احکام رمضانیه | دانستنی های کاربردی درباره کفاره
غذا دادن به ۶۰ فقیر، چند نکته دارد؛ اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
روز نوزدهم ماه مبارک رمضان، روز ضربت خوردن حضرت امیرالمؤمنین علی(ع) است که خدمت همه خوبان عرض تسلیت داریم و به همین مناسبت، کلامی از این امام همام بیان خواهیم کرد که ایشان نیز از نبی مکرم اسلام (ص) نقل کردند که حضرت در خطبه پایان ماه شعبان درباره معرفی رمضان فرمودند که این ماه، اوصاف و ویژگی هایی دارد که یکی از اوصاف این ماه عزیز این است که ما تلاش کنیم برای اصلاح ذات البین؛ یعنی آشتی میان دیگران که اگر بتوانیم افراد و دل ها را به هم نزدیک کنیم، ثواب آن بیشتر از عبادت یک سال مستحبی است.
همچنین سفارش دیگری که داشته اند، سفارش به همسایگان است که حضرت فرمودند: پیامبر (ص) آنقدر ما را به همسایگان سفارش کرده اند که ما فکر می کردیم همسایه از همسایه ارث می برد.
و اما احکام؛
در موضوع کفاره عرض کردیم که کفاره دو جور است که یک نوع، کفاره سبک به نامه فدیه (جبرانی) است که وزن آن بنابر فتوای مشهور فقها، ۷۵۰ گرم و بنابر فتوای برخی از فقها تقریبا یک کیلوست؛ اما نوع دوم، کفاره عمد و کفاره سنگین می باشد که به این معناست که انسان روزه خود را عمداً بخورد و روزه خوردن عمدی به این معناست که یا اصلا روزه نگرفته و یا بین روز عمدا روزه را خورده است که برای آن یک روز هم باید روزه خود را قضا کند و هم باید ۶۰ روز روزه به عنوان جریمه بگیرد و اگر نمی تواند، به جای آن ۶۰ فقیر را غذا دهد.
حال غذا دادن به این ۶۰ فقیر، چند نکته دارد.
اول اینکه ۶۰ فقیر را جدا جدا غذا دهد؛ نه اینکه ۶۰ مواد خام غذا به یک فقیر بدهد؛ البته می تواند به ۱۰ خانوار شش نفره بدهد که ۶۰ نفر می شود.
حالا این ۶۰ فقیری را که قصد غذا دادن به آنها را داریم، می توان به دو صورت غذا داد. هم می توان غذای پخته دهد و هم می تواند مواد خام دهد؛ اما در کفاره ارزان قیمت (۷۵۰ گرم) حتما باید مواد خام بدهد و وزن ملاک است.
در کفاره سنگین می توان ۶۰ پرس غذا در ظرف یک بار مصرف قرار داد و به درب منزل ۶۰ فقیر برد و به آنها داد و مهم نیست که وزن این غذا چقدر است و در غذای پخته، مقدار و وزن ملاک نیست.
در غذای پخته معمولا ۱۰۰ گرم برنج را پخته و به همراه خورش می دهند که غذای یک نفر است؛ مهم این است که یک نفر را سیر کند و اگر ۷۵۰ گرم هم نبود، مهم نیست.
شخصی که می خواهد کفاره بدهد، می تواند به همین نحوی که گفته شد، ۶۰ غذای پخته را اطعام کند و همچنین می تواند مواد غذایی خام را به فقیر بدهد که در این صورت باید وزن را که همان ۷۵۰ گرم است، رعایت نماید و ملاک در مواد خام، وزن است.
