از قرآن مجید طبق تفسیر اهل بیت(ع) درباره انبساط و تکامل تدریجی زمین می‏‌توان به این آیه استدلال کرد: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِی بِبَکَّةَ مُبَارَکًا…»؛ نخستین خانه‏‌ای که برای مردم قرار داده شد، در سرزمین مکه است‏، از این رو مردی از امیرالمؤمنین(ع) سؤال کرد چرا مکه را ام‌القری (مادر شهرها) می‏‌نامند؟ فرمود: «لأنَّ الأَرْضَ دُحِیَتْ مِنْ تَحْتِهَا»؛ چون زمین از زیر آن گسترش یافت.

امام صادق(ع) با اشاره به گسترش و تکامل تدریجی زمین از زیر کعبه فرمود: «خَلَقَهُ اللَّهُ قَبْلَ دَحْوِ الْأَرْضِ بِأَلْفَیْ عَامٍ‏»؛ خداوند بیت‌الله را 2 هزار سال پیش از گسترش زمین آفرید. همچنین امام رضا(ع) درباره‏ اینکه چرا بیت الله وسط زمین به شمار می‏‌رود، فرمود:‌«أَنَّهُ الْمَوْضِعُ الَّذِی مِنْ تَحْتِهِ دُحِیَتِ الْأَرْضُ»؛ کعبه جایی است که از زیر آن زمین گسترده شد.

درباره فضیلت روز دحوالارض از امیرالمؤمنین(ع) در کتاب المراقبات صفحه 186 آمده است: حضرت علی(ع) فرمود: نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در روز بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، روز دحوالارض بوده است و هرکس این روز را روزه بدارد و شب آن را به عبادت بپردازد، به پاداش عبادت 100 ساله رسیده است، عبادت صد ساله‌ای که روزهای آن را به روزه و شب‌های آن را به عبادت گذرانیده است و هر جماعتی که در این روز گردهم آیند و به ذکر پروردگار بپردازند، پراکنده نخواهند شد، مگر آنکه خواسته‌های آنان برآورده خواهد شد و در این روز هزاران رحمت از سوی پروردگار نازل می‌شود که 99 درصد آن از آنِ کسانی است که روزش را به روزه و ذکر و شبش را به احیا و عبادت مشغول باشند.

خبرگزاری مشرق

صفحات: 1· 2