برای ما مسلمان‌ها آفتابِ آن روزهای خوب تنها با ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)، طلوع می‌کند و بیشترمان بارها سعی کردیم جزئیات آن روزگار و نقشی که خودمان برای ایجادش خواهیم داشت را روی بوم ذهنمان نقاشی کنیم. اما همیشه چندین علامت سؤال درباره دنیای بعد از ظهور حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف) و حتی درباره خود ایشان در فکرمان چرخ می‌زنند. شهید محمدباقر صدر با این سؤال‌های ما همراه شدند و در کتاب «پژوهشی درباره امام مهدی علیه‌السلام» به هفت پرسش مهم پاسخ دادند: 
1- چگونه این عمر بلند برای حضرت مهدی (سلام الله عليه) فراهم شده است؟
2- چرا به‌جای فردی با عمر طولانی، فردی که در زمانه‌ ظهور به دنیا می‌آید برای امامت انتخاب نمی‌شود؟
3- حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف) چطور برای انجام این رسالت بزرگ آماده شدند؟
4- چگونه باور کنیم که حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)وجود دارند؟
5- چرا با وجود این‌همه بی‌عدالتی و ظلم در طول سال‌های غیبت، ایشان ظهور نکردند؟
6- آیا یک نفر می‌تواند این‌همه تغییر ایجاد کند؟
7- دنیایی که بسیار به‌هم‌ریخته است چطور قرار است در روز موعود تغییر کند؟
این کتاب یک تفاوت ویژه با بقیه کتاب‌هایی که درباره حضرت مهدی (عجل الله تعالي فرجه الشريف)و ظهور نوشته شده دارد، شهید صدر به‌خوبی از سؤال‌هایی که ذهن مردم عادی را مشغول کرده است، اطلاع دارد. او همان زمان متوجه شد که گسترش دانش‌های تجربی و پیشرفت فنّاوری و علم انسان، باعث شده‌اند که مردم برای پذیرش مسائل به چیزی بیشتر از احادیث و روایت‌ها نیاز داشته باشند. به همین دلیل در کتاب پژوهشی درباره امام مهدی، دلایلی منطقی را در پاسخ به آن هفت سؤال مطرح می‌‌کنند که درک آن‌ها با قواعد علمی کاملاً ممکن است.
همه‌ این جواب‌ها در 96 صفحه، منتظر سؤال‌های تو هستند، حتماً سراغش برو!

ماه رمضان اول سال است و این که اگر این ماه سالم شد تمام سال به سلامت خواهد ماند.
به گزارش قاصدنیوز، از امیر المؤمنین علیه السّلام روایت شده است:

 نگویید رمضان، زیرا نمى‌دانید رمضان چیست، و اگر کسى گفت، باید صدقه داده و روزه بگیرد. بلکه همانطور که خداوند فرموده است بگویید ماه رمضان.
 از اعمال مهم سالک در این ماه بزرگ شناخت حقیقت این ماه - در این ماه خداوند رهروان این ماه را با دعوت به میهمانى این ماه گرامى داشته و این ماه ماه میهمانى خداست - و سپس فهمیدن معنى روزه و مناسبت آن با میهمانى خداست. آنگاه تلاش و کوشش براى بدست آوردن اخلاص در کردار و رفتارهایى است که مطابق با رضایت صاحبخانه است.

ادامه »

سی گام خودسازی: بر پایه دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان

کتاب پیش رو پژوهشی در زمینه خودسازی و تهذیب نفس در ماه مبارک رمضان است. نگارنده با توجه به‌ ضرورت خودسازی و تهذیب نفس در ماه مبارک رمضان و الهام گیری از ادعیه روزانه این ماه مبارک، تلاش کرده است مضامین و دستوراتی را برای خودسازی استخراج و ارائه کند. نویسنده در این راستا علاوه بر ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان از برخی آیات، روایات و رهنمودهای علما نیز بهره جسته است. کتاب شامل ۳۰ گام در زمینه خودسازی است و در آن به عناوینی مانند بیداری، خداجویی، مراقبه، معصیت گریزی، شرح صدر، امیدواری، توکّل، انتخاب دوست خوب، تقوا، توبه و استغفار اشاره‌ شده است.