همچنین بسیاری از افراد سؤال می کنند که رقم یک روز کفاره عمدی چه مقدار می شود که تقریبا ۱۸۰ هزار تومان خواهد شد و با اینکه تقسیم آن میان فقرا، کار سختی است؛ اما معمولا دفاتر مراجع عظام تقلید این کار را قبول کرده و آن را انجام می دهند و می توان به دفاتر مراجع تقلید پرداخت کرد.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
خبرگزاری رسمی حوزه-حجه الاسلام وحید پور
بسته فرهنگی تربیتی- ویژه روز نوزدهم ماه مبارک رمضان
سلام علیکم با آرزوی بهره مندی از برکات و فیوضات ماه مبارک رمضان، بسته فرهنگی تربیتی- ویژه روز نوزدهم ماه مبارک رمضان به پیوست تقدیم می گردد
محتویات بسته:
قرائت ترتیل جزء 19 قرآن کریم
شرح نکات کلیدی تفسیری جزء 19
تصویر دعای روز 19
شرح دعای روز نوزدهم حضرت ایت الله مجتهدی تهرانی ره
حدیث روز؛ ارائه لوح حدیث باموضوع فضیلت ماه مبارک رمضان
مواعظ رمضانیه؛ مقام معظم رهبری مدظله العالی
درس اخلاق-آیت الله مظاهری دامت برکاته-جلسه نوزدهم-فضائل و سیرۀ امیرالمؤمنین سلاماللهعلیه
آیات الولایه- آیه نوزدهم- سوره شوری آیه 23
ارائه نسخه pdf کتاب انتخابات حماسه سبزحضور
زمزم احکام-حجه الاسلام وحیدپور- احکام کفاره
و…
احکام رمضانیه | کفاره روزه را به چه کسانی می توانیم بدهیم؟
کفاره با فطریه متفاوت است؛ در فطریه غیر سید به سید نمی تواند فطریه بدهد؛ چون فطریه زکات است؛ اما کفاره زکات نیست؛ ولی چون برخی از مراجع عظام تقلید احتیاط کرده اند، شخص غیرسیدی که می خواهد کفاره پرداخت کند، احتیاط کرده و به سید فقیر کفاره را احتیاطاً ندهد.
بسم الله الرحمن الرحیم
روزهای بسیار مهمی را در پیش داشته و در آستانه اولین شب قدر، شب نوزدهم ماه مبارک رمضان هستیم که آیات و روایات بسیاری درباره شب قدر داریم؛ اما خیلی کوتاه این روایت را از امام صادق(ع) نقل کنم که آن حضرت فرمودند: «قَلبُ شَهرِ رَمَضانَ لَیلَةُ القَدرِ/ قلب ماه مبارک رمضان، شب قدر است».
همانطور که حیات آدمی به قلب است و اگر قلب بایستد، انسان از دنیا می رود، کسی که شب قدر را در ماه مبارک رمضان درک نکند، ماه رمضان برای او مرده است؛ پس باید خود را برای این شب ها آماده نماییم.
و اما احکام؛
درباره کفاره که سؤالات فراوانی مطرح است و افراد بسیاری همچون بیماران، پیرمردان و پیرزنان، بانوان باردار، بانوان شیرده و… هستند که باید کفاره بدهند؛ لذا بحث کفاره نکات دقیقی دارد که به آن می پردازیم.
نکته اول اینکه افرادی که سید هستند، کفاره خود را می توانند به فقیر سید بدهند و افراد غیرسید هم می توانند کفاره خود را به غیر سادات پرداخت کنند؛ اگر غیر سید به سید فقیر می خواهد کفاره دهد، نکته ای وجود دارد.
کفاره با فطریه متفاوت است؛ در فطریه غیر سید به سید نمی تواند فطریه بدهد؛ چون فطریه زکات است؛ اما کفاره زکات نیست؛ ولی چون برخی از مراجع عظام تقلید احتیاط کرده اند، شخص غیرسیدی که می خواهد کفاره پرداخت کند، احتیاط کرده و به سید فقیر کفاره را احتیاطاً ندهد؛ همچنین اضافه کنم که مصرف کفاره فقط برای فقیر است؛ یعنی نمی توان پول آن را برای مسجد، کارهای خیر و… صرف کرد.
نکته دیگر اینکه کفاره را به واجب النفقه خود نمی توانیم بدهیم و به صورت کلی، واجبات مالی همچون فطریه، رد مظالم، کفاره، خمس (سهم سادات و سهم امام) را نمی توانیم به واجب النفقه خود بدهیم.
