هر روز خونمون جنگ اعصابه

پدر از کودک می‌خواهد؛ کاری را در همان لحظه! انجام دهد و کودک یا آنرا به تعویق می‌اندازد یا اصلا انجام نمی‌دهد،
والد این‌بار با صدایی بلندتر آنرا تکرار می‌کند و دوباره کودک آن را پشت گوش انداخته و انجام نمیدهد
این بار والد والد عصبانی میشود و با فریاد دستور میدهد، اکنون فرزند کار والدین رو انجام میدهد.

در این فرآیند کودک شرطی شده یاد می‌گیرد
تا زمانی که مامان یا بابا عصبانی نشده و داد نزده !! میتوانم آن کار را انجام ندهم. و خطری برایم ندارد.

✅درخواست‌هایتان را با شیوه‌های منطقی بخواهید.
✅متوجه شوید فرزندتان حرف شما رو به درستی شنید؟
✅هنگام بیان درخواست از کودک خود، کنار او بروید (از آشپزخانه فریاد نزنید).
✅به فرزند خود زمان بدهید ، مثلا بگویید تا ده دقیقه دیگه تلویزیون را خاموش کن، یااا تا یک ربع دیگه، که عقربه بزرگ به عدد شش رسید بیا غذات را بخور.
✅اگر انجام نداد قاطع مهربان باشیم. مثلا در همین دو مثالی که بیان کردیم:
۱_با مهربانی و قاطعیت تلویزون رو خاموش کنیم
۲_با مهربانی و قاطعیت غذا رو جمع کنیم و کناری بگذاریم اگر گرسنش شد فقط میتواند از این غذا بخورد(خوراکی و هله هوله خبری نیست)

با صبوری کردن درکنار ترببت فرزند، خودمان نیز ترببت میشویم?