1. سیاه پوشی امام سجاد علیه السلام
همانا من و اهل بیتم لباس عزا پوشیده ایم و (پوشیدن) لباس نو بر ما روا نیست.[1]
 

2. سیاه پوشی زنان بنی هاشم

زنان بنی هاشم زمانی که امام حسین علیه السلام به شهادت رسیدند لباس های سیاه و جامه های خشن و مویین پوشیده و از گرما و سرما شکایت نمی کردند و امام سجاد علیه السلام به علت اشتغال زنان به عزاداری، برایشان غذا تهیه می کردند.[2]
 

3. وصیتی تأمل برأنگیز
مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی ماه های محرم و صفر هر سال را لباس سیاه می پوشیدند و در وصیت نامه خود نوشته اند: لباس سیاهی که در ماه های محرم و صفر می پوشیدم جهت حزن و اندوه در مصیبت های آل رسول اکرمr با من دفن شود [تا وسیله شفاعت ایشان در روز قیامت باشد][3] سفارش می­کنم دستمالی را که اشک های زیادی در رثای جدم حسین مظلوم و اهل بیت مکرم علیهم السلام او ریخته و صورت خود را با آن پاک می کردم بر روی سینه ام در کفنم بگذارند.[4]

———————————-

[1]- سیاه پوشی در سوگ ائمه نور، ص128.
[2]- سیاه پوشی در سوگ ائمه نور، ص116.
[3]- بر ستیغ نور، ص112.
[4]- بر ستیغ نور، ص128.

«امام حسین علیه السلام ؛ امامِ تحول آفرین»

? موضوع: «تبیینی بر چیستی ؛ چرایی و چگونگی #تحول براساس #بیانیۀ_گام_دوم»

?شب 1️⃣: امام حسین؛ امام تحول آفرین
?پیام: «ضرورت تحول، در زمینه سازی برای ظهور»
الف. تبیین و بررسی رابطه تحول، با حماسه اباعبدالله ع
ب. مهدویت و تحول آفرینی: امام زمان؛ امام تحول آفرین

?شب2️⃣: تحول روحی؛ آغاز و اصل هر تحولی
?پیام: «#معنویّت و #اخلاق»(بیانیه گام دوم)
الف. فطرت تحول خواهی در انسان. بررسی مبداء انسان شناسانه تحول در وجود انسان.
ب. نقش خانواده و مدرسه در تحول آفرینی

?شب 3️⃣: موانع تحول روحی: 1. ترس
?پیام: «معنویّت و اخلاق»(بیانیه گام دوم)

?شب 4️⃣: موانع تحول روحی: 2. غرور و یاس
?پیام: «معنویّت و اخلاق»(بیانیه گام دوم)

?شب 5️⃣: موانع تحول روحی: 3. دون همتی
?پیام: «معنویّت و اخلاق»(بیانیه گام دوم)

?شب 6️⃣: موانع تحول روحی: 4. راحت طلبی
?پیام: «معنویّت و اخلاق»(بیانیه گام دوم)

?شب 7️⃣: تحول اقتصادی
?پیام: «#اقتصاد و تحول در سبک زندگی اقتصادی»(بیانیه گام دوم)

?شب 8️⃣: تحول اجتماعی
?پیام: «#عدالت و مبارزه با فساد»(بیانیه گام دوم): و نقش جوانان در تحولات اجتماعی

?شب9️⃣: تحول سیاسی
?پیام: «#عزّت ملّی و روابط خارجی و مرزبندی با دشمن»(بیانیه گام دوم) | نقش مدیران جامعه در تحولات سیاسی اجتماعی اقتصادی

?شب ?: غرب زدگی بزرگترین مانع تحول [اقتصادی، اجتماعی، سیاسی]
?پیام: «#استقلال و آزادی»(بیانیه گام دوم)

#روز_شمار_محرم
#معاونت_فرهنگی_تربیتی_مرکز_آموزشهای_غیرحضوری

به بام خانه می آیم و در چشم انداز شهر، خانه های هم جوار و معصوم را که سر در گریبان هم آسوده اند، نظاره می کنم. اینجا غروب ها، چراغ ها که خانه را روشن می کنند، روشنایی خود را از دستان نان آوران خسته ای می گیرند که کمتر پیش می آید به آنها خسته نباشید بگوییم.

