حضرت ام البنین (س) از زنان بزرگواری است که درگاهش پناهگاه بی کسان و ناامیدان است. از این رو، نزد مسلمانان و شیعیان و دل باختگان آل الله، منزلتی والا دارد و کرامت هایی از او نقل کرده اند  آیت الله العظمی حاج سیدمحمود حسینی شاهرودی می فرمود:

من در سختی ها، صد مرتبه صلوات برای مادر حضرت عباس(ع) جناب ام البنین(س) می فرستم و حاجت می گیرم. (ربانی خلخالی، 1378: 140).

 آیت الله العظمی سیدمحمد شیرازی می فرمود:

شخصی در عالم مکاشفه، حضرت قمر بنی هاشم را می بیند و عرض می کند: آقا! من حاجتی دارم؛ به چه کسی متوسل شوم تا حاجتم روا شود؟ حضرت می فرماید: به مادرم ام البنین(علیها السلام). (ربانی خلخالی، 1378: 142).

نویسنده کتاب ام البنین (علیها السلام)؛ نماد از خودگذشتگی می نویسد:

خانواده ای ترک زبان و حنفی مذهب به محله ما آمده بودند در میان آنان خانمی بود به نام وزیره که ده سال از ازدواجش می گذشت، ولی هنوز بچه دار نشده بود. اهل محل به او گفتند: چرا به حضرت ام البنین(س) متوسل نمی شوی؟ گفت: این کار سودی ندارد. به او گفتند: هرکس از غذای سفره ام البنین(س) بخورد او را در پیشگاه خدا واسطه قرار دهد، خداوند دعایش را می پذیرد. تو نیز چنین کن، شاید خداوند دختری به تو عطا کند و به مبارکی ام البنین(علیها السلام)، نام او را فاطمه بگذاری. او گفت: می پذیرم به شرط آنکه این مطلب میان من و شما باشد و شوهر و خانواده ام از آن آگاه نشوند.

فردا وزیره با نگرانی و هراس، درحالی که صورت خود را با مقنعه ای پوشانده بود، به مجلس روضه ای در منزل حاجیّه ام عبدالامیر آمد. نخستین مرحله از ذکر مصیبت ام البنین(س) پایان رفته بود و ناله و گریه زن ها بلند بود. با دیدن حالت گریه زنان، دل وزیره نیز شکست و غم هایش افزونی یافت. روضه خوان پس از شرحی درباره فضایل ام البنین(علیها السلام)، برای بهبودی بیماران دها کرد. آنگاه سفره ام البنین(س) پهن شد. وزیره، کمی از خوراکی ها را برداشت و درحالی که اشک هایش جاری بود، از منزل خارج شد. او و شوهرش آن غذای متبرک را خوردند.

یک ماه پس از این رویداد، رنگ چهره وزیره به زدی می گرایید، به گونه ای که کارهایش را به سختی انجام می داد. شوهرش او را نزد پزشک برد. پزشک می گوید: ناراحتی های او نشانه بارداری است. دوران بارداری گذشت و او دختری به دنیا آورد؛ دختری به دنیا آورد؛ دختری که مانند شمعی به خانه تاریک آنان روشنی بخشید. وزیره می خواست برای تبرک به نام ام البنین (س) نام نوزاد را فاطمه بگذارد، ولی خویشاوندان شوهرش مخالفت کردند و نام نوزاد را بشری گذاشتند و وزیره به خاطر سوگندی که یاد کرده بود، کفّاره پرداخت. (عبدالامیر الانصاری، 1375: 42).

بعد از درگذشت همسر اوّل آمدن همسر دوّم در خانه معمولاً با درگیری ها، بگو مگوها و تبعیض هایی میان همسر دوّم و فرزندان همسر اوّل همراه است. این درحالی است که آمدن ام البنین(س) در خانه امام علی (ع) نه تنها اختلافی ایجاد نکرد، بلکه بر مهربانی در خانه و همدلی افراد خانواده افزود.

ادامه »

‌چند عادت خوب برای داشتن زندگی خوب:

۱)ارتباط با مشاور برای تجربه ی واقعی تر هیجانات درون
۲)دست کشیدن از مسابقه ی موفقیت
۳)محور قرار دادن آرامش به جای رقابت
۴)اختصاص دادن زمان بیشتری به تفریح و کارهای خوشایند
۵)افزایش سطح آگاهی با مطالعه ی کتاب های امن
۶)دوری از اخبار و مسائل تنش زایی که کنترلشان دراختیار ما نیستند
۷)تمرین برای پذیرش، احترام گذاشتن و دوست داشتنِ خودمان و دیگران،با هر ظاهری که هستیم و هستند
۸)انجام فعالیت هایی برای افزایش کسب مهارتی مفید و کاربردی

استادی با شاگردش از باغى می‌گذشت.
چشمشان به یک کفش کهنه افتاد شاگرد گفت گمان میکنم این کفشهای کارگرى است که در این باغ کار می‌کند بیا با پنهان کردن کفشها عکس العمل کارگر را ببینیم و بعد کفشها را پس بدهیم و کمى شاد شویم!

استاد گفت چرا براى خنده خود او را ناراحت کنیم بیا کارى که می‌گویم انجام بده و عکس العملش را ببین…
قدرى پول درون آن قرار بده …..
شاگرد هم پذیرفت و بعد از قرار دادن پول ، مخفى شدند کارگر براى تعویض لباس به وسائل خود مراجعه کرد و همینکه پا درون کفش گذاشت متوجه شیئى درون کفش شد و بعد از وارسى ،پول ها را دید با گریه ،
فریاد زد خدایا شکرت ….
خدایی که هیچ وقت بندگانت را فراموش نمیکنى ….
میدانى که همسر مریض و فرزندان گرسنه دارم و در این فکر بودم که امروز با دست خالى و با چه رویی به نزد آنها باز گردم و همینطور اشک میریخت….

استاد به شاگردش گفت همیشه سعى کن
براى خوشحالیت ببخشى نه بستانی

 اگه فرزندت نقاشی کشیده و اونو با ذوق و شوق به تو نشون داده، یادت باشه که این کار، فقط برای تو هست

🔸 قرار نیست در حضور دیگران این کار رو تکرار کنه. اصرار کردن تو به اعتماد به نفسش آسیب می‌زنه.

 «خلاف» را بردار، نه «مخالف» را
هر کس با شما اختلاف دارد؛ اختلاف را حل کن، نه مخالف را از پا در بیاور! «ادفع بالّتی هی احسن السّیئه» بدی را با نیکی درمان کن، مرض را که با مرض معالجه نمی‌کنند، مرض را با دارو معالجه می‌کنند؛ این پیام قرآن است. فرمود: شما می‌دانید بدی یعنی چه، بد هم یعنی چه کسی؛ مبادا بدی را رها کنی، بد را از پا در بیاوری! با هر مخالفی سعی کن که خلاف را برداری، نه مخالف را! این فکر جهانی است، مخصوص به ایران نیست. غرب هم باید بداند اگر بخواهد متمدّنانه زندگی کند، باید اختلاف خود را با دیگران حل کند، نه مخالف را تحریم کند، نه مخالف را فشار بیاورد، نه مخالف را زیر پای خود لِه کند؛ شرق هم همچنین است. [آیت‌الله جوادی آملی]

ادامه »

تربیت فرزند بوسیله مادر،مثل تربیت در کلاس درس نیست.
با رفتار ،گفتار، عاطفه، نوازش، لالایی خواندن و زندگی کردن است.
مادران با زندگی کردن تربیت میکنند.

هرچه زن عاقلتر ،هوشمندتر و صالح تر باشد این تربیت بهتر خواهد شد.

ولی امر مسلمین #سیدعلی_خامنه_ای مدظله العالی
#کلام بزرگان 🌱

پرسش نوجوان:
چرا این قدر دعا کردیم، نتونستیم آمریکا رو ببریم و به دور بعد صعود کنیم؟

۱. دعا زمینه‌ساز موفقیت است نه همه آن.
۲. خداوند به تلاش و تدبیر انسان در کنار درخواست او توجه می‌کند.
۳. دانش و حکمت خداوند فراتر از دلبخواهی‌های ماست، پس اعتماد می‌کنیم. شاید یک شکست به یک تصمیم بسیار مفیدتر کشیده شود.
۴. تیم‌های حریف هم از خداوند یاری خواستند. عدالت خدا می‌طلبد که نتیجه را به کوشش هر یک واگذار کند.
۵. دعا پس‌انداز معنوی من است و برایم ذخیره خواهد شد.
۶. وظیفه هر یک تعیین شده است. دعا سهم ما بود، تلاش سهم بازیکنان و تدبیر سهم تیم فنی. من کارم را درست انجام دادم.
۷. موفقیت یک تیم در فوتبال به معنای تایید او از سوی خداوند در همه زمینه‌ها نیست.
۸. دعا آرامم می‌کند و از من فردی قوی‌تر می‌سازد تا پذیرش و سازگاری منطقی‌تری نسبت به شکست داشته باشم.

🌺 پاسخ استاد ابراهیم اخویدعا

۱_ پیام به سایر اغتشاشگران و لیدرها که سزای ایجاد رعب و وحشت عمومی اشد مجازات است و لزوما مجازات اعدام برای بکار گیری سلاح منتهی به قتل نیست. صرف ایجاد رعب و وحشت و نا امنی برای این حکم کافی است.

٢_ پیام به رسانه های خارجی که فشار رسانه ای مانع اجرای عدالت نخواهد شد، حال اینکه خود آن رسانه ها میدانند که این حکم نقش بازدارندگی شدیدی نسبت به آشوبهای بعدی که در صدد تدارک آنند، خواهد داشت.

٣_ جریحه دار شدن احساسات عمومی. بسیاری از مردم از شنیدن چنین خبری ناراحت میشوند، بخصوص که رسانه مثل همیشه در اقناع افکار عمومی خوب عمل نکرد و ناگهان در اخبار خبر اعدام محسن شکاری را اعلام کرد درحالیکه بسیاری از مردم اصلا نمی‌دانستند قضیه از چه قرار است، صداوسیما و دیگر رسانه‌های حاکمیت باید جرمی که این فرد انجام داده بود را بهتر به مردم نشان می‌داد. اما خرد جمعی همین مردم تصدیق میکند که با مجازات مخل امنیت (محارب)، احساس امنیتی که از مردم سلب شده، به جامعه باز میگردد و عدم مجازات موجب جری شدن سایر اغتشاشگران و در نتیجه اتفاقات مشابه بعدی خواهد بود.

🔻پ ن ۱. در این بازه زمانی مورد 1 و 2 اولویت بیشتری نسبت به مورد 3 دارند و صحبت از رافت اسلامی در شرایط فعلی، جامعه را در معرض ناامنی مکرر قرار خواهد داد. بنابراین هرچند احساسات عمومی یاری نکند اما پیام اصلی به اغتشاشگران صادر شد و عموم جامعه از اثرات مثبت آن بهره‌مند خواهند شد.

🔻پ.ن ۲. قرار نیست بخاطر این اعدام بریزیم بیرون وشادی کنیم. ولی میتوانیم با تبیین چرایی وجود چنین حکمی در قوانین کشور و وجود احکام مشابه و بسیار سختگیرانه تر در قوانین سایر کشورها، به اثرات مثبت و بازدارنده این حکم برسیم و از شجاعت و وظیفه شناسی سیستم قضایی در این برهه پرفشار رسانه ای تشکر کنیم. بخصوص که در روز‌های آینده احتمالا احکام مشابهی اجرا خواهد شد.

اگر تبیین نشود جای جلاد وشهید عوض می شود

[سوره المائدة (5): آيات 33 تا 34]
إِنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَساداً أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيا وَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذابٌ عَظِيمٌ (33)
ترجمه:
33- كيفر آنها كه با خدا و پيامبر به جنگ بر مى‏خيزند و در روى زمين دست به فساد مى‏زنند.
(و با تهديد به اسلحه به جان و مال و ناموس مردم حمله مى‏برند) اين است كه اعدام شوند يا به دار آويخته گردند يا (چهار انگشت از) دست راست و پاى چپ آنها بريده شود و يا از سرزمين خود تبعيد گردند، اين رسوايى آنها در دنياست و در آخرت مجازات بزرگى دارند.

🎄 جزاى افراد متجاوزى را كه اسلحه بروى مسلمانان مى‏كشند و با تهديد به مرگ و حتى كشتن، اموالشان را به غارت مى‏برند، با شدت هر چه تمامتر بيان مى‏كند، و مى‏گويد:” كيفر كسانى كه با خدا و پيامبر به جنگ بر مى‏خيزند و در روى زمين دست به فساد مى‏زنند اين است كه يكى از چهار مجازات در مورد آنها اجراء شود:”
نخست” اينكه كشته شوند،”
ديگر” اينكه به دار آويخته شوند،”
سوم” اين كه دست و پاى آنها به طور مخالف (دست راست با پاى چپ) بريده شود”
چهارم” اينكه از زمينى كه در آن زندگى دارند تبعيد گردند”