توبه از اعمال گذشته بکنیم که خداوند متعال می‌بخشد، سپس تصمیم بگیریم گناه نکنیم، اگر شیطان فریب داد و گناه کردیم سریع ذکر«أَسْتَغْفِرُ ٱللَّهَ رَبِّی وَأَتُوبُ إِلَیْهِ» بگوییم که خدا می‌پذیرد، از رحمت الهی ناامید نشوید.

قدر خود را بدانید و همت کنید این پرونده‌های چندین ساله‏ ی عمر را بایگانی نمایید. خدا شاهد است که اگر کسی واقعا درِ خانه خدا برود، امکان ندارد خداوند او را رد کند.

خدا همه بندگانش را دوست دارد، رابطه‌ای که بین خالق و مخلوق است او دوستمان دارد.

ان‌شاءالله همه شما مشمول رحمت حق شوید؛ لکن ارتباطتان را با خدا حفظ کنید و از دعا کوتاهی نکنید و خیر دنیا و آخرتتان را از خداوند متعال بخواهید.

مهمان محترم است، پیامبر اکرم (ص) فرموند: «أَکْرِمِ الضَّیْفَ وَ لَوْ کَانَ کَافِراً»؛ مهمان را هر کسی که باشد احترامش کنید ولو بی‏‌دین باشد؛ اینک خدایا ما با پرونده‌های آلوده مهمانت شده‌ایم، آرزو و تمنای ما این است که با پرونده جدیدی از مسجد خارج شویم و پرونده های بایگانی شده به‌‏طور کامل نابود شوند. زمانی‏که چنین توقعی دارید خداوند متعال هم حتما به شما عنایت می‌کند. اما از او بخواهید؛ تا نگرید طفل، کِی نوشد لبن؟

روایات متعددی درباره دعا وجود دارد و حدود ۲۰ آیه در قرآن، درباره دعا بیان شده است:

در آیه ۶۰ سوره غافر خداوند می‌فرماید: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ»؛ بخوانید مرا تا دعای شما را مستجاب کنم.

در آیه ۷۷ سوره فرقان می‏فرماید: «مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ»؛ اگر دعاهایتان نبود، خداوند اعتنایی به شما نمی‌کرد.

دعاها و ناله‌هایتان سبب قرب شما به خداوند شده است و درِ خانه خدا ارزشمند شده‌اید.

در آیه ۱۸۶ سوره بقره می‏فرماید: «وَ إِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ»؛ و چون بندگان من (از دوری و نزدیکی) من از تو پرسند، (بدانند که) من به آنها نزدیکم، هرگاه کسی مرا خواند دعای او را اجابت کنم.

آیات قرآنی و روایات در این زمینه زیاد است و کتاب‌های مستقلی درباره دعا نوشته شده است.

پیامبر اکرم (ص) فرموند: «أَلاَ أَدُلُّکُمْ عَلَی سِلاَحٍ یُنْجِیکُمْ مِنْ أَعْدَائِکُمْ، وَ یُدِرُّ أرزاقَکُم؟»؛ آیا سلاحی را به شما نشان دهم که از دشمنان نجاتتان می‌‏دهد و روزی‏تان را زیاد می‏‌کند؟

ادامه »

آیت الله «روح الله قرهی» از اساتید برجسته اخلاق شهر تهران، شامگاه دوشنبه ۱۰ اردیبهشت‌ماه در جلسه هفتگی درس اخلاق خود که در حسینیه ماه مدینه تهران برگزار شد، با بیان اینکه عیب دیگران را در ذهن هم وارد نکنید، گفت: به‌جای دیدن عیب دیگران عیب خودتان را ببینید و وقتی عیب دیگران را دیدید بلافاصله استغفار کنید حتی اگر در ذهن شما گناه و خطای دیگران بیاید این هم خودش یک نوع گناه است! این نشانه ظرافت دین است که تا این حد حساس است.

وی ادامه داد: اما اگر خطای دیگران به ذهن شما نیامد اول از همه خودتان سالم می‌شوید و سالم می‌مانید و بعد جامعه در سلامت می‌ماند، به این معنا هم خودتان سالم می‌شوید و هم جامعه سالم می‌شود.

وی بیان کرد: در روایتی آمده است: «مَنْ کَشَفَ عَوْرَهَ اَخیهِ الْمُسْلِمِ کَشَفَ اللّه عَوْرَتَهُ حَتّی یَفْضَحَهُ بِهافی بَیْتِهِ» حضرت فرمودند: هر کس عیب و زشتی برادر مسلمان خود را فاش کند، خداوند زشتی او را آشکارسازد، تا جایی که او را در درون خانه‌اش رسوا سازد و در روایتی دیگر در پوشاندن عیوب دیگران آمده است: «مَنْ سَتَرَ عَلَی أَخِیهِ اَلْمُؤْمِنِ عَوْرَهً سَتَرَ اَللَّهُ عَوْرَتَهُ یَوْمَ اَلْقِیَامَهِ» هر کس عیب برادر مؤمن را بپوشاند خداوند در روز قیامت عیبش را بپوشند. به همین دلیل حتی نباید عیب دیگران را در ذهن بیاورید تا اینکه به زبان جاری کنید.

ادامه »

 درس اخلاق آیت الله جوادی آملی دامت برکاته

در کلمه ۱۳۱ وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) آمده است که در آن کلمه وجود مبارک حضرت فرمودند که یک عده ای دنیا را مذمت می کنند و من درباره دنیا و احکام و حِکَم دنیا باید با شما سخن بگویم. «وَ قَالَ ع وَ قَدْ سَمِعَ رَجُلًا یَذُمُّ الدُّنْیَا أَیُّهَا الذَّامُّ لِلدُّنْیَا الْمُغْتَرُّ بِغُرُورِهَا [الْمُنْخَدِعُ‏] الْمَخْدُوعُ بِأَبَاطِیلِهَا»؛ آیا دنیا را مذمت می کنی در حالی که تو به دنیا مغرور شدی و از مواعظ دنیا بهره ای نبردی.

رسم عده ای است که روزگار و دنیا را بد می گویند، در کلمات عده ای از بزرگان هم هست اما اینها متوجه اند که چه می گویند. نمی گویند دنیا بد کرده است، می گویند دنیا داری است که حوادث تلخی واقع می شود. اصل جریان این است که دنیا ظرف است مثل آخرت. آخرت ظرف است مثل دنیا. در آخرت بهشت است و جهنم است و سعادت، تلخکامی و خوش کامی. هم در آخرت انسان محصول کار خود را می بیند، چه زیبا چه زشت و هم در دنیا محصول کار خود را می بیند. ظرف از آن جهت که ظرف است هیچ تقصیری ندارد.

ادامه »

فال یعنی چه؟ فرق تفأل با تَطَیُّر در چیست؟ با چه راه‌کارهایی می‌توان از شرّ فال بد در امان بود؟

از دیرباز مردم اقوام مختلف معتقد بودند که بعضی از اشیاء عالم در زندگی و سرنوشت آدم‌ها دخالت دارند. سوگمندانه رسوبات این اندیشۀ کهن در فرهنگ امروز هم وجود دارد. اگر همزمان با تولد نوزادی، خانۀ همسایه آتش بگیرد، آن را به فال بد می‌گیرند و قدم نوزاد را شوم تلقی می‌کنند یا اگر مراسم عقدکنان عروس و دامادی، همزمان شود با درگذشت یکی از بستگان، آن وصلت را نحس و بدشگون می‌دانند.

ادامه »

 حضرت امیر (ع) فرمودند برخی اعمال لذتش زود از بین می‌رود ولی تبعات و آثار تلخ آن باقی می‌ماند و از بین نمی‌رود. قرآن کریم هم فرمود که دنیا، بازیچه نیست و ما بازیگر و لاعب نیستیم ولی همین دنیای زودگذر مزرعه آخرت است.

لعب از لعاب است یعنی چیزی که طراوت آن لحظه‌ای است و زود از بین می‌رود؛ مانند برد و باخت در فلان بازی که لذت و شادی آنی و لحظه‌ای دارد و این از مصادیق لعب است و وقتی از آن گذشتیم می‌پرسیم که این لعب، چه نتیجه‌ای برای خود شخص و کشور و مردم دارد؟ با لعاب، دهان تشنه‌ای سیراب نمی‌شود؛ کار بی‌هدف را لعب گویند و خدا فرمود ما لاعب نیستیم بنابراین اگر دنیا هست باید حساب و کتاب باشد تا خلقت آن حکمیانه باشد.

صفحات: 1· 2

حجت‌الاسلام‌والمسلمین «علیرضا تراشیون»  طی سخنانی حرم مطهر بانوی کرامت حضرت معصومه (س) با اشاره به آیاتی از قرآن با بیان این که ذات اقدس الهی مدیریت نظام خلقت را مبتنی بر دو وجه زن و مرد آفرید و آن‌ها را مکمل یکدیگر قرار داده است، اظهار داشت: مسئله برابری جنسیتی در برابر عدالت جنسیتی، به دنبال تحمیل باور شبیه هم بودن دو جنس است؛ درحالی‌که خصوصیات عاطفی، اخلاقی و رفتاری زن و مرد با یکدیگر متفاوت و مکمل هم‌اند.

وی ضمن تشبیه زن و مرد به نیمه یک سیب، با بیان این که ماده اولیه زن و مرد یکی است، اظهار داشت: نرم‌افزاری که خداوند متعال بر روی زن و مرد قرار داده، کاملاً متفاوت است و هر کدام در جایگاه حقیقی خودش به کمال می‌رسد.

ادامه »

اینجا صاحب دارد. این خانم (حضرت معصومه «س») که اینجا هستند، پرتوی الهی هستند.

