آن که عالم همه در دست توانايش بود                                                             مرکز دايره غم دل دانايش بود

هفتمين حجت معصوم ز ظلم هارون                                                               چارده سال به زندان ستم جايش بود

دل موساي کليم از غم اين موسي سوخت                                                    که به زندان بلا طور تجلايش بود

معني قعر سجون بايد و ساق المَرضُوض                                                        پرسي از حلقه زنجير که بر پايش بود

ياد حق هم نفس گوشه تنهايي او                                                                  آه دل روشني خلوت شب‌هايش بود

بس که غم ديد زندان و زندان‌بانش                                                                  زندگي بخش جهان، مرگ تمنايش بود

نه همين زهر جفا بر دلش افروخت شرر                                                         ز شهادت اثري بر همه اعضايش بود

يوسف فاطمه يا رب چه وصيت فرمود                                                             كه پس از مرگ همي سلسه بر پايش بود    

سلام بر فرزند کعبه و منا، سلام بر فرزند نور که هیچ زندانی فروغش را نکاست.

سلام بر کسی که بندگی اش مؤثرترین روش آرام کردن دل های رمیده از رستگاری بود و بسیار بودند کسانی که بنده بندگی اش می شدند.

درود فراوان خداوند بر او که خشم خود را می خورد و بردباری را به اوج می رساند؛ او که زندان های طولانی و شکنجه های بی حد و اندازه را با متانت و بزرگ منشی می آراست و دل سنگ زندانبانان را با صبر خود حیرت زده می کرد.

شهادت امام موسی کاظم (ع) تسلیت باد

محیط و شرایط زندگی امام کاظم(ع) بررسی زندگی آن حضرت به سه مرحله تقسیم می شود.

مرحله نخست

از ولادت آن حضرت در سال 128 ه .ق تا شهادت امام جعفرصادق(ع) در سال 148 ه .ق را دربردارد. در این مدت، او شاگرد پدر بزرگوارش بود. در این دوره بیست ساله، علم الهی و توانایی بالایی امام در مناظره و گفت و گوهای علمی تبلور یافت، تا آنجا که هنوز پنج سال از زندگی خود را پشت سر نگذاشته بود که ابوحنیفه را با ادله و برهان محکم به سکوت واداشت.

مرحله دوم

این مرحله پس از شهادت امام صادق(ع) و رهبری دینی، علمی، سیاسی و تربیتی امام کاظم(ع) آغاز شد. در این فضا و شرایط سخت سیاسی، بیم آن می رفت که جان امام در معرض خطر قرار گیرد. به همین علت، امام ششم در زمان حیات خود، امام کاظم(ع) را یکی از پنج جانشین خود معرفی کرد. به این ترتیب، برنامه منصور را برای از میان برداشتن فیزیکی امام هفتم خنثی کرد. این مرحله تا زمان مرگ منصور (158 ه .ق) ادامه داشت. پس از او مهدی و هادی به قدرت رسیدند. در زمان آنها که بیش از بیست سال به درازا کشید، فضای باز و آزادی نسبی، به ویژه در روزگار مهدی، برای اهل بیت و پیروان ایشان فراهم شد.

مرحله سوم

این مرحله از زندگی امام کاظم(ع) با حکومت هارون الرشید هم زمان بود. هارون در سال (170 ه .ق) به قدرت رسید. او در کینه توزی و دشمنی با اهل بیت(ع) و علویان، پس از برادرش هادی و پدرش مهدی، شهره بود. امام در این دوره از زندگی خود با تنگناها و سختی های فراوانی روبه رو شد. هنوز هارون الرشید در آغاز راه بود که امام را در سیاه چال ها به بند کشید. گاهی حضرت را در بصره و زمانی در بغداد به زندان می سپرد. این سال های طاقت فرسا، با دیگر سال ها متفاوت بود؛ زیرا هارون همواره درصدد کوچک کردن امام و کاستن از منزلت آن حضرت بود.

اگر موضع گیری امام را در قبال منصور و مهدی در نظر بگیریم، می بینیم که فعالیت خود را علیه حکومت هارون فزونی می بخشید، اما با وجود اینکه علویان از اقدام های انقلابی علیه هارون الرشید پرهیز می کردند، هارون اهل بیت(ع) و پیروان آنان و به ویژه امام کاظم(ع) را در تنگنا قرار داد.

حضرت کاظم(ع) در آن شرایط و نیز در پی سخت گیری حاکمیت بر علویان، تمام توان خود را برای رسیدن به هدف های الهی و انجام دادن وظایفی که بر دوش داشت، به کار بست. او سیاست های هارون را به خوبی می شناخت و می دانست که تصمیم نهایی هارون، از میان برداشتن اوست. امام این مطلب را نیز دریافته بود که هارون، حتی میانجیگری اطرافیان خود را دراین باره نمی پذیرد. بنابراین، با ایستادگی در برابر خواسته های هارون، همه سختی ها را به جان خرید.

آن بزرگوار، وظایف خود را با دقت و ژرف نگری به انجام رساند و به امامت فرزندش علی بن موسی الرضا(ع) وصیت کرد. سرانجام در زندان سندی بن شاهک، در روز 25 رجب سال 183 ه .ق به شهادت رسید و در گورستان قریش در بغداد به خاک سپرده شد.[9]

لقب ها

حضرت موسی بن جعفر(ع) را صابر، الزاهر یعنی درخشنده، عبد صالح، الوفی به معنای وفاکننده به عهد، سید و امین خطاب می کردن، ولی آخرین لقبی که حضرت امام کاظم(ع) با آن خوانده می شد، باب الحوائجه. این لقب در واگویه های مردم شهرت زیادی داره. عموم مردم و حتی خواص معتقدن که هر غم زده ای اون حضرت رو واسطه قرار بده، خداوند گرفتاریش رو برطرف می کنه. شیعیان آن حضرت، بلکه تمام مسلمانان با همه گرایش ها و اختلاف سلیقه های اجتماعی و علمی، به باب الحوائج بودن موسی بن جعفر(ع) ایمان دارن. ابوعلی خلال، پیشوای حنبلیان می گه:

در هر گرفتاری سختی که برای برطرف شدن آن نزد قبر موسی بن جعفر رفتم، خداوند آن گونه که دوست می داشتم، گره از کارم باز کرد.

از امام شافعی نیز نقل شده: «قبر موسی کاظم، نوش داروی آزموده شده است».[14]

پی نوشتها:

 [9]. سید منذر حکیم و سید عبدالرحیم موسوی، پیشوایان هدایت، باب الحوائج امام موسی کاظم(ع)، ترجمه: سید حسین اسلامی اردکانی، مجمع جهانی اهل بیت، 1385، چ 1، ص 60.

[10]. باقر شریف قرشی، تحلیلی از زندگانی امام کاظم(ع)، ترجمه: محمدرضا عطایی، نشر کنگره جهانی حضرت رضا(ع)، 1368، ج 1، ص 19.

[11]. صحیفه امام کاظم(ع)، ص 6.

[12]. پیشوایان هدایت، باب الحوائج امام موسی کاظم(ع)، ص 20.

[13]. همان، ص 36.

[14]. همان، ص 56.

حضرت آیت الله جوادی آملی در نخستین جلسه درس اخلاق پنجشنبه های خود در سال جدید که در نمازخانه بنیاد بین المللی علوم وحیانی اسراء برگزار گردید، با اشاره به ماه پرفضیلت رجب و آمادگی انسان برای ورود به شهرالله بیان داشتند: ماه پربركت رجب را به همه شما تهنیت عرض می‌كنیم از ذات اقدس الهی مسئلت می‌كنیم همه ایام مخصوصاً این سه ماه پربركت رجب و شعبان و شهرالله را برای همه خیر و رحمت و بركت قرار بدهد و آن توفیق را عطا كند كه انسان به عنوان ضیف و مهمان این خاندان وارد صحنه قیامت شود.

ایشان در ادامه به شرح جمله قصار 31 نهج البلاغه حضرت امیرعلیه السلام پرداختند و اظهار داشتند: خدای سبحان در قرآن ما را به ایمان دعوت كرده است. از حضرت امیر سؤال كردند كه ایمان چیست؟ حضرت در اینجا می فرماید «الاِْیمَانُ عَلَى أَرْبَعِ دَعَائِمَ: عَلَى الصَّبْرِ، وَالْیقِینِ، وَالْعَدْلِ، وَالْجِهَادِ»؛ ایمان چهار عنصر محوری دارد كه آن عناصر چهارگانه عبارت است از صبر و بردباری از یك طرف، یقین از طرف دیگر، عدل از طرف سوم و جهاد از طرف چهارم.

