آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبتـــــــ أبیک

و لعن الله اعداءالله ظالمیهم من الاولین و الاخرین

 
 

آفتاب روز هشتم ربیع الاول در حال طلوع بود، که آفتابی پرفروغ از دیگر سو غروب می کرد. او یازدهمین پیشوای آسمانی مردمان، حضرت امام حسن عسکری علیه السلام بود، که شمع وجودش پس از 28 سال پرتوافشانی به خاموشی می گرایید. در سالروز شهادت آن امام بار دیگر زمین و آسمان در عزای سلاله ای پاک از خاندان نبوی سوگوار است، تا با گریه و فغان بر مظلومیت آن امام همام با فرزندش حضرت ولی عصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) هم ناله شود. شهادت امام عسکری علیه السلام را بر دادگستر جهان، امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، و تمام روهروان راه آن حضرت، تسلیت می گوییم.

هیات تمام شد، همه رفتند و تو هنوز…

در گوشه ای نشسته ای و گـریه میکنی…

سوز اهـــــل آسمان آید به گـــــوش…

ناله صاحبـــــــ زمان آید به گـــوش…

آجرک الله یا صاحب الزمان فی مصیبتـــــــ أبیک و لعن الله اعداءالله ظالمیهم من الاولین و الاخرین

برگرفته شده از qurantehran.ir

  رهبر معظم انقلاب به استفتائی پیرامون «وظیفۀ وسواس» پاسخ گفتند.

به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله خامنه ای به استفتائی پیرامون «وظیفۀ وسواس» پاسخ گفتند که تقدیم حضور علاقمندان می گردد.

* وظیفۀ وسواس

سؤال: چند سالی است که به بیماری وسواس مبتلا شده ‏ام، این موضوع مرا بسیار عذاب می‏ دهد؛ روز به روز این حالت در من تشدید می‏ شود تا جایی که در همه چیز شک می‏ کنم و همه زندگی ام بر پایه شک استوار گشته است، این باعث شده که در زندگی با سختی ‏های زیادی روبرو شوم، وظیفۀ شرعی من نسبت به مواردی که دچار شک می شوم چیست؟

جواب: وظیفۀ شما عدم اعتنا به شک است، تا زمانی‌که یقین به چیزی پیدا نکرده اید، تکلیفی ندارید.

مکلف باید از دخالت دادن ذوق و سلیقۀ شخصی در احکام شرعی اجتناب کند و متعبد و مؤمن به دستورهای شرع مقدس باشد.

بچه ها اگر ببینند شما خوشحال و خوشبختید:
اولا نصف غم، اندوه، اضطراب و نگرانیشان از بین میرود!
دوما یاد میگیرند که خوشبخت باشند.

پرسش:

? آیا در روایات توصیه شده که افراد را هنگام سفر از زیر قرآن رد کنیم؟

✍️پاسخ:

✅در برخی روایات سفارش شده است که هنگام آغاز سفر و در طول مسیر، آیاتی از قرآن خوانده شود؛[1] اما با روایتی که صریحا به رد کردن مسافر از زیر قرآن اشاره کند برخورد نکردیم.

?با این وجود این رسم و سنت نیکی است و در روایات، مواردی وجود دارد ‌که به انسان‌ها توصیه می‌کند تا خداوند را به قرآن سوگند دهند و یا قرآن را در برابر و بالای سرشان بگذارند:

1️⃣الف) امام سجاد(ع) در دعای سحر خود با خدا این‌گونه مناجات می‌کرد: «…اللَّهُمَّ بِذِمَّةِ الْإِسْلَامِ أَتَوَسَّلُ إِلَیْکَ وَ بِحُرْمَةِ الْقُرْآنِ أَعْتَمِدُ عَلَیْک‏…».[2]

2️⃣ب) امام صادق‌(ع) فرمود: (اگر دردی به بدن شما رسید) دست خود را به جاى درد بگذارىد و بگویید: ‏«اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ الَّذِی نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ وَ هُوَ عِنْدَکَ فِی أُمِّ الْکِتَابِ عَلِیٌّ حَکِیمٌ أَنْ تَشْفِیَنِی بِشِفَائِکَ وَ تُدَاوِیَنِی بِدَوَائِکَ وَ تُعَافِیَنِی مِنْ بَلَائِکَ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ وَ تُصَلِّی عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ».[3]

3️⃣ج) امام صادق(ع) فرمود: رسول خدا(ص) در شب عرفه این چنین دعا کرد: «… وَ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِیم‏…».[4]

4️⃣د) فردی به امام صادق(ع) از ترس بدهکاری و ظلم سلطان شکایت کرد. امام(ع) فرمود: در شب دو رکعت نماز بخوان و در رکعت اول حمد و آیة‌ الکرسی و در رکعت دوم سوره‌ی حمد و از آیه بیست و یک سوره‌ی حشر (لَوْ أَنْزَلْنا هذَا الْقُرْآنَ عَلى‏ جَبَلٍ…) تا آخر این سوره را بخوان و سپس قرآن را بر سر خود قرار بده و بگو: «بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ …».[5]

و …

?بر این اساس، رد کردن مسافران از زیر قرآن - حتی اگر روایتی هم در این زمینه وجود نداشته باشد - رویکردی نمادین برای پناه‌بردن به قرآن بوده و اشکال و ایرادی ندارد؛ اما تا روایت صریحی در این زمینه مشاهده نشد، نمی‌توان مدعی شد که معصوم(ع) به این مورد خاص توصیه فرموده است.

?پی نوشت:
[1]. «خواندن آیات قرآن برای رفع خطر در سفرها»، 111769؛ «قرآن به سر گرفتن در شب‌های قدر»، 41786.
[2]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبّد، ج 2، ص 590، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، چاپ اول، 1411ق.
[3]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، ص 56، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.
[4]. سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 1، ص 327، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق.
[5]. شیخ حر عاملى، محمد بن حسن‏، هدایة الأمة إلى أحکام الأئمة(ع)‏، محقق، مصحح، ج3، ص 325، مشهد، بنیاد پژوهش‏هاى اسلامى آستان قدس رضوى، چاپ اول، 1414ق.

? #اعتقادی

?منبع: سایت اسلام کوئست

شان پارکر، یکی از نخستین سرمایه‌گذاران فیس‌بوک و نخستین رئیس فیس‌بوک، چیزی را به زبان آورد که همگی می‌دانستیم: قصد فیس‌بوک این است که مثل مواد مخدر عمل کند با «دادن گاه‌به‌گاه دوزهای پایین دوپامین از این ‌طریق که کسی برای عکسی یا برای نوشته‌ای لایکی یا کامنتی گذاشته است».

چندی پیش با مقاله ای جذاب در سایت ترجمان در مورد پایان عصر شبکه اجتماعی نوشته نیک بیلتون مواجه شدم. در روزگاری که همه از صعود این شبکه ها سخن می گویند و از همه گیری آن صحبت می کنند، فردی آمده و از افول آنها سخن می راند.

فردی که روزگاری در مورد فیس بوک کتاب نوشته است، امروز در مورد پایان عصر شبکه های اجتماعی دم می زند. نوعی نگاه پست مدرن در عرصه تکنولوژی های معاصر.

در قرنی که به قرن رسانه و ارتباطات شهرت گرفته صحبت از بایکوت آنها در روزهای نه چندان دور می کند.

در این مقاله، مستند به تحقیقات مراکز دانشگاهی و مصاحبه های مختلف به این نتیجه رسیده اند که دور نیست زمانی که مردم برای ترک اعتیاد مجازی خود، اکانت های خود در شبکه های اجتماعی را ببندد.

 در بخشی از این مقاله چنین اشاره شده که یکی از مشکلات شبکه‌های اجتماعی، شباهتش به مواد مخدر است. فیس‌بوک و سایر شبکه‌ها به‌خوبی این موضوع را می‌دانند. گوشی‌هایمان چندبار در ساعت از لایک‌ها و کامنت‌ها و ریتوئیت‌ها می‌گویند. تلاش همه‌شان یکی است، اینکه ما را دوباره آنجا بکشند تا آمار و ارقامشان برای گزارش درآمد سه‌ماهۀ بعد بهتر شود.

شان پارکر، یکی از نخستین سرمایه‌گذاران فیس‌بوک و نخستین رئیس فیس‌بوک، چیزی را به زبان آورد که همگی می‌دانستیم: قصد فیس‌بوک این است که مثل مواد مخدر عمل کند با «دادن گاه‌به‌گاه دوزهای پایین دوپامین از این ‌طریق که کسی برای عکسی یا برای نوشته‌ای لایکی یا کامنتی گذاشته است».

پارکر گفت که این کار عامدانه و با نقشۀ قبلی بوده است. این شرکت‌ها «از نقطه‌ضعفی در روان‌شناسی انسان سوءاستفاده می‌کنند». این نکته را چامات پالیهاپیتیا، از مدیران سابق فیس‌بوک نیز بازتاب داده است. در برنامه‌ای در تلویزیون سی.ان.ان، که دربارۀ نقش فیس‌بوک در جامعه بود، او از خود پرسید «آیا خودم را مقصر می‌دانم؟» و پاسخ داد «قطعاً خودم را مقصر می‌دانم».

و در نهایت بزرگ‌ترین دلیلی که منجر می‌شود مردم شبکه‌های اجتماعی را کنار بگذارند این است که وعدۀ ارتباط، ختم شد به واقعیتِ گسست.

مثلا همگی دیدند دونالد ترامپ چگونه از شبکه‌های اجتماعی بهره گرفت تا بین مردم تفرقه بیندازد، چگونه مشکلات درونی تاریک و رقت‌انگیز خود را به جهانیان توییت کرد، تا حدی که ممکن بود آمریکا را در آستانۀ یک جنگ هسته‌ای قرار دهد.

دیدن همۀ این اتفاقات به‌صورت زنده موجب می‌شود از خود بپرسید با این عمر گران‌قدر چه می‌کنیم؟آیا واقعا این شبکه های اجتماعی به درد مردم می خورد یا به ضررشان بوده است؟ لذا به سمت دوری از این شبکه ها حرکت می کنند به نحوی که حتی پویش هایی در این راستا تشکیل می دهند..

خبرگزاری حوزه،