مثلا آقایی می گوید بچه من ازدواج کرده و برای خود زندگی ایجاد نموده است، اما در حال حاضر فقیر است و می خواهم کفاره ام را برنج بخرم و به فرزند خود بدهم که باید گفت نمی تواند این کار را انجام دهد؛ چون فرزندان شما واجب النفقه شما هستند و از جیب خود باید خرج آنان را بدهید؛ چون وقتی کفاره را به فرزند خود دادید، انگار مجدد آن پول را به جیب خود برگردانده اید؛ چون به واجب النفقه خود داده اید.
بله؛ کفاره دهنده به داماد خود می تواند کفاره بدهد؛ چون داماد واجب النفقه او نیست.
فرزند هم نمی تواند کفاره را به والدین خود بدهد؛ چون آنان واجب النفقه او هستند.
البته به فامیل مثل برادر و خواهر و… می توان کفاره را داد؛ چون واجب النفقه ما نیستند و اتفاقاً بهتر هم هست که به فامیل خود بدهیم یا مثلا به همسایگان خود بدهیم و این افراد اولویت دارند.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته
خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین وحیدپور
احکام ویژه ایام انتخابات
در آستانه انتخابات ۱۴۰۰ استفتائات پیرامون انتخابات، مطابق با فتاوای رهبرمعظم انقلاب حضرت آیتاللهالعظمی خامنهای مدظله العالی تقدیم می گردد
۱- آیا شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران شرعا واجب است و عدم شرکت حرام است؟
ج) شرکت درانتخابات نظام جمهورى اسلامى براى افراد واجد شرایط، یک وظیفه شرعى، اسلامى و الهى است.
۲- آیا شرکت در انتخابات جمهوری اسلامی ایران واجب عینی است یا کفایی؟
ج) واجب عینى است.
۳- با توجه به این که زن جهت شرکت در انتخابات میبایست از منزل خارج شود آیا واجب است از شوهر اجازه بگیرد ؟ و اگر شوهر به همسرش اجازه شرکت در انتخابات را ندهد یا رضایت نداشته باشد تکلیف زن چیست؟
ج) شرکت در انتخابات منوط به اذن شوهر نیست.
۴- حکم رأی دادن سفید و بی نام چیست ؟ در صورت عدم شناخت و تحقیق ، یا تحقیق کافی و عدم وصول به نتیجه و تحیّر در انتخاب اصلح چطور؟
ج) در هر صورت اگر رأی سفید دادن موجب تضعیف نظام اسلامی باشد، حرام است.
۵- در صورتی که به شخصی رأی داده شود و بعداً ایشان آن طور که باید به احکام اسلامی عمل نکند و موجب نارضایتی گردد ، آیا فرد رأی دهنده ، در محضر خداوند متعال مسئول خواهد بود یا خیر ؟
ج) اگر بر طبق موازین شرعی عمل کرده است، مسؤول نخواهد بود.
۶- در ایام انتخابات جهت شناخت کاندیدای مناسب، میبایست نواقص و عیوب و امتیازات آنها را در گذشته و حال تفحص کرد تا فرد لایق را پیدا نمود، آیا صحبت کردن پشت سر کاندیداها برای انتخاب فرد اصلح، جایز است؟ ملاک چیست؟
ج) در امور مربوط به انتخابات در حد مشاوره، اشکال ندارد.
۷ - با توجه به نزدیکی زمان انتخابات آیا دعوت بسیج از کاندیداها برای تبیین مواضع خود در مسجد اشکال دارد ؟
ج) باید بر طبق قوانین و مقررات نظام اسلامی عمل شود.
۸ - حکم شرکت یا عدم شرکت در انتخابات سایر کشورها چیست؟ آیا در این حکم فرقی بین کشور اسلامی و غیر اسلامی و انتخابات رسمی کشوری و انتخابات غیر رسمی کوچک وجود دارد یا خیر؟ اگر فرق دارد، حکم هر کدام چیست؟
ج) به طور کلى شرکت در انتخاباتى که موجب جلوگیرى از فساد و یا فساد بیشتر شده و یا شرکت نکردن موجب تضعیف اسلام و مسلمین شود، واجب است.