راستی چه کسی جز گنجشکان حیاط، به بهانه نان ریزه ای، ضربه بر پنجره تنهایی آنها خواهد زد و احوال پرس لحظات پیر و فرتوتشان خواهد شد؛ آن هم به پاس آن همه تقلای بی منّت برای آسایش من و تو؟

 
غروب ها، در بوستان محل، نیمکت ها، سرنشینان موسپید خود را که عصا در دست، یاد دوران جوانی می کنند، بر دوش می کشند و کودکان بازی گوش قلب ما، تنها توپی را که در گذر بازی ایّام از کنار آنها عبور می کند، برمی دارند؛ بی هیچ اندیشه ای که پیری، پایان تمام عمرهای طبیعی است! مبادا که فراموش کنیم این نیمکت ها، چشم انتظارِ ما نیز هستند! بیایید باور کنیم واژه بازنشستگی، بر فرهنگ لغاتمان سنگینی می کند؛ زیرا آن که تمام عمر از پا ننشست تا ما آسوده بنشینیم، وقتی از پا می نشیند، باید اوج ایستادگی او را جشن گرفت و به سوی تقدیر سبزش شتافت.

حوزه نت

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

لایَکمُلُ العَقلُ اِلّا بِاتِّباعِ الحَقِّ؛
عقل، جز با پیروی از حق، کمال نمی پذیرد.
مستدرک الوسائل، ج۱۲، ص۲۰۹

شرح حدیث:
جاذبه های بسیاری از همه سو ما را احاطه کرده است.

کشمکش میان «عقل» و «نفس» در درون ما وجود دارد و هر یک آدمی را به سویی می کشد. اگر در روایات، تعبیر « جنود رحمانی» و «جنود شیطانی» به کار رفته، بدین معناست که کششهای دوگانه یکی به سوی خدا و حق و خیر و معنویات است و دیگری به سوی شیطان و رذایل و مادیات و شهوات؛ برای مثال، خدا حق است، دین خدا هم حق است، احکام الهی هم حق است، آیات بیدارگر و پرمعنای قرآن کریم هم حق است. پیامبران آمده اند تا انسان را به سوی حق دعوت کنند و از چنگ باطل نجات دهند.

اگر پیرو حق شویم، عقلمان هم به کمال می رسد، چون رهنمودهای خدا و دین در مسیر رشد عقلانیت و اطاعت از فرمان خدا و خرد است.

اگر کسی در پی باطل رفت و اهل هوی و هوس گشت، چراغ عقل او هم کم سو و بی فروغ می شود و قدرت راهنمایی را از دست می دهد.

اگر می گویند: «عاقل آن است که اندیشه کند پایان را»، این یک حقیقت است و اگر می گویند: «عاقل نکند کاری، کاوَرَد پشیمانی»، این هم یک حکمت عقلانی است.

مکتب انبیا به حق دعوت می کند و از باطل و بیراهه بر حذر می دارد. کسی که در این مکتب ثبت نام کند و شاگرد پیامبران شود و درس وحی و قرآن بیاموزد و به امر و نهی پروردگار گردن نهد و جز «تبعیّت از حق»، راهی برنگزیند، به عقل خود حرمت نهاده و آن را در سایه ی حق جویی و حق پذیری، به کمال رسانده است.

نگذاریم چراغ عقل، در توفان هوس خاموش شود!

منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی.

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:

لاتَقولَنَّ فی اَخیکَ المُؤمِنِ اِذا تَواری عَنکَ اِلّا ما تُحِبُّ اَن یَقولَ فیکَ اِذا تَوارَیتَ عَنهُ؛
پشت سر برادر مؤمن خود، چیزی مگو مگر آنچه دوست داری او پشت سر تو بگوید.
بحارالانوار، ج۴۴، ص ۱۲۷

شرح حدیث:
صداقت در دوستی، آن است که ظاهر و باطن انسان با دوست، یکسان باشد و از برخورد دوگانه در روبه رو و پشت سر پرهیز شود.
ای جان فدای آن که دلش با زبان یکی است…
آنان که پشت سر برادر دینی خود به عیبجویی و انتقاد می پردازند اما در برابر او زبان به چاپلوسی و تملّق می گشایند، صفت نفاق و دورویی دارند و این با ایمان ناسازگار است.
از این گذشته، اگر دوست داریم دیگران در غیاب و پشت سر ما از ما به خوبی یاد کنند و با عبارتهای شایسته درباره ی ما حرف بزنند و از خوبیهای ما بگویند، ما هم پشت سر آنان باید همین حالت و رفتار را داشته باشیم و جز به خوبی و از خوبیهایشان سخن نگوییم.
بدگویی در نبودِ دوست و برادر دینی، از صداقت به دور است.
دوست آن باشد که معایب دوست
همچو آیینه رو به رو گوید
نه که چون شانه با هزار زبان
پشت سر رفته مو به مو گوید
رعایت حقوق برادر مسلمان، از سنگین ترین وظایف دینی و اخلاقی است.
اگر می خواهیم دیگران با احترام و ادب از ما یاد کنند، باید ادب و احترام را درباره ی آنان رعایت کنیم. اگر نمی پسندیم که با عنوانهای زشت از ما یاد کنند، ما هم تعبیرهای زننده و توهین آمیز درباره ی آنان به کار نبریم. اگر از غیبت خود بدمان می آید و ناراحت می شویم، ما هم از آنان غیبت نکنیم. اگر از افشای رازمان توسط دیگران می رنجیم، با افشای اسرار آنان، مایه ی رنجش خاطرشان را فراهم نکنیم.
این رفتار، نشانه ی «انصاف» در معاشرت است.

منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی

امام حسین (علیه السلام) فرمودند:
دِراسَةُ العِلمِ لِقاحُ المَعرِفَةِ وَ طولُ التَّجارِبِ زِیادَةٌ فِی العَقلِ؛
بحث و بررسی علم، موجب باروری معرفت و تجربه های طولانی مایه ی افزایش عقل است.
بحارالانوار، ج۷۵، ص ۱۲۸

شرح حدیث:
از شیوه های بارور کردن علم و دانش، «مباحثه» است.
وقتی مسائل علمی مورد بحث و بررسی و گفتگو قرار می گیرد، هم نقاط تاریک و مبهم آن روشن تر می شود، هم در ذهن و اندیشه مخاطب ماندگار می گردد.
از راه های مفیدتر کردن آموزشها و مطالعات، آن است که دانسته ها و آموخته ها و مطالب خوانده شده را با دیگران به بحث بگذاریم و نقد و بررسی کنیم؛ چیزی که در این حدیث، از آن به «دراسة» تعبیر شده است.
این سبب باروری معرفت می شود و بدون آن، آموخته ها یا از یاد می رود، یا خام و ناپخته باقی می ماند. نکته ی دیگر این حدیث، «تجربه» است.
در حکمتها آمده است که تجربه بالاتر از علم است.
بعضی گفته اند افراد عاقل و هوشیار از تجربیات دیگران استفاده می کنند، ولی مردم مغرور می خواهند همه چیز را خودشان تجربه کنند.(یحیی برقعی، چکیده ی اندیشه ها، ج۲، ص۲۸۳.)
عمل به تجربه و بهره گیری از تجربه های دیگران، آن هم تجربه های طولانی و دراز مدت، عقل آدمی را می افزاید و به معنای بهره بردن از ثمره ی زندگی و عمر دیگران است و سعدی چه زیبا سروده است:
مرد خردمند هنرپیشه را  عمر دو بایست در این روزگار
تا به یکی تجربه آموختن   در دگری تجربه بستن به کار
معرفت و شناخت خود را با بحث و گفتگوی علمی با دیگران بارور سازیم و با بهره گیری از تجربه های دیگران، بر خرد خویش بیفزاییم.

منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی