خرده روایت‌های رسانه‌ی KHAMENEI.IR از بازدید رهبر انقلاب از سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران متن روایت کامل این دیدار سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت در همین رسانه منتشر خواهد شد.

کدام مولوی؟!
در یکی از غرفه‌ها، کتابی پژوهشی با موضوع جلال‌الدین محمد بلخی، مشهور و معروف به «مولوی» سر بحث درباره‌ی این شاعر قرن هفتمی را باز می‌کند. آقا ریز می‌شوند روی عنوان کتاب و بعد هم خطاب به غرفه‌داران و جمع می‌گویند: «این مولوی که حالا دارند معرفی می‌کنند با مولویِ صاحب مثنوی خیلی فرق دارد!» تعریضی به شناخت معوجی که این روزها دارد از مولوی ارائه می‌شود.

لابلای رفت و برگشتی که در ادامه با آقای مختارپور رئیس کتابخانه ملی دارند، اشاره‌ای به کتاب پرفروش از یک نویسنده ترک هم می‌شود که درباره‌ی مولوی نوشته شده و به تعبیر ایشان از ترویج کنندگان آن نسخه از مولوی است که با مولویِ صاحب مثنوی خیلی فرق دارد…

مسئله‌ای به‌‌نام بازاری شدن
نزدیک اذان ظهر است. بعد از ۳ ساعت بازدید هنوز تعدادی از غرفه‌ها در پایان مسیر باقی مانده قرار دارند. لاجرم آقا قدم تند می‌کنند برای رفتن و همانجا در مسیر و راه به اظهار محبت غرفه‌داران پاسخ می‌دهند.

انتشارات شهرستان ادب جزو غرفه‌های انتهای مسیر است. آقا سمت‌شان می‌روند و توقفی کوتاه و حال و احوالی با علی‌محمد مؤدب و محمدمهدی سیار و دیگران.

به سیار می‌گویند: «مختصری از این برنامه تلویزیونی‌تان را دیدم.» منظورشان برنامه‌ی «سرزمین شعر» است. سیار نظرشان را جویا می‌شود و آقا می‌گویند: «باید جوانب کار را سنجید اما در مجموع خوب است ولی باید به حواشی توجه شود.» در ادامه با مزاح و مطایبه می‌گویند: «حالا اینکه خیلی بازاری بشوید هم مسئله‌ای است برای خودش.» سیار هم با جمع می‌خندد.

ادامه »

 استفاده از ابزار موسیقی در مجالس مذهبی که گاهی در قالب سرودهای مذهبی با آهنگ‌های تند و حتی گاهی با اختلاط دختران و پسران نوجوان همراه می‌شود را بگذارید کنار تمایل جمعی از مداحان کشور به سمت تولید نماهنگ و خوانندگی با آلات موسیقی و اینکه برخی برنامه‌های مذهبی در صدا و سیما تبدیل به مجالس جنگ شادی شده است، این اتفاقات زنگ خطری است که باید به آن توجه نمود.

شیخ مرتضی انصاری «رحمة الله علیه» در باب غنای کتاب مکاسب محرمه خود، از مجالس مرثیه‌ای سخن می‌گوید که صاحب مجلس برای گریاندن مردم از افرادی دعوت می‌کند که صدای خوش دارند ولی مجلس مرثیه را تبدیل به مجلس غنا می‌کنند و شرکت کنندگان هم اگرچه با این آوازها گریه می‌کنند و به مراتبی از حزن می‌رسند اما حقیقت اشک‌هایی که با تحریک عواطف از طریق چنین اصواتی جاری می‌شود را بکاء بر مصائب اولیاء حق نمی‌داند بلکه قرار گرفتن در معرض سقوط در درکات جهنم می‌داند.

خدا رحمت کند شیخ اعظم را که در دوران خودش اینگونه نسبت به رواج صوت لهوی و غنا در مجالس مذهبی حساسیت داشت و به موقع هشدار لازم را داد.

اما امروز جماعتی از مذهبی‌ها با ظاهری مصلحانه ولی با استدلال‌های عوامانه به گونه‌ای سرودها، مداحی‌ها و مرثیه خوانی‌ها را اجرا می‌کنند که گاهی اگر محتوا در نظر گرفته نشود کیفیت نغمه و ساز و آواز آن فرقی با مجالس اهل گناه پیدا نمی‌کند!

این پدیده نوبنیان که در حال فراگیر شدن است، به دنبال تغییر ذائقه متدینین و به ویژه نسل کودک و نوجوان نسبت به استفاده از موسیقی است.

