📜بذر بی‌اعتمادی در روابط: والدین بدبین ممکن است همواره در مورد نیت دیگران مشکوک بوده، یا دیدگاهی منفی و محتاطانه نسبت به جامعه داشته باشند. این سوءظن و احتیاط افراطی، به صورت یک دستورالعمل ناگفته به کودک منتقل می‌شود: به هیچ‌کس جز خانواده‌ات اعتماد نکن؛ دیگران ممکن است به تو آسیب بزنند.

✍️این دیدگاه، مانعِ شکل‌گیری روابط صمیمانه و باثبات در زندگی کودک می‌شود. کودک در بزرگسالی دچار شکاکیت و ترس از نزدیکی خواهد شد و لذا نمی‌تواند مرزهای سالمی برای روابط خود تعیین کند؛ زیرا همواره انتظار دارد که از سوی دیگران مورد خیانت یا بهره‌برداری قرار گیرد.

💡آموزش تفکر نقادانه، نه سوءظن: به جای منع مطلق از اعتماد، به کودک باید مهارت‌های ارزیابی موقعیت و افراد را آموخت. باید تفاوت میان احتیاط سالم و سوءظن بیمارگونه را نشان داد. تشویق به دوست‌یابی‌های انتخابی و صحبت در مورد تجربیات موفقیت‌آمیز در روابط، به او کمک می‌کند تا روابط مثبت را تجربه و به دیگران به شکل واقع‌بینانه‌تری اعتماد کند.