آيت الله العظمی جوادی آملی:

«فريضه امر به معروف و نهی از منكر كه با شرايط خاص و كيفيت مخصوص تدوين شده است نه مانع آزادی فردی يا جمعی است و نه عامل خشونت و آزار همنوعان و نه سبب هرج و مرج و به هم ريختگی نظم جامعه و نه محذوری ديگر را به همراه دارد، زيرا آزادی، كمال انسان و مطلوب فرد و جامعه است و هر كمال و مطلوبی به اندازه همان موجود متكامل و طالب تفسير می شود و چون انسان از هستی محدود برخوردار است حتماً كمال های وی كه آزادی يكی از آن هاست محدود است و آزادی محدود غير از رهايی مطلق و عنان گسيختگی بی‌حساب است.
اسلام در عين حال كه حريّت را ارج نهاده و از آن حمايت می كند، رهايی را نمی پذيرد و عنان گشادگی را زيانبار مي داند:«أيَحسَبُ الإنسانُ أن يُترَكَ سُدي».
بيهوده شدن و رها انگاشتن، هيچ سهمی در حوزه دين ندارد، زيرا يك موجود محدود، مانند انسان، نه با هر عقيده، خُلق، رفتار، گفتار و نوشتاری هماهنگ است و نه با هر شيئی همساز.»

تسنیم ج۱۵ ص۲۶۹