی شدن و خشمناک شدن نیست بلکه به معنای کیفر ستمکاران است که نتیجه عینی سرکشی آنهاست. یعنی کسی که گناهی انجام می‌دهد، در حقیقت خودش به خودش کیفر می‌دهد؛ مانند کسی که سمی می‌خورد، و خودش موجب هلاکت خودش می‌شود.

قرآن کریم می فرماید: «آنان که اموال یتیمان را به ستم می خورند، جز این نیست، که در شکم خود آتش فرو می برند. و به زودی در آتشی افروخته می افتند»(سوره نساء، آیه ۱۰)

بنابر این غضب خداوند به این معناست که برخی از انسان ها با اختیار خود از رحمت الهی دور میشوند که این تجسم اعمال خود آنان است. پس این نتیجه را هم می‌توان گرفت که خشم خدا با رحمت او منافاتی ندارد.