ایشان ادامه دادند: در لغت ایمان به معنای اعتقاد و عقیده قلبی نیست «آمن» یعنی «دخل فی المأمن» كسی كه وارد دژ و حصن و قلعه شد می‌گویند «آمَنَ» چون عقیده باعث حفظ انسان در دنیا و آخرت است.

معظم‌له اذعان داشتند: وجود مبارك حضرت امیر انسان را تشریح می‌كند تا آدم بدانند كه در کجا مشكل دارد تا ان را رفع کند، اینكه خدا قرآن را به عنوان شفا معرفی كرده است و اینكه وجود مبارك حضرت امیر، رسول گرامی را طبیب معرفی كرده است برای این است كه اینها این صحنه را خوب تشریح می‌كنند، بیماری‌ها را مشخص می‌كنند، درمان این بیماری ها را هم بازگو می‌كنند.

حضرت آیت الله جوادی آملی ابراز داشتند: قرآن می‌گوید این استادی كه در حوزه یا دانشگاه است وقتی در فضای جامعه یا در فضای حوزه و دانشگاه راه می‌رود باید طوری باشد كه مثل نوری باشد كه همه از او بهره ببرند، كدام طلبه یا دانشجوست كه وقتی استادِ باعمل را ببیند به او اقتدا نكند. اینكه می‌گویند جهاد نفس، جهاد اكبر است این تشبیه نیست، تمثیل نیست، یك واقعیتی است، یك زنگ درونی است، یک جنگی است بین اندیشه و انگیزه انسان که هوس، شهوت و غضب یك چیز می‌خواهد اما عقل عملی چیز دیگری می‌خواهد. این جنگ هست. در این مبارزه اگر هوس پیروز شد این عقل را به اسارت می‌گیرد در نتیجه از عقلِ اسیر كاری ساخته نیست لذا فرد می‌شود عالِم بی‌عمل.

ایشان با اشاره به آیات قرآن كریم بیان داشتند: كار حرام این‌طوری نیست كه با گذشت زمان اثرش از بین برود، ممكن نیست كسی خلاف بكند و آبرویش نرود! بعضی‌ها ترس از جهنم دارند، بعضی‌ها شوق به بهشت دارند، بعضی‌ها برتر از اینها فكر می‌كنند از مولایشان خجالت می‌كشند كه گناه كنند، بعضی‌ها هیچ كدام از این سه امر نیستند فقط از آبرویشان می‌ترسند فرمود، لااقل در دنیا نه بیراهه برو نه آبروی كسی را ببر! اول امر كه ذات اقدس الهی ما را از جهنم نترساند؛ دراین چند آیه سوره علق كه اول نازل شد اصلاً سخن از جهنم نیست بلکه سخن از حیاست كه آیا انسان نمی‌داند كه خدا او را می‌بیند؟! بعدها كه تربیت اثر نكرد نبوت نزول آیات جهنم فرارسید.