بسته فرهنگی-ویژه ولادت امام حسن مجتبی سلام الله علیه
بسته فرهنگی تربیتی ویژه ولادت امام حسن مجتبی سلام الله علیه:
شامل:
1- مقاله :سبک زندگی فرهنگی امام حسن مجتبی سلام الله علیه
2- متن سخنرانی: کریم طه
3-نرم افزار حق الحقیق (امام حسن مجتبی علیه السلام), نسخه اندروید
4-فایل صوتی سخنرانی آیت الله ناصری دامت برکاته
رمان «یوما» باموضوع یکی از برترین مادران هستی
حضرت خدیجه(س) مادر حضرت فاطمه(س) برجستهترین بانوی اسلام بودند؛ همچنین مادر بودن ایشان فقط به این بازنمیگردد، بلکه حضرت خدیجه پیش از ازدواج با حضرت رسول(ص) نیز به مادر ایتام معروف بودند.
به گزارش مشرق، دهم ماه رمضان سالروز وفات حضرت خدیجه(س) است؛ یار وفادار پیامبر اسلام و مادر حضرت صدیقه طاهره؛ همو که در دورههای سخت همراه پیامبر بود و هر آنچه از دنیا داشت برای تبلیغ دین پیامبر خاتم بخشید. در ادبیات داستانی فقط یک رمان برای این بانوی فاضل نوشته شده است که در این گزارش نگاهی به آن خواهیم داشت.
رمان «یوما» درباره حضرت خدیجه کبری است؛ کسی که در اسلام ابهت و احترام خاصی دارد و با این نگاه، «مریم راهی» نویسنده کتاب دست به قلم برده تا از همسر پیامبر بنویسد، در حالی که اطلاعات زیادی هم از وی در تاریخ نیست و فقط یکسری مشهورات تکراری وجود دارد. اینجاست که کار سخت آغاز میشود. از سوی دیگر نویسنده باید سعی کند داستانی بنویسد تا خلأ تاریخ را پر کند و از دیگر سو باید از وهم و خیالات که شبهه به همسر پیامبر باشد، خودداری کند. تاریخنوشتن آسانتر از داستاننوشتن است و این در زندگی شخصیتهای مقدس باید رعایت شود؛ اتفاقی که در این اثر رعایت شده است.
نویسنده کتاب هم در جایی گفته است: «برای تحقیق در مورد زوایای مختلف زندگی حضرت خدیجه بیشتر از ۷۰ عنوان کتاب تاریخی بررسی شد تا چیزی از زندگانی حضرت گفتهنشده باقی نماند؛ البته از زندگی ایشان اطلاعات زیادی در دسترس نیست. من درباره زندگی حضرت خدیجه(س) و حضرت محمد(ص) باید حتماً در همان چارچوبی که تاریخ به من گفته است، پیش میرفتم، نباید جملهای میگفتم که خلاف واقع باشد؛ اما در حوادث پیرامونی من از تخیل استفاده کردم، شخصیتهایی تخیلی در این رمان وجود دارند که گاهی مابهازای خارجی نیز داشتهاند».
نویسنده، کتاب را در سه بخش آورده است؛ در بخشی که بستر اصلی رمان است، ما با زمانی روبهرو هستیم که ساعات منتهی به ولادت حضرت فاطمه(س) است؛ یعنی در فاصلهای که احساس میشود که حضرت فاطمه(س) دارد به دنیا میآید، رمان شروع میشود تا زمان ولادت حضرت فاطمه(س). یک بخش دیگر فلاشبکهایی است که به قبل از ازدواج حضرت خدیجه با حضرت محمد(ص) میپردازد یا حوادثی که بعد از ازدواجشان با ایشان و بعد از آغاز بعثت اتفاق افتاده و بخش سوم هم به معرفی کسی که حضرت خدیجه به عنوان همسر عاشق اوست، میپردازد.
نام این رمان برگرفته از عبارتی است عربی که کنیز حضرت خدیجه(س) به وی اطلاق میکند. این نام توسط نویسنده چنان هوشمندانه در بخشهایی از متن قرار گرفته که مخاطب پس از به پایان رساندن کتاب، ناخودآگاه به معنای آن پی برده و علت اطلاق آن به چنین بانویی را درک میکند. محور اصلی داستان همانطور که از نامش پیداست، به وجه مادر بودن حضرت خدیجه(س) مرتبط است.