⚡️ در ماه شعبان، شعبه‌های خيرات به‌سوی ما جاری و نازل می‌شود. این شُعَب خير، مبدأ و سرچشمه‌ای دارد. 

ما بايد سعی کنيم سرچشمه را پيدا کنیم و از آنجا به‌طرف شُعَب بيايیم. این سرچشمه، وجود مقدس نبی اکرم(صلی الله علیه واله) هستند. 

«ماه شعبان از فرصت‌هايي که خدای متعال در اختيار ما قرار داده است که به شفاعت نبي اکرم(ص) مستقیماً اين فرصت در اختيار امت قرار گرفته است؛ در صلوات شعبانيه مکرر خوانديم که «هَذَا شَهْرُ نَبِيِّكَ سَيِّدِ رُسُلِك‏». اين فرصت را قدر بدانيم. 

در باب ماه شعبان يک نکته‌اي در روايات آمده، علت اينکه به ماه شعبان، شعبان مي‌گويند، نقل شده که اميرالمؤمنين علیه السلام فرمودند: «سَمّاهُ ربُّنا شَعبان لِتَشَعُّبِ الْخَيْرَاتِ‏ فِيهِ‏». شعبه‌هاي خيرات به سوي ما جاري و نازل مي‌شود و ابوابي از خيرات به روي ما باز مي‌شود. لذا حضرت در ادامه فرمودند: «قَدْ فَتَحَ رَبُّكُمْ فِيهِ أَبْوَابَ جِنَانِهِ»، خداي متعال درهاي از بهشت را به روي شما باز کرده است.

تشعب خيرات معنايش اين است که خيرات يک سرچشمه و مبدأيي دارد و شعبي پيدا مي‌کند و جاري مي‌شود. يک شعبه‌اش صلاة و يک شعبه‌اش صيام است، روزه است، زکات است، صلوات است، دستگيري از مؤمنين است و… .

شعب خيري که به روي ما باز شده است، يک سرچشمه دارد. ما بايد سعي کنيم سرچشمه را پيدا کند، از آنجا به طرف شعب بيايیم، که در ماه شعبان خود نبي اکرم(ص) هستند؛ لذا در روايت داريم که حضرت فرمودند: اگر کسي اين ماه را روزه بگيرد، در محبت نبي اکرم(ص) و تقرب به خداي متعال، یعنی نيتش حبّ نبي اکرم(ص) باشد، فلان فضيلت را دارد. يا در روايت است حضرت مي‌ فرمايد: شعبان ماه من است، مرا کمک کنيد به روزه اين ماه. روزه مي‌گيرد که حضرت را کمک کند. اين کمک کردن معنايش اين است که حضرت مي‌خواهند ما را شفاعت کنند، تمام ماه روزه مي‌گيرند و شب زنده‌داري مي‌‌کنند که ما را برسانند و عالم را سير بدهند. کمک ما این است دستمان را به دست حضرت بدهيم.»

ایت الله میرباقری

از ثابت بن ابى صفيت نقل است كه سرور عابدان، امام سجاد عليه السلام نگاهی به عبيدالله پسر اباالفضل العباس كرد و گريست. سپس فرمود: بر رسول خدا صلى الله عليه و آله، روزی سخت تر از روز جنگ اُحد نبود كه در آن عمويش حمزه بن عبدالمطلب شير خدا و شيرمردِ رسول خدا کشته شد و پس از آن سخت‌ترين روز پيامبر، روز جنگ موته بود كه در آن پسر عمويش جعفر بن ابی طالب كشته شد. اما هرگز روزی چون روز حسين عليه السلام نیست. در آن روز سی هزار مرد بر او گِرد آمدند كه خود را از اين امت می‌پنداشتند و همگی با ريختن خون او، بخدای عزوجل تقرب می‌جستند و او هر چه خدا را به يادشان می‌آورد پندی نمی‌گرفتند تا اينكه او را از سر عداوت و ستم و سركشی كشتند.

?سپس فرمود: خدا عباس را رحمت كند كه ايثار كرد، آزموده شد و جانش را فدای برادرش ساخت، تا آنجا که دو دستش از تن جدا شد و خدای عزيز و جليل بجای دو دستش، به او دو بال داد تا با آنها در بهشت همراه فرشته‌ها پرواز كند، همان طوری كه براى جعفر بن ابی طالب (جعفر طيار) مقرر ساخت. براستی كه عباس را پيش خدای تبارك و تعالی جايگاهی ويژه است كه همه شهيدان در روز رستاخيز به آن غبطه می‌خورند و رشك می‌برند.

?الأمالي (شيخ صدوق ره) ،ص۵۴۷

????????????

شعبان براى سلوك‌ كننده به خداوند متعال، يكى از منازل عمر محسوب مى‌شود و آن شأنى والا و فضيلتى بزرگ دارد و شبى از شبهاى قدر در آن واقع شده است و مولودى در آن به دنيا آمده است كه خداوند به سبب او به هر مورد ظلم واقع شده، از اولياء و انبياء و اصفيايش، از زمان هبوط آدم- عليه السّلام-به زمين، وعدۀ يارى و نصرت داده است كه به وسيلۀ او زمين را از عدل و داد پرخواهد نمود، پس از اينكه از ظلم و ستم لبريز شده باشد.

