Download: _.pdf
در حال دریافت: _.pdf وحدت جهان اسلام و چهل سالگی انقلاب
طرح مسئله
بر اساس تحقيقات موجود فقدان اتحاد و همبستگی میان ملتهای جهان اسلام و وابستگی دولت ها به پروژه های جهان غرب عمده ترین چالش همگرایی سیاسی جهان اسلام در قرن 21 است. به نظر میرسد به دو دلیل عمده نفوذ و مداخلات خارجي و نبود اراده عوامل زمينه ساز داخلي در جهان اسلام؛ وحدت اسلامی آنچنان که قدرت اسلامی را بنمایاند و جبهه متحدی را بشارت دهد پدید نیامده است.[1]
ايجاد وحدت بين پيروان مذاهب اسلامي به برکت انقلاب اسلامي ايران، به عنوان يکي از اهداف جدي جمهوري اسلامي مورد توجه قرار گرفت. اين دستاورد جهاني انقلاب، ناشي از سياست هاي اصولي جمهوري اسلامي ايران است. اين سياست، هم در حوزه انديشه و هم در حوزه عمل، تجلي و بروز يافته است.
در حوزه انديشه، علاوه بر موضع گيري هاي صريح حضرت امام(ره) مبني بر خودداري از اختلافات مذهبي و ايجاد وحدت اسلامي بين پيروان فرق مختلف اسلام، اين سياست به صورت اصولي در مواضع جانشین امام و قانون اساسي نيز مورد توجه قرار گرفته است. اکنون ائتلاف عربي و غربي بر ضد جمهوري اسلامي ايران که منادي وحدت در جهان اسلام است ممکن است اين پرسش را مطرح کند که آيا زمان حاضر بيش از اتحاد و همگرايي شاهد واگرايي و تفرقه و حتي منازعه و تخاصم و جنگ نيابتي ميان کشورهاي مهم جهان اسلام نيستيم؟ آيا جنگ سوريه و يمن و قبل از آن جنگ عراق عملا کشورهاي اسلامي منطقه را به دو دستگي نکشانده است؟ و در چنین فضايي آيا سخن گفتن از اتحاد و وحدت اسلامي تا چه حد واقع بينانه و منطقي است؟ حقيقت آن است که حتي اگر از ناحيه برخي کشورهاي اسلامي نيز نظام ما مورد بي مهري يا حتي خصومت قرار گيرد به حکم دستور اسلام اتحاد اسلامي تکليف و وظيفه جمهوري اسلامي است. اين سخن بدين معناست که دستاوردهاي اتحادگرايي ميان جوامع اسلامي با وجود موانع و دشواري هاي فرارو در طول چهل سال انقلاب کم نيست.
متن کامل این مطلب در ادامه قابل دریافت است.
