سخنرانی آیت الله محمدتقی بهجت رحمه الله عليه

چه کار کردیم که به این چیزها مبتلا می شویم. چه کار کردیم که بی سرپرست مانده ایم. اشکال در این است که خودمان را اصلاح نمی کردیم، و نکردیم و نمی کنیم. حاضر نیستیم که خودمان را اصلاح کنیم. اگر ما خودمان را اصلاح می کردیم به این بلاها مبتلا نمی شدیم.
ما می خواهیم هر چه دلمان می خواهد بکنیم اما دیگران حق ندارند به ما ظلمی بکنند. ما با خودمان، نزدیکانمان، دوستانمان هر چه بخواهیم بکنیم، اما دیگران،دشمنان حق ندارند همان کار را با ما بکنند. ما اگر خودمان را درست بکنیم خدا کافی است. خدا هادی است. ما نمی خواهیم خودمان را درست کنیم اما از کسی هم نمی خواهیم آزار ببینیم.
ما خودمان حاضر نیستیم خودمان اصلاح بکنیم. اگر خودمان را اصلاح بکنیم به تدریج همه بشر اصلاح می شود. ما می خواهیم اگر دلمان خواست دروغ بگوییم، اما کسی حق ندارد به ما دروغ بگوید. ما ایذا بکنیم. دوستان و خوبان را، اما دیگران حق ندارند به ما ایذا بکنند. با خدا بساز کار را درست می کند. چرا در خلوت دلت هر چه می خواهد می کنی. می شود ما با خدا نباشیم. خدا یار ما باشد در هر جزئی و کلی. پس هیچ چاره ای از بلیات دنیوی و اخرویه، داخلیه و خارجیه نیست الا خدایی بودن و با خدا بودن و با خدا معیت داشتن و تبعیت داشتن.