در شأن اين ماه، همين بس كه ماه رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله- است و آن حضرت در خصوص آن چنين فرمود: به درستى كه شعبان، ماه من است. خداى رحمت آورد بر كسى كه مرا در ماهم يارى رساند.و هركس كه منزلت اين دعوت بزرگ را بشناسد، به ناچار اهتمام به خرج مى‌دهد، تا مگر مشمول آن شده، در آن داخل شود. و همچنين جانشين و خليفۀ رسول اكرم-صلّى اللّه عليه و آله-امير المؤمنين على فرمود:

روزۀ ماه شعبان از من فوت نشد، از آن زمان كه شنيدم منادى رسول خدا -صلّى اللّه عليه و آله-ندا درمى‌داد. پس اگر خدا بخواهد پس از اين نيز روزۀ شعبان از من فوت نخواهد شد، تا زمانى كه زنده‌ام

اين در خصوص روزه وارد شده است و بر اين قياس كن، يارى رسول خدا-صلّى اللّه عليه و آله-را از جهت‌هاى ديگر، مانند نماز و صدقه و دعا و ديگر راه‌هاى خير و نيكى.

آیت الله میرباقری: با طناب سازمان جهانی بهداشت در چاه نروید. ما نمی دانیم چگونه است؟ سال گذشته می‌گفتند کرونا از ایران به عراق آمده، عراق مرزها را بسته. امسال می گویند کرونا از عراق به ایران آمده.
به اسم کرونا اطراف امام حسین(علیه السلام) را خلوت کردند
آیت الله میرباقری، عضو مجلس خبرگان رهبری در برنامه «مخاطب خاص» از شبکه سه گفتند: نمی دانیم چقدر از موانع زیارت ابی عبدالله الحسین (ع) جعلی است چقدر واقعی. به طور مکرر گفته ایم به سازمان بهداشت جهانی کمترین اعتماد را هم نداریم. این ها دشمن هستند و پرونده سیاهی دارند.

وی در ادامه گفت: با طناب سازمان جهانی بهداشت در چاه نروید. ما نمی دانیم چگونه است؟ سال گذشته می‌گفتند کرونا از ایران به عراق آمده، عراق مرزها را بسته. امسال می گویند کرونا از عراق به ایران آمده. ایران مرزها را می بندد. هیچ حرف علمی واضح و روشنی نیست.

آیت الله میرباقری گفت: به اسم کرونا اطراف امام حسین(سلام الله علیه) را خلوت کردند. فرستادن چهارده میلیون نوجوان و جوان به قتلگاه فضای مجازی بی مهابا که آسیب به بشریت نمی زند، خطر فقط این هاست!

ادامه »

حضرت امام محمدتقی جوادالائمه علیه السلام ، امام نهم شیعیان سال ۱۹۵هجری قمری در مدینه متولد شدند.

دوران کودکی امام جواد علیه السلام از دوران شیرخوارگی تا زمانی که در سن هفت سالگی به امامت رسیدند، با حوادث گوناگونی آمیخته بود. با شهادت امام رضا علیه السلام و به امامت رسیدن امام جواد علیه السلام در سن کودکی، یکی از موضوعاتی که حتی برخی از یاران امام هشتم را دچار شک و تردید کرد، کم سن و سالی امام جواد علیه السلام برای مقام امامت بود. به همین دلیل در مواردی امام رضا علیه السلام و در موارد دیگری، خود امام جواد علیه السلام به تبیین آن پرداختند و به شبهه ها پاسخ گفته اند.

اگرچه امام جواد علیه السلام نسبت به سایر امامان در سن بسیار کمی به امامت رسیدند، اما دوران هفده ساله امامت ایشان، دورانی نسبتاً طولانی و پر حادثه بود.

امام جواد علیه السلام به دلیل قابلیت، لیاقت و بهره مندی از موهبت الهی، از جایگاهی رفیع در پیشگاه خداوند، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم، پدر بزرگوارشان و تمام کسانی که بهره ای از شناخت امام علیه السلام دارند، برخوردار بودند. اگرچه دشمنان دین و حاکمان معاصر امامان معصوم همواره در مقام توطئه، سرکوب و تحقیر آنان بودند، اما حقانیت، صداقت و نورانیت امامان شیعه پیوسته نقشه های دشمنان را خنثی و بی تأثیر می ساخت و در برخی موارد، حتی دشمنان تحت تاثیر وجود پر برکت آنان قرار می گرفتند.

امام جواد علیه السلام با هوشمندی و درایت در برخورد با حاکم ستمگر عباسی، مامون که قاتل پدرشان امام رضا علیه السلام بود، به گونه ای عمل کردند که مامون نیز افتخار خویش را در انتخاب او برای ازدواج با دخترش، ام فضل(لبابه) می دید. در دوران زندگی مشترک امام جواد علیه السلام با ام فضل(تا هنگام شهادت) حوادث گوناگونی اتفاق افتاد.

ادامه »