پسندیده بودن مزاح، دلیل تـجـویـز جـسـارت و بی ادبی نیست. در هنگام شوخی نباید سخنان زشت، رکیک و دور از اخلاق اسلامی بر زبان انسان جاری شود؛ زیرا به تعبیر علی علیه السلام: سُنَّةُ الِّلئامِ قُبْحُ الْکَلامِ/ زشت گویی، شیوه فرومایگان است.

 کتاب «آداب معاشرت» به قلم آقایان «سید محمد مقدس نیا» و «محمد مهدی محمدی» به ابعاد مختلف معاشرت در موضوعات گوناگون پرداخته است که در شماره های مختلف تقدیم نگاه شما خوبان خواهد شد.

 حدود مزاح و شوخی

چـنـان که ذکر شد، مزاح و شوخی در حدّی که موجب از بین رفتن اندوه و شاد کردن مؤ من باشد و بـه گـناه، زیاده روی، جسارت و سخنان خلاف ادب کشیده نشود، کاری پسندیده است؛ آنچه در این باره از پیامبر اسلام و اولیای معصوم الهی به ما رسیده در همین محدوده است.

آنان زیاده روی در مزاح را همواره نکوهش کرده و آن را نشانه جهالت، حماقت و پستی دانسته اند. حضرت علی علیه السلام، طیّ سه سخن کوتاه به این واقعیّت چنین اشاره می کند:

(مـَنْ کـَثـُرَ مـِزاحـُهُ اسـْتـُحـْمِقَ (۱۲۰)، مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ اسْتُجْهِلَ (۱۲۱)، مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ اسْتُرْذِلَ (۱۲۲)

هر کس شوخی او بسیار شود، احمق، نادان و فرومایه می شود.

 چـنـان کـه اشاره شد، مزاح باید برای شاد کردن دیگران صورت گیرد. بنابراین، ا گر با شـوخـی کـردن مـوجـبـات رنـجـش دیگران فراهم آید، یا کسی مورد تمسخر قرار گیرد، ممنوع و نکوهیده است و چه بسا موجب کینه توزی و بروز دشمنی بین دوستان گردد. در این باره نیز امام علی علیه السلام فرمود:

(لِکُلِّ شَیْءٍ بَذْرٌ وَ بَذْرُ الْعَداوَةِ الْمِزاحُ) (۱۲۳)

برای هر چیز بذری است و بذر دشمنی، مزاح است.

رعایت ادب نیز از نکات مهمّی است که در همه حالات، از جمله هنگام مزاح باید به آن توجّه کرد.

پسندیده بودن مزاح، دلیل تـجـویـز جـسـارت و بی ادبی نیست. در هنگام شوخی نباید سخنان زشت، رکیک و دور از اخلاق اسلامی بر زبان انسان جاری شود؛ زیرا به تعبیر علی علیه السلام : سُنَّةُ الِّلئامِ قُبْحُ الْکَلامِ (۱۲۴) زشت گویی، شیوه فرومایگان است.

نکته دیگری که باید به آن توجّه داشت، این است که مزاح نباید برای انسان به صورت یک عادت همیشگی درآید، بگونه ای که همواره دنبال بهانه ای باشد تا با کسی شوخی کند، زیرا ایـن صفت، تصویر زننده ای از انسان در ذهن مردم ایجاد می کند، بطوری که مردم او را شخصی دلقک و بذله گو تصوّر می کنند و بین شوخیها و موضعگیری جدّی او فرقی نمی گذارند.

در این باره علی علیه السلام فرمود: (مَنْ جَعَلَ دَیْدَنَهُ الْهَزْلَ لَمْ یُعْرَفْ جِدُّهُ) (۱۲۵) هر کس شوخی را عادت خود قرار دهد، موضع جدّی او (از شوخی هایش، باز) شناخته نمی شود.

 آفات مزاح

شـوخـی کـردن بـدون رعـایـت حـدود و مـرزهـای یاد شده، آفاتی در پی دارد که بعضی را به اختصار ذکر می کنیم :

 ۱ ـ موجب آبروریزی انسان می شود. رسول خدا صلی اللّه علیه وآله فرمود:

(اَلْمِزاحُ تَذْهَبُ بِماءِ الْوَجْهِ) (۱۲۶)    شوخی آبرو را می برد.