منبع: خبرگزاری رسمی حوزه- 97/1/16

حمایت از کالای ایرانی مستلزم تحقق پاره‌ای از اقدامات سلبی و ایجابی نظیر الزامات، رفع موانع سخت‌افزاری و نرم‌افزاری، وظایف دستگاه‌های دولتی، اقدامات فرهنگ‌ساز، وظایف نهادها و دستگاه‌ها و بخش خصوصی، کیفیت بخشی به کالای ایرانی، راه‌های پایین آوردن هزینه‌های تولید، رقابت‌پذیری، کثرت تولید و نسبت عرضه و تقاضا، وظایف مطبوعات و رسانه‌های مجازی، وظایف احزاب سیاسی، وظایف صدا و سیما و… است که در فرصت‌های بعدی در باره آنها سخن گفته و خواهیم نوشت.
آنچه در این مقال و مجال موضوع اصلی بحث ماست این است که حمایت از کالای ایرانی مولود نتیجه و معلول «حمایت از تولید و تولید کننده ایرانی» است. ناگفته پیداست که بازار مصرف و ذائقه مردم تابع برتری و رقابت‌پذیری هر کالا نسبت به انواع مشابه خارجی آن است. به‌عنوان مثال کدام ایرانی حاضر است با وجود برنج ارزان ایرانی سراغ مشابه خارجی برود؟
بدیهی است که مردم نقش مستقیم و چندانی در حمایت از تولید و تولید کننده ندارند و این مهم به‌عنوان مقدمه موضوع اصلی (حمایت از کالای ایرانی) وظیفه اصلی دولت و تمامی دستگاه‌های مسئول است. قوای سه‌گانه به‌ویژه قوه مجریه عهده‌دار حمایت از تولید و تولید کننده ایرانی هستند.
مواردی نظیر بالابودن هزینه تولید، ورود کالا به کشور از طریق قاچاق، ورود بی‌منطق و بی‌رویه کالا به کشور، اصلاح قوانین گمرکی، اصلاح و رفع موانع خصوصی‌سازی، رهایی از وابستگی به دلار در تولید، اصلاح قوانین مالیاتی و بیمه‌ای، اصلاح نظام‌های مالی و پولی حمایت از تولید هیچ ارتباطی به مردم نداشته و همگی در حوزه وظایف و اختیارات قوای سه‌گانه است. سخن گفتن در باره دهها وظیفه و اقدام بر زمین مانده دولت و سایر دستگاه‌های مسئول نیز در یک مقال و دو مقال نمی‌گنجد و به دهها مقاله و نوشتار نیاز دارد که در این‌خصوص به فضل الهی در آینده در باره آنها نیز خواهیم نوشت. اما در این مجال مختصر مردم از دولت انتظار دارند به شکل واقعی و بدون تعارف دلبستگی به اقتصاد را کم کرده و با رفع موانع خصوصی سازی اقتصاد و واگذاری آن به خود مردم و بخش خصوصی و پرهیز از دنیای شعاری زمینه حمایت از تولید کننده و تولید ایرانی را فراهم آورد. وقتی از وظایف قوای کشوری خاصه دولت و قوه مجریه در حوزه حمایت از تولید و تولید کننده ایرانی سخن می‌گوییم به این مهم بر می‌خوریم که گویی سال‌هاست که دولت‌ها در این حوزه سهواً (و یا خدای ناکرده عمداً) در انجام وظایف خود کوتاهی کرده و امروز رهبر معظم انقلاب اسلامی حضرت امام خامنه‌ای مستقیماً به مردم مراجعه کرده و مثل همیشه چاره کار را در ورود مردم به صحنه دیده‌اند.
وقتی تولید کالای ایرانی در سال‌های اخیر به شدت آسیب دیده و به اذعان همه مسئولان حوزه صنعت، معدن و تجارت اغلب صنایع کشور به حال تعطیل و نیمه تعطیل درآمده و کمتر صنعتی را می‌توان یافت که ظرفیت اسمی و حداکثر ‌ظرفیت به کار خود ادامه دهد و در شهرک‌های صنعتی گرد مرگ پاشیده‌ و تولید کنندگان، ورشکسته و زمین‌گیر شده‌اند، مردم باید از کدام تولید ایرانی حمایت کنند؟
بر اساس شعار سال، مردم در سال جاری باید غیرت‌مندانه با حمایت از کالای ایرانی در واقع بخشی از بار سنگین و بر زمین مانده دولت را هم به دوش کشیده و به دادن نفس مصنوعی و احیای صنعت پرداخته و از این طریق مقدمات تولید بیشتر و مرغوب ترِ کالای ایرانی را فراهم آورده و زمینه را برای حمایت واقعی از کالای ایرانی و پایین تر آمدن هزینه‌های تولید و در نتیجه بالاتر رفتن کیفیت کالای ایرانی فراهم کنند.
دولت می‌تواند و باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن و به صورت ضربتی و با رویکرد جهادی و انقلابی نسبت به رفع موانع تولید همت گماشته و شعار سال را به کام مردم و تولید‌کنندگان شیرین کرده و دومینوی حمایت از کالای ایرانی، حمایت از تولید، اشتغال و رفع بیکاری، به حرکت درآوردن چرخ صنعت و… را به حرکت درآورد.

یادداشت روزنامه جوان به قلم سیدعبدالله متولیان-97/01/16

رهبرمعظم انقلاب اسلامي مدظله العالي:

«بی بی زینب کبری سلام‌الله علیها در بازار کوفه، در حال اسارت، آن خطبه‌ی شگفت آور را ایراد کرد؛ لفظ مثل پولاد محکم، معنا مثل آب روان تا اعماق جانها می‌نشیند. در آن‌چنان وضعیتی زینب کبری سلام‌الله علیها مثل خود امیرالمؤمنین علیه‌السلام حرف زد؛ تکان داد دلها را، جانها را و تاریخ را.» ۹۲/۰۸/۲۹