دعــــا کنید که یـک لحـظه هم اگر شده است ز روی لطـف نگاهـی به ما کند زهـــرا (سلام الله علیها)

هنــرهای فاطـمه علیـها الســلام
خوشنویسی: خوش خط بودن در خانواده پیامبرعمومی بوده و معروف است که می‌گویند خط کوفی ابداع حضرت امیر است. طبیعتا حضرت زهرا هم خط خیلی زیبایی داشتند و فرزندانشان را هم به این مسئله تشویق می‌کردند و بین امام حسن و امام حسین مسابقه خط می‌گذاشتند.
شعر: حضرت به مناسبت‌های مختلف مثل ازدواج،‌ خواب‌کردن فرزندان و تربیت