استفاده از ابزار موسیقی در مجالس مذهبی که گاهی در قالب سرودهای مذهبی با آهنگ‌های تند و حتی گاهی با اختلاط دختران و پسران نوجوان همراه می‌شود را بگذارید کنار تمایل جمعی از مداحان کشور به سمت تولید نماهنگ و خوانندگی با آلات موسیقی و اینکه برخی برنامه‌های مذهبی در صدا و سیما تبدیل به مجالس جنگ شادی شده است، این اتفاقات زنگ خطری است که باید به آن توجه نمود، زنگ خطر آلوده شدن مناسک دینی به موسیقی و خالی شدن این مراسمات از معنویت انسان سازی که جز خدا را به حریم دل راه نمی دهد.

مسئولان فرهنگی کشور اگر دلسوز شریعت و دین مداری جامعه هستند تا دیر نشده فکری کنند و تدبیری بیندیشند و مقداری هم برای خدا روایات مربوط به باب غناء را نصب العین خود قرار دهند.

قال رسولُ اللّه ِصلی الله علیه و آله: «اقرَؤوا القرآنَ بألحانِ العَرَبِ و أصواتِها ، و إیّاکُم و لُحونَ أهلِ الفِسقِ و أهلِ الکبائرِ ؛ فإنّهُ سَیَجِیءُ مِن بَعدِی أقوامٌ یُرَجِّعونَ القرآنَ تَرجیعَ الغِناءِ و النَّوحِ و الرَّهبانیّةِ ، لا یَجوزُ تَراقِیهُم ، قُلوبُهُم مَقلوبَةٌ ، و قُلوبُ مَن یُعجِبُهُ شَأنُهم» .( فروع کافی)

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله فرمود: قرآن را با لحن ها و آواهای عرب بخوانید و از [به کار بردن ]لحن های فاسقان و گنهکاران دوری کنید؛ زیرا بزودی پس از من مردمانی بیایند که صدای قرآن خواندنشان را همچون آوازه خوانی و نوحه گری و سرود خوانی کشیشان، در گلو بچرخانند و از گلویشان فراتر نرود. دلهایشان و دلهای کسانی که از قرآن خواندن لهوی آنها خوششان آید، وارونه است.

محمد استوار میمندی-خبرگزاری حوزه | 

تولید کتاب و ترویج کتابخوانی، وظیفه مهم مسئولان/ فعالان فضای مجازی کتاب‌های مفید را معرفی کنند

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز دوشنبه با حضور در سی‌وپنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران به مدت ۳ ساعت از غرفه‌های مختلف کتاب بازدید کردند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، رهبر انقلاب در این بازدید ضمن گفتگو با ناشران، نویسندگان و صاحبان غرفه‌های کتاب، از نزدیک در جریان تازه‌های نشر و وضعیت بازار کتاب و همچنین میزان استقبال از نمایشگاه قرار گرفتند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پس از بازدید از نمایشگاه کتاب در مصاحبه‌ای، انگیزه خود از چنین بازدیدی را در درجه اول میل شخصی و علاقه به کتاب برشمردند و افزودند: یکی دیگر از دلایل بازدید از نمایشگاه کتاب، زمینه‌سازی برای ترویج کتاب و کتابخوانی است.
ایشان گفتند: اعتقاد من این است که همه آحاد مردم در طبقات مختلف سنی و علمی نیازمند به کتاب هستند و هیچ چیزی نمی‌تواند جای کتاب را بگیرد.
رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به تاثیر فضای مجازی برموضوع کتابخوانی، خاطر نشان کردند: نباید فضای مجازی جای کتابخوانی را بگیرد و کتاب باید همواره در سبد خرید و در مجموعه اوقات مردم جای خاص خود را داشته باشد.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با تاکید بر اینکه مسئولان وزارت ارشاد و سازمان تبلیغات اسلامی باید به کسانی که در کار نشر و تولید کتاب فعال هستند کمک کنند، افزودند: البته در این بخش کمک‌هایی می‌شود و این روند باید ادامه یابد اما کار مهم دیگر این است که فعالان فضای مجازی، ترویج کتاب و کتابخوانی را از جمله وظایف خود بدانند.
ایشان تاکید کردند: فعالان فضای مجازی کتاب‌های خوبی را که در زمینه‌های مختلف علمی، ادبیات، تاریخ، هنر، مسائل دینی و اعتقادی و در یک کلام «کتاب‌های مفید» را معرفی و ترویج کنند.
رهبر انقلاب اسلامی به چند نکته قابل توجه در نمایشگاه کتاب امسال نیز اشاره کردند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: افزایش کارهای جدید، افزایش شمارگان کتابها و تجدید چاپ مکرر برخی کتابها از خبرهای خوب نمایشگاه امسال است.
بخش پایانی سخنان رهبر انقلاب یک توصیه مهم به مسئولان و دستگاه‌هایی بود که با نوجوانان و جوانان سروکار دارند.
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای گفتند: دستگاه‌هایی همچون وزارت ارشاد، سازمان تبلیغات و حوزه هنری باید در زمینه تولید کتاب مناسب برای نسل جوان و «وزارت آموزش و پرورش» و «وزارت علوم» نیز باید در زمینه ترویج کتابخوانی میان نوجوانان و جوانان بیش از پیش تلاش کنند تا هم زمینه کتابخوانی فراهم شود و هم کتاب خوب در اختیار آنان قرار گیرد.
ایشان یکی از نیازهای جدی برای نسل جوان را تولید کتاب در زمینه شرح قضایا و حوادث گوناگون دانستند و افزودند: در زمینه قضایایی همچون مشروطیت، دفاع مقدس، «انقلاب اسلامی» و شخصیت برجسته و کم‌نظیری همچون امام(ره) یا کتاب مناسب وجود ندارد و یا کتاب «خواندنی» بسیار کم است که باید در این موضوعات تولید کتاب مناسب برای نسل جوان انجام گیرد.