هیچ‌جای عالَم مثل اینجا نیست. شما در بهترین نقطۀ نورانیِ عالَم آمده‌اید.

قدر خودتان را بدانید، قدر قُمِتان را بدانید، قدر سروری‌تان را بدانید، قدر امنیتی که خدا بر اینجا قرار داده را بدانید.

من این را به شما عرض می‌کنم که در آینده، قم پایتختی خواهد بود مثل نیویورک، نه مثل لندن و پاریس. نه، بالاتر از آنها.

اینجا پایتخت معنوی کلّ عالَم خواهد شد. شما آمده‌اید به پایتخت ظهور. بعد آن موقع معنای این روایت را خواهید دید: «فَیَفیضُ العِلمُ مِنهُ إلی سائرِ البلادِ فی المَشرِقِ و المَغرِبِ»: علم از قم به سایر نقاط جهان می‌رود.

منبع: حوزه نیوز

حوزه/ یک زمانی، یک مادر و همسرش برای مشاوره آمده بودند و می گفتند ما یه پسر بچه‌ای پنج ساله داریم که می گفت اخیرا به من اصرار می کند که مرا با خودت به استخر ببر و من هم می‌گویم: مامان نمی شود؛ شما بزرگ شده‌اید و با بابا به استخر بروید. پسرم هم انکار می‌کند که نه هم شما بیایید و به خاله فلانی هم …

حجت‌الاسلام والمسلمین تراشیون در یک پرسش و پاسخ به راهکارهایی برای «توجیه کردن دختران به رعایت حجاب در برابر پسران ممیز» پرداخت که این پرسش و پاسخ تقدیم شما خواهد شد:

سؤال: پرسیدند برای توجیه کردن دختران به رعایت حجاب در برابر پسران مُمیز (بچه هایی که خوب و بد را تشخیص می دهند) چه کنیم؟

ادامه »

 مرحوم آیت الله ناصری به بیان «حقیقت دعا و افضلیت آن نسبت به نماز به عنوان بهترین راه ارتباط بنده با حضرت حق» پرداختند.

خداوند به بندگان خود از روی تفضل و رحمت اجازه داده است تا دعا کنند و این یک عنایت بسیار بزرگی است.

همچنین روایات زیادی در ابعاد مختلف برای دعا وارد شده است و آیات و روایات صحیح بسیاری به دعا سفارش کرده‌اند.

در هر بُعد از ابعاد زندگی دعا وجود دارد؛ برای لباس پوشیدن، لباس عوض کردن، کفش پا کردن، توالت رفتن، نشستن، طهارت، از خانه خارج شدن و…

برای هر کار و حالت و مکان و زمانی دعا در دین ما وجود دارد تا اینکه ما از شر شیاطین جنی و انسی محفوظ بمانیم. این لطف خداست و چقدر خدا مهربان است و به ما علاقه دارد.

دعا خیلی مهم است؛ لذا در روایات دارد که دعا کردن یکی از عبادات است، گدایی کردن در خانه خدا عبادت است، در نامه اعمال عبادت نوشته می شود، عجیب است که ما برای برآورده شدن نیاز و حاجت خود دعا می کنیم‌ و علاوه بر برآورده شدن حاجت، خدای مهربان برای ما عبادت می نویسد.

در روایت هست «الدُّعاءُ مُخُّ العِبادَةِ» یعنی دعا مغز عبادت است؛ امام باقر علیه‌السلام فرمودند: «مَا مِن شَیْءٍ أَفْضَلَ عِنْدَ اَللَّهِ مِنْ أَنْ یُسْأَلَ» آن چیزی که نزد خدا محبوب تر از همه چیز است، دعاست، هر آن چیزی که تصور کنی در پیشگاه خدا محبوب است، در بین این امور محبوب از همه اینها دعاست.

ادامه »

 حضرت عبدالعظیم حسنی فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان امام حسن مجتبی علیه اسلام، در چهارم ربیع الثانی سال­ 173 هجری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. ایشان در میان فرزندان ائمه­ هدی علیهم اسلام از مقام و منزلت والایی برخوردار است که غالب دانشمندان و نوابغ عالم اسلام، هر کدام به نوبه­ خود، با عباراتی بدیع و بیاناتی لطیف، او را ستایش کرده‌­اند1.

عبدالعظیم حسنی مردی با ورع، پارسا و پرهیزکار و دیندار و خدا پرست، معروف به امانت داری و دارای صداقت لهجه، دانای به امور دین و گویای توحید، و عدل بسیار بود. در زمان خودش در علم و ادب و فضل و دانش و تقوا، بعد از امام زمانش، برتمام معاصران خویش برتری داشته، هیچ کس را منزلت او نبوده و به تمام معنا تبعیّت و تقلید از حضرات ائمه علیهم اسلام می­‌نمود و در اولاد و احفاد حضرت امام حسن مجتبی علیه اسلام کسی به قدر مرتبه و مقام او نرسیده است2.

ادامه »