ز شوخی بپرهیز ای با خرد  //  که شوخی تو را آبرو می برد

 ۲ ـ انسان را خوار می کند. حضرت علی علیه السلام فرمود:

(مَنْ مَزَحَ اسْتُخِفَّ بِهِ) (۱۲۷)    هر کس مزاح کند، خوار گردد.

 ۳ ـ آتش کینه را برمی افروزد و این در جایی است که شوخی تواءم با جسارت و توهین باشد. امام علی علیه السلام در این باره فرمود:

(اَلْمِزاحُ تُورِثُ الضَّغائِنَ) (۱۲۸)   شوخی، کینه ها را در پی دارد.

 ۴ ـ نـور ایـمـان را از دل مـی بـرد، زیـرا شـوخـی زیـاد، مـوجـب خـنـده زیـاد مـی شود و خنده زیاد دل را می میراند و انسان را از یاد خدا و آخرت غافل می کند.

امام کاظم علیه السلام فرمود:

(اِیّاکَ وَ الْمِزاحَ فَاِنَّهُ یَذْهَبُ بِنُورِ ایمانِکَ) (۱۲۹)   از شوخی بپرهیز که نور ایمان را از دلت می برد.

 ۵ ـ شخصیّت انسان را خدشه دار می کند. امام علی علیه السلام فرمود:

(افَةُ الْهَیْبَةِ الْمِزاحُ) (۱۳۰)   شوخی، آفت هیبت است.

 پی نوشت ها:

۱۲۰- شرح غررالحکم، ج ۵، ص ۱۹۵ .

۱۲۱- همان، ص ۱۸۳ .

۱۲۲- همان، ص ۲۰۰ .

۱۲۳- همان، ص ۲۴ .

۱۲۴- شرح غرر الحکم، ج ۵، ص ۱۲۷ .

۱۲۵- همان، ص ۲۲۷ .

۱۲۶- بحارالانوار، ج ۷۶، ص ۵۸ .

۱۲۷- شرح غررالحکم، ج ۵، ص ۱۷۸ .

۱۲۸- بحارالانوار، ج ۷۷، ص ۲۱۵ .

۱۲۹- همان، ج ۶۹، ص ۳۹۵ .

۱۳۰- شرح غررالحکم، ج ۳، ص ۱۰۶ .

كتاب انتخاب صالحان در موضوع انتخابات و با بهره‌گیری از بیانات رهبر معظّم انقلاب (مدّظلّه‌العالی) تدوین شده و شامل نُه فصل است که هرکدام از آن، سهمی را در تبیین نظریّه‌ی انتخاباتی معظّمٌ‌لّه خواهد داشت.

بر اساس این گزارش: این کتاب در موضوع انتخابات و با بهره‌گیری از بیانات رهبر معظّم انقلاب (مدّظلّه‌العالی) تدوین شده و شامل نُه فصل است که هرکدام از آن، سهمی را در تبیین نظریّه‌ی انتخاباتی معظّمٌ‌لّه خواهد داشت.

 این کتاب با سرفصلهایی همچون «واجب سیاسی (بیان اهمّیّت انتخابات، انتخابات مجلس خبرگان و مجلس شورای اسلامی) »، «راه و اصول امام (بازخوانی خطّ امام برای سنجش عیار احزاب و جریانهای فعّال در انتخابات) »، «خواب های بی‌تعبیر (شرح توطئه‌ها و برنامه‌های دشمنان برای انتخابات) »، «اصولگرای اصلاح‌طلب انقلابی (به منظور بازخوانی شاخص‌های جریانهای وفادار به نظام) »، «مجری و ناظر (شرح وظایف وزارت کشور و شورای نگهبان) »، «هـمه باهم (شرح وظایف عموم مردم در انتخابات) »، «تکلیف نخبگان (شرح وظایف نخبگان و خواص در امر انتخابات) »، «الزامات داوطلبی (شرح وظایف نامزدها و بایدها و نبایدهای رفتاری آنان در ایّام انتخابات) » و «ویژگی های نماینده صالح» به رشته تحریر درآمده است.

