اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى الْحَسَنِ بْنِ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّد الْبَرِّ التَّقِىِّ الصَّادِقِ الْوَفِىِّ

می وزد طرفه نسیمی که دم روحانی‌ست
همه جا جلوه یار و همه جا نورانی‌ست
شب و جد و شب شادی شب مدحت خوانی‌ست
هشتمین روز همایون ربیع الثّانیست
از محیط عظمت گوهر زهرا آمد
البشاره حسن دیگر زهرا آمد

به روایت اغلب مورخان، در هشتم ربیع‌الثانی سال 232 هجری قمری، جهانیان به ولادت امام حسن عسکری علیه السلام، یازدهمین امام‌ شیعیان مفتخر شدند. امام هادی علیه‌السلام کنیه ایشان را ابامحمد نامیدند تا نشانه‌ای باشد که این مولود بابرکت پدر آخرین حجت خداوند بر زمین هستند. در اوصاف ایشان آمده‌است بسیار گشاده‌رو، اهل عبادت، نماز و روزه بودند.

نور عبادت
نقل می‌کنند صالح بن وصيف دو فرد ستمکار را بر امام علیه‌السلام گماشته بود تا حضرت را آزار دهند، دیری نپایید صالح دید هر دو به افرادی اهل عبادت، نماز و روزه تبديل شدند! دستور داد آن دو را حاضر کردند، به آنها گفت: وای بر شما! این چه حالتی است که پیدا کردید؟ آن دو زندان‌بان گفتند: چه بگوییم درباره مردی که روزها روزه می‌گیرد؛ تمام شب عبادت می‌نماید؛ سخنی نمی‌گوید و کاری به جز عبادت ندارد. زمانی که به ما نگاه می‌کند بدنمان به لرزه می‌افتد و حالتی بر ما پدیدار می‌گردد که اختیار خویش را از دست می‌دهیم!

عمر با برکت
امام حسن عسکری علیه‌السلام در 29 سال زندگی بابرکتشان، به دلیل فشارهای عباسیان از طریق نامه‌نگاری و مکتوبات، امور شیعیان را اداره نموده، شاگردان بسیاری تربیت نمودند و از همه مهم‌تر شیعیان را برای فراقی سخت آماده می‌ساختند.

آخرین حجت
عیسی‌بن‌صبيح می ‏گويد: امام را در زندان ملاقات کردم ایشان از من پرسیدند: آيا صاحب فرزندى شده‌ای؟ گفتم: نه؛ حضرت دعا نمودند و فرمودند: خدایا! به او فرزندی بده که بازویش باشد و چه خوب است که یار و بازوی انسان، فرزندش باشد؛ گفتم: آیا شما هم فرزندی دارید؟ فرمودند: به خدا سوگند! فرزندی خواهم داشت که زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.