✍️ پاسخ:

✅ بدون شک دعای پدر و مادر برای آخرت انسان نيز موثر خواهد بود و باعث سعادت اخروی انسان می‌گردد.

? به نظر می‌رسد کثرت رواياتی که درباره اثر دعای والدين در دنيا وارد شده است اين سوال را پيش آورده است. در حالی که اثرات اصلی اعمال در آخرت ظاهر می‌شود و اگر اثراتی در دنيا هم دارد برای تشويق افراد به انجام اين افعال خير است.

? امام علی (علیه السلام) می‌فرمايد: الدنيا مزرعة الآخره دنيا کشتزار آخرت است هر عملی که انسان در اين دنيا انجام دهد و يا ديگران برايش انجام دهند در آخرت اثر آن را خواهد ديد. دعای پدر و مادر باعث خواهد شد که زندگی دينی و حتی مادی انسان در اين دنيا نيکو گردد و اعمال نيکی برای آخرت ذخيره کرده و سعادت آن دنيا نيز به دست آورد.

? در روايت آمده است:
شخصی به امام صادق عليه السلام عرض کرد: «پدرم به حدّی پير و ناتوان شده که او را برای قضای حاجت، حمل می‌کنم و می‌برم. امام صادق عليه السلام فرمود: اگر قدرت داری، خودت اين کار را انجام بده و خودت بر دهان او غذا بگذار تا اين عمل، سپر آتش فردايت باشد [و تو را به بهشت ببرد].

? دعای پدر و مادر در حق فرزند يکی از مهم‌ترين اين عوامل سعادت دنيوی و اخروی است که اثرات فراوانی چه در دنيا و چه در آخرت داد. امام صادق عليه السلام فرمود: سه دعاست که رد نمی‌شود و يکی، دعای پدر براي فرزندش است، زمانی که به او نيکی کند.

? همان‌طور که در مقابل اگر کسی موجب نفرين و عقوق والدين قرار گيرد در دنيا و آخرت عقوبتش را می‌بيند درباره عاق والدين در روايات داريم که بوی بهشت را نمی‌شنود.

? در مقابل کسی که مهربان به والدين باشد بهشتی خواهد بود: سيد الأبرار يوم القيامه رجل برّ والديه. بهترين نيکوکار در روز قيامت، مردی است که به پدر و مادر خود، نيکی کند.

? امام صادق می‌فرمايد: روز رستاخيز، چيزی مثل سپر آورده می‌شود و در بهشت بر سر مؤمن افکنده گردد و او را داخل بهشت می‌کند و گفته می‌شود که اين، به سبب نيکی به والدين و خويشان و مؤمنان است.

? پی‌نوشت:
(1). من لا يحضره الفقيه‏، ابن بابويه، محمد بن على‏، محقق / مصحح: غفارى، على اكبر، دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قم‏، قم،‏ ۱۴۱۳ قمری‏، چاپ: دوم‏، ج ‏۴ ، ص ۳۹۹

? منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سوالات دینی

#تربیت_فرزند

? حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:

? آقایی می‎گفت: محضر امام زمان علیه السلام مشرّف شدم، ولی نمی‎دانستم اصلاً محضر چه کسی هستم! کمی صحبت کردیم و با هم حرف زدیم. بعد از این‎که دیدارمان تمام شد، یک‎دفعه به خود آمدم که ای وای کجا بودم؟! محضر چه کسی بودم؟! این آقا چه کسی بودند؟! اما دیدم دیگر گذشته است.

? این آقا می‎گفت که من ضمن صحبت‎هایم به ایشان عرض کردم: خیلی میل دارم یک کاری انجام دهم؛ یک عملی را انجام دهم که بدانم مورد توجه حضرت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف است و بدانم اگر من آن کار را انجام دهم، مورد توجه حضرت می‎شوم. کار خوبی باشد و مورد پسند حضرت باشد. مدام این‎ها را تکرار کردم.

? حضرت فرمود: یکی از آن کارهایی که خیلی مورد توجه واقع می‎شود، این است که به محض این‎که صدای اذان بلند شد، دعای «اللَّهُمَّ کُن لِوَلِیَّكَ…» را بخوانی!

? [این نقل] خیلی موافق اعتبار است!

?برگرفته از کتاب «حضرت حجت علیه‌السلام »؛ مجموعه بیانات آیت‌الله‌ بهجت قدس‌سره درباره حضرت ولی‌عصر عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف

مرکز تنظیم و نشر آثار حضرت آیت الله بهجت قدس سره

ادامه »

یکی از ویژگی های مهم حضرت خدیجه سلام الله علیها این است که خداوند متعال هر روز چندین بار به وجود آن حضرت نزد ملائکه مباهات می کند.
در روایتی آمده است:
آنگاه که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله این مأموریت یافت که برای انجام یک برنامه عبادی، چهل شبانه روز به دور از همسر باوفایش به نیایش بپردازد، برای حضرت خدیجه سلام الله علیها پیام فرستاد که:

يَا خَدِيجَةُ لَا تَظُنِّي‏ أَنَ‏ انْقِطَاعِي‏ عَنْكِ هِجْرَةٌ وَ لَا قِلًى وَ لَكِنْ رَبِّي عَزَّوَجَلَّ أَمَرَنِي بِذَلِكَ لِيُنْفِذَ أَمْرَهُ فَلَا تَظُنِّي يَا خَدِيجَةُ إِلَّا خَيْراً فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ لَيُبَاهِي بِكِ كِرَامَ مَلَائِكَتِهِ كُلَّ يَوْمٍ مِرَار
ای خدیجه! گمان نکنی که دوری گزیدن من از تو به خاطر بیزاری و تنفر است، بلکه پروردگارم مرا به این برنامه عبادی فرمان داده تا امرش را اجرا نمایم. پس ای خدیجه! گمانی جز خیر نداشته باش که خداوند عزیز و جلیل هر روز چندین مرتبه به وجود شایسته نو بر فرشتگان گرانمایه اش مباهات می کند و می بالده. و بدین ترتیب، رسول خدا و همسر با وفایش را که تحمل دوری از وی برایش سخت مینمود، نسبت به برنامه عبادی خویش مطلع ساخت و او را به توجه و عنایت ویژه پروردگار دلداری داد.

بحار الانوار جلد 16 صفحه 78 برگرفته از کتاب خصائص ام المومنین خدیجه الکبری سلام الله علیها نوشته حاج شیخ حسین تهرانی صفحه 32