تحولات جمعیت در ایران فراز و نشیب‌های بسیار زیادی پیدا کرده است، واقعیت آن است که تحولات جمعیتی ایران به ویژه در هر دو پهلوی فراز و فرود داشته است و تفکرات کنترل موالید و کم کردن تعداد فرزندان داشته اند.

تفکرات کنترل موالید و کم کردن تعداد فرزند هر خانواده، از اواخر دوره رضا شاه آغاز شد، زمان محمدرضا شاه پهلوی این طرح به کمیته ای سپرده شد، آن کمیته تحت سرپرستی و مدیریت ستاره فرمانفرمایان که از حمایت بالای دربار شاه برخوردار بود، آغاز به کار کرد.

آغاز این سیاست از دهه ۱۳۳۰ بود و در دهه ۱۳۴۰ فعالیت‌های جریان کنترل جمیت اوج داشت، نماد و شعارش همان شعار معروف «فرزند کمتر زندگی بهتر» شد، پس این شعار، شعار پس از انقلاب اسلامی نیست، این شعار پیش از پیروزی انقلاب طراحی شد و از شورای تحدید موالید ایالت متحده که خانم فرمانفرمایان آنجا تحصیل کرده بود بنا شد.

می‌خواستند نرخ باروری ۶.۵ فرزند به ازای یک زن را به 4 فرزند برسانند

خبر گزاری فارس

قرآن کریم به تکریم و کرامت انسان تأکید دارد و از او می ‌خواهد که خود را بشناسد و ارزش خود را بداند. این توجه به کرامت انسان، او را به احترام و توجه به دیگران نیز تشویق می ‌کند. خداوند در قرآن کریم برای انسان تکریم و ارزش قائل است به دلایل متعددی که در قرآن آمده است. از جمله دلایل این است که: خلقت بشر: قرآن کریم می ‌فرماید که خداوند بشر را به صورت بزرگواری خلق کرده است و او را بر سایر مخلوقات تفضیل داده است. این خلقت بزرگوارانه، ارزش و کرامت انسان را نشان می ‌دهد. مقام خلیفه‌ اللهی: قرآن کریم می‌فرماید که خداوند بشر را به عنوان خلیفه خود در زمین قرار داده است. این معناست که انسان نماینده و ولی خداوند در زمین است و برای اداره و مدیریت آن مسئولیت دارد. این مقام وظیفه‌مندی و ارزش انسان را بالا می‌برد. اهمیت انسان در تکمیل آفرینش: قرآن کریم می‌فرماید که خداوند بشر را بر سایر مخلوقات تکمیل کرده است. انسان با داشتن عقل و اراده، قادر به پیشرفت و تحقق بالاترین ارزش‌ها است. این توانایی انسان و ارزش آن در تکمیل آفرینش نشان می‌ دهد.

ادامه »

️ «إِنَّ الدُّنْیا دَارُ صِدْقٍ لِمَنْ صَدَقَهَا وَ دَارُ عَافِیةٍ لِمَنْ فَهِمَ عَنْهَا وَ دَارُ غِنًی لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا»؛
هر کس از این دنیا برای آخرت ره توشه بگیرد، اینجا مرکز درآمد و اقتصاد است،
چون هر کس به جایی رسیده است از #درست_رفتاری و #درست_گفتاری و #درست_کرداری خود در دنیا به آنجا رسیده است.

️ «وَ دَارُ غِنًی لِمَنْ تَزَوَّدَ مِنْهَا»؛ فرمود زاد و توشه را از همین جا باید گرفت.
هر کسی کار خیر کرد، به شهادت رسید یا جانباز شد، به نظام خدمت کرد به انقلاب خدمت کرد به جنگ خدمت کرد، به مراکز علمی خدمت کرد، به مراکز فرهنگی خدمت کرد، خدماتی ارائه کرد، نتیجه اش را می بیند.
دنیا جای ثروت است که ﴿تَزَوَّدُوا فَإِنَّ خَیرَ الزَّادِ التَّقْوَی﴾؛ هر چه می خواهید برای راهتان بگیرید اینجا بگیرید!

️ شما قدری که جان بگیرید می بینید که #صلوات_الهی شامل حال شما شد: ﴿هُوَ الَّذی یصَلِّی عَلَیكُمْ وَ مَلائِكَتُهُ لِیخْرِجَكُمْ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النُّورِ﴾؛ این کم مقام است؟!
فرمود خدا بر شما صلوات می فرستد. خدا که خودش منشأ رحمت و برکت و مبدأ همه اینهاست می گوید
ـ صلوات من بر فلان شهید!
ـ صلوات من بر فلان خادم!
ـ صلوات من بر فلان روحانی!
این کم مقام است؟!
خداست، وعده داد که #درست_راه_برو، من بر تو صلوات می فرستم!

#شهادت_ریاست_محترم__جمهوری_و_هیئت_همراه
#آیت_الله_العظمی_جوادی_آملی
#کلیپ

در دین ما دو نوع شهید داریم؛ یکی شهید مَعرکه است، یعنی کسی که در میدان جنگ کشته شود که احکام خاص دارد ، مثلا نیاز به غسل ندارد ولی یک معنای دیگری از شهادت خیلی وسیع است و شامل افراد مختلف میشود.

در روایات چه کسانی را با اینکه در میدان جنگ کشته نشده اند، شهید خوانده است؟ در روایات به اقراد و گروهای مختلفی اشاره شده است که فقط به چند مورد اشاره می کنیم.

