پلیس مقتدر یا پلیس سرکوبگر کتک‌خور؟
✍️ کاش سینمای ما کمی آمریکایی بود تا مثل هالیوود از پلیسش ابرقهرمان می‌ساخت.
🔺تصاویر حمله اراذل و اوباش داعشی در اتوبان تهران کرج و بی‌دفاعی مأموران پلیس دربرابر توحش آنان یکی از دردناک‌ترین تصاویری بود که این روزها دیدیم. دردناک‌تر از مجروح شدن و مظلومیت آن‌ها، جراحت برداشتن تصویر غرور و اقتدار پلیس بود که زیر مشت و لگد و سلاح سرد و گرم اشرار له می‌شد!
🔹از تناقض این روزهای رسانه‌های معاند فارسی‌زبان که صحنه‌گردان اغتشاشات هستند این است که با همان حرارت که دنبال تثبیت گزاره پلیس سرکوبگر و خشن از نیروهای امنیتی کشور هستند، تصاویر حمله به پلیس و شکنجه آنان توسط اشرار مدعی اعتراض را پخش می‌کنند. این تناقض در تصویرسازی علتی دارد.
🔹تصاویری که رسانه‌های دشمن از پلیس ما می‌سازد تاریخ مصرفش اختصاص به این روزها ندارد. آن‌ها می‌دانند دیر یا زود ناآرامی‌ها جمع می‌شود و روال عادی امنیت برمی‌گردد. بعد از آن چطور می‌شود استمرار ناامنی را حفظ کرد؟
با دوگانه پلیس سرکوبگر _ کتک‌خور
از یک طرف مدعی خشونت و سرکوبگری پلیس نسبت به معترضان می‌شوند و با شایعه سازی و کشته سازی و اغراق صدبرابری چند خطای پلیس در آتش خشم و کینه مردم نسبت به آنان می‌دمند تا اعتماد مردم به نیروی انتظامی را که لازمه حفظ امنیت خود مردم است از بین ببرند و تقابل مردم و پلیس بسازند.
🔹از سوی دیگر صحنه‌های حمله به پلیس و کتک خوردن و آتش گرفتن و زخمی و شهید شدن مأموران حافظ امنیت را به کرات پخش می‌کنند تا اقتدار آنان را له کنند و به اراذل و اوباش و مجرمان جسارت عربده‌کشی و قداره کشی عیان و حساب نبردن از پلیس بدهند. مردمی را هم که تابحال تصویر پلیس خشن را باور نکرده بودند از اقتدار پلیس ناامید کنند.
🔹با این حساب اوضاع امنیتی شهرهای ما با مردمی که به پلیس اعتماد یا امیدی ندارند و مجرمینی که از پلیس حساب نمی‌برند چه می‌شود؟
🔹باید اقتدار پلیس را برگرداند. چگونه؟
باور کنید تصاویر مماشات مأموران یگان ویژه با آن زنانی که با شلیته‌گری دنبال تحریک پلیسند یا تصویرسازی از پلیس نایسی که مردم با او سلفی می‌گیرند و بچه‌ها را سوار موتورش می‌کند، باطل کننده تصویرسازی دقیق و بابرنامه دشمن نیست و توانایی رد ادعای دروغ خشونت نسبت به معترضان را ندارد.
🔻باید تیم رسانه‌ای کاربلدی تهیه گزارشات پلیس از دستگیری و برخورد با اشرار را به عهده بگیرد تا هم شاهد گزارش‌های تلویزیونی بعضاً بی‌خاصیتی که راحت توسط رسانه‌های معاند خدشه برمی‌دارند نباشیم، هم یک روایت تمیز و حرفه‌ای تصویرسازی مقتدرانه از پلیس را عهده‌دار شود.
🔻 اصرار در انعکاس جزییات وحشی‌گری اشرار نسبت به مأموران حافظ امنیت توسط رسانه‌های خودی گاهی با هدف ایجاد پذیرش در جامعه برای برخورد با اغتشاشات است؛ اما هدف دیگر دشمن در تثبیت و تکرار تصویر ضعیف و منفعل از پلیس را محقق می‌کند.
🔻خودزنی در شرایط جنگی احمقانه است. پلیسی که خطا کرده حتماً باید مجازات شود. اما در شرایط هجمه همه‌جانبه علیه امنیت کشور چرا باید خودی‌ها این همه مته به خشخاش بگذارند که مبادا امتیاز محکوم کردن آن پلیس را از دست بدهند؟
🔻ارتباط گفتمانی پلیس با بدنه جامعه ضروریست. می‌توان فضای گفتگو بین پلیس و مردم در دانشگاه‌ها و مدارس و مساجد فراهم کرد. این فضا قدرت نرم پلیس را افزایش می‌دهد و زمینه را برای برخورد با اشرار رسانه‌دار بهتر فراهم می‌کند.
🔻به فکر بازگرداندن خاکریزهای از دست رفته‌ای چون سینما باشیم. سینمایی که با «اسب حیوان نجیبی‌ست» پلیس کشور را لجن‌مال می‌کند یا با «شنای پروانه» شهری را به تصویر می‌کشد که اصلاً پلیس ندارد و مردم خودشان مجبورند امنیت را برقرار کنند و حقشان را بگیرند، همدست دشمن است. کاش سینمای ما کمی آمریکایی بود تا مثل هالیوود از پلیسش ابرقهرمان می‌ساخت.
🔻خنثی کردن نقشه دشمن برای سلب امنیت مان همکاری همه ما با هم را می‌طلبد که هوشیارتر و حساب شده‌تر از قبل به یاری پلیس کشورمان بشتابیم و مراقب باشیم چه تصویری از حافظان امنیت به ذهن جامعه منتقل می‌کنیم.
✍️ #رها_عبداللهی