فال یعنی چه؟ فرق تفأل با تَطَیُّر در چیست؟ با چه راه‌کارهایی می‌توان از شرّ فال بد در امان بود؟

از دیرباز مردم اقوام مختلف معتقد بودند که بعضی از اشیاء عالم در زندگی و سرنوشت آدم‌ها دخالت دارند. سوگمندانه رسوبات این اندیشۀ کهن در فرهنگ امروز هم وجود دارد. اگر همزمان با تولد نوزادی، خانۀ همسایه آتش بگیرد، آن را به فال بد می‌گیرند و قدم نوزاد را شوم تلقی می‌کنند یا اگر مراسم عقدکنان عروس و دامادی، همزمان شود با درگذشت یکی از بستگان، آن وصلت را نحس و بدشگون می‌دانند.

ادامه »

آیت‌الله حسین مظاهری از اساتید اخلاق شهر اصفهان، صاحب تألیفات متعدد در زمینه‌های مختلف از جمله مباحث اخلاقی و به ویژه در رابطه با خانه و خانواده هستند و یکی از تألیفات ایشان کتاب «اخلاق در خانواده» است که در آن به مسائل مرتبط با روابط خانوادگی و زناشویی پرداخته‌اند و مطلب حاضر بخشی از کتاب مزبور است که در آن به “پیامدهای اختلاف خانوادگی و راهکارهای حل این اختلافات” پرداخته شده است.

بعد از خطا فوراً عذرخواهی کنید
در خانه به یکدیگر آفرین بگوئید؛ تقصیرپذیر باشید؛ مخصوصاً به آقایان محترم که زیر بار نمی‌روند بگویم. تقاضا دارم که اگر یک وقت عصبانی شدی، که نباید بشوی، اگر بد گفتی که نباید بگوئی، وقتی غضب برطرف شد فوراً عذرخواهی کن؛ فوراً تقصیر را به گردن بگیر؛ این زیر بار رفتن یک خودسازی است.

ادامه »

 حضرت امیر (ع) فرمودند برخی اعمال لذتش زود از بین می‌رود ولی تبعات و آثار تلخ آن باقی می‌ماند و از بین نمی‌رود. قرآن کریم هم فرمود که دنیا، بازیچه نیست و ما بازیگر و لاعب نیستیم ولی همین دنیای زودگذر مزرعه آخرت است.

لعب از لعاب است یعنی چیزی که طراوت آن لحظه‌ای است و زود از بین می‌رود؛ مانند برد و باخت در فلان بازی که لذت و شادی آنی و لحظه‌ای دارد و این از مصادیق لعب است و وقتی از آن گذشتیم می‌پرسیم که این لعب، چه نتیجه‌ای برای خود شخص و کشور و مردم دارد؟ با لعاب، دهان تشنه‌ای سیراب نمی‌شود؛ کار بی‌هدف را لعب گویند و خدا فرمود ما لاعب نیستیم بنابراین اگر دنیا هست باید حساب و کتاب باشد تا خلقت آن حکمیانه باشد.

صفحات: 1· 2