1- رسولُ اللّهِ(ص): مَن ماتَ على حُبِّ آلِ محمّدٍ ماتَ شَهیدا. ).پیامبر خدا(ص): هرکه بر دوستى آل محمّد بمیرد، شهید مرده است.

2- إمامُ علی(ع): المؤمنُ على أی حالٍ ماتَ، و فی أی ساعَةٍ قُبِضَ، فهُو شَهیدٌ. )امام على(ع): مؤمن، در هر حالى که بمیرد و در هر لحظه و ساعتى که جانش گرفته شود، شهید است.


3- بحار الأنوار عن زیدِ بنِ أرقم: قال الحسینُ بنُ علی(ع): ما مِن شِیعَتِنا إلّا صِدِّیقٌ شَهیدٌ قلتُ: أنّى یکونُ ذلک و هُم یمُوتُونَ على فُرُشِهِم؟! فقالَ: أ ما تَتلُو کتابَ اللّهِ:

«الذینَ آمَنُوا بِاللّهِ و رُسُلِهِ أُولئک هُمُ الصِّدِّیقُونَ و الشُّهَداءُ عِندَ رَبِّهِم»( )؟! ثُمّ قالَ(ع): لَو لَم تَکنِ الشهادَةُ إلّا لِمَن قُتِلَ بِالسَّیفِ لأَقَلَّ اللّهُ الشُّهَداءَ. ( )بحار الأنوار به نقل از زید بن ارقم: امام حسین(ع) فرمود: هیچ یک از شیعیان ما نیست، مگر این که صدّیق و شهید است.

عرض کردم: چگونه چنین چیزى ممکن است، در حالى که آنان در بسترهاى خود مى میرند؟ حضرت فرمود: مگر کتاب خدا را نخوانده اى:

«کسانى که به خدا و فرستادگان او ایمان آورده اند همانان صدّیقان و شهیدان در نزد پروردگارشان هستند»؟ سپس فرمود: اگر شهادت فقط اختصاص به کسانى داشت که با شمشیر کشته شوند در آن صورت خداوند شهدا را تقلیل داده بود.

در احادیث متعدد دیگر آمده است اگر کسی در راه دفاع از خود، در راه کسب روزی حلال ، در راه دفاع از مظلوم، در راه خدا ، در حوادث غیرمترقبه مثل سیل و … از دنیا برود شهید محسوب می شود.

نکته:
باید به این نکته دقت کنیم که شهیدان بر اساس اهداف و نیتها، درجات متفاوتی نزد خداوند دارند و به کاربردن عنوان شهید برای همه آنها به معنی یکسان بودن مقام آنها نیست؛ همانطور که در روایات داریم روز قیامت شهدا به مقام حضرت عباس غبطه می خورند.

  چه کسانی را شهید زنده می گویند؟
 شهید سلیمانی   فرمود : ذکاوت و هوشمندی کسب مال نیست بلکه اگر انسان ذرات اتصال را در وجودش حفظ کند.

و در اولین فرصت خودش را به مسیر شهادت برساند، زیرک و هوشمند است. اگر این ایستادگی و پایداری در راه خدا وجود داشته باشد، انسان شهید زنده خواهد بود.

( و خادم الرضای شهید یعنی رئیس جمهور عزیز ایران درخدمت مردم و یک عمر در این مسیر حرکت کرد و نتیحه زحماتش را گرفت. درحقیقت در عالم دنیا شهید بود و در عالم آخرت هم با شهادت مسیر را طی کرد.)

سردار سلیمانی با تاکید بر اینکه نباید در درک جایگاه شهدا تردید کرد زیرا شهدا همانند انبیاء و اولیاء دارای اعجاز هستند،و

زیرا شهید اخلاص پیدا کرده و مانند قطره ای است که به دریا متصل شده و در مدار مغناطیس آل الله قرار دارد. مردم با معرفت به قبور شهدا توسل می کنند.

فرمانده نیروی قدس سپاه فلسفه شهید را فلسفه قطره اتصال یافته به دریا و جرئی از معصوم می داند لذا می فرمایند:

پدران و مادران شهدا نیز دارای همین مقام هستند، زیرا وجود مطهر شهدا را در خودشان پروراندند لذا بهانه جذب رحمت الهی خواهند بود.

لذا گاهی عظمت آن چیزی که برای آن قربانی می شوند از خود قربانی بالاتر و مهمتر است. امام حسین(ع) قربانی عظمت اسلام تا انتهای تاریخ است

منبع:راسخون

آفتاب عالم تاب وجود شمس الشموس، سریر ارتضا حضرت علی بن موسی الرضا(ع) در (یازده ذوالقعده۱۴۳هـ.)پرتوافکن گردید که در مهد عصمت و آغوش ولایت تربیت و نشو و نما یافت و از سرچشمه وحی و الهام، ادب و فضلیت آموخت تا به حد کمال رسید.

در وصف شخصیتی این امام رئوف(ع) آورده اند که آن حضرت شب ها( قائم اللیل) به عبادت مشغول بودند و روزها(صائم النهار) روزه می گرفتند. به اندازه ای مهربان و کریم بود که با غلامان و کنیزکان در یک سفره می نشست و احدی را به تندی صدا نمی زد و دائم دست گیری از فقرا و بینوایان را داشت و پنهانی صدقه می داد و کثیرالمعروف بود… .