 خبرگزاری حوزه

کتاب “فدک در تاریخ“
اثر بی‌نظیر نابغه‌ی جهان تشیع، علامه شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر

بخشی از کتاب:

مایه برکت هر خانه ای
حضرت مهدی علیه السلام همنام حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم می باشند و فاطمه علیهاالسلام فرزند آن حضرت بوده اند، و امام کاظم علیه السلام درباره برکت نامگذاری فرزندان به نام های مبارک ایشان فرموده اند:

«لايَدخُلُ الفَقرُ بَيتا فيهِ اسمُ مُحَمَّدٍ أو أحمَدَ أو عَلِيٍّ أوِ الحَسَنِ أوِ الحُسَينِ أو جَعفَرٍ أو طالِبٍ أو عَبدِاللّهِ أو فاطِمَةَ مِنَ النِّساءِ. »1
در خانه ای که یکی از نامهای محمد، احمد، علی، حسن، حسین، طالب، جعفر، عبدالله و یا فاطمه برای بانوان باشد، فقر وارد نمی شود.

حضرت مهد ی علیه السلام خود در این رابطه فرموده اند:
«أَنَا خَاتِمُ الْأَوْصِیَاءِ وَ بِی یَدْفَعُ اللَّهُ الْبَلَاءَ عَنْ أَهْلِی وَ شِیعَتِی».2
من خاتم اوصیا هستم که خداوند به وسیله من بلا را از خاندان و شیعیانم برطرف می کند.

(کتاب امام مهدی (علیه السلام) و بانوان حریم ولایت/ ص 55)
__________________
1. کافی، ج6، ص19، وسائل الشیعه، ج21، ص396
2. منتخب الاثر، ص360؛ الزام الناصب، ص100.

موضوع حیرت و سرگردانی در شناخت امام زمان علیه‌السلام موضوع تازه‌ای نیست و در زمان حیات ائمه علیهم‌السلام سابقه داشته است، اما به طور ویژه، روایات، دوره غیبت امام زمان علیه‌السلام را دوره حیرت نامیده‌اند و شدت و میزان این حیرت در مقاطع مختلف عصر غیبت نوسان داشته است و به مراتب بیشتر از دوره حضور اهل بیت بوده است.

نویسنده ی کتاب «عصر حیرت» تلاش دارد با بیان ویژگی‌های عصر حیرت و تقسیم آن به دو دوره که یکی در آغاز غیبت صغری و دیگری در آستانه ظهور حضرت ولی عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه به وقوع می‌پیوندد، راهکارهای برون رفت از حیرت به ویژه در دوره پیش از ظهور را بیان کرده و تلنگری به دوستداران و شیعیان امام زمان عج الل تعالی فرجه الشریف باشد که در این آشفته بازار دنیا مراقب دین خود باشند؛ چرا که بسیاری از شیعیان در دوره‌های مختلف پر فراز و نشیب این جریان از کاروان جا مانده‌ و در حیرت خود غوطه‌ور شده و مسیر را به سمت تباهی و گمراهی رفته اند.

البته با توجه به روایات مختلفی که در منابع شیعه وجود داشته و حیرت و سرگردانی پیش از ظهور را به مراتب سخت‌تر و آزمایش‌های این دوره را به مراتب سنگین‌تر بیان کرده اند، تقویت ایمان و باورداشت قلبی برای مقابله با حیرت‌های روز افزون، کاری مهم و بس دشوار است.

برای مشاهده مشخصات کتاب و اطلاعات بیشتر درباره این اثر روی لینک زیر کلیک کنید.
http://mahdilib.ir/index.html?pg=bookreview&id=14596

 امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس (رفتار) شخص بی خرد را با بی خردی مقابله به مثل کند، به هر چه بر سرش آید، رضایت داده، چون همانند او رفتار کرده است.

- سفاهت و بی خردی

 ۱. حضرت صادق علیه السلام فرمود: به راستی که بی خردی خوی پستی است؛ صاحب آن بر زیر دستش گردن فرازی کند و بر بالا دست خود زبونی کند.

 ۲. امام صادق علیه السلام فرمود: بی خردی مکنید، زیرا پیشوایان شما بی خرد نبودند.

 ۳. امام صادق علیه السلام فرمود: هر کس (رفتار) شخص بی خرد را با بی خردی مقابله به مثل کند، به هر چه بر سرش آید، رضایت داده، چون همانند او رفتار کرده است.

كتاب: واژه اخلاقي اصول كافي به نقل از خبرگزاري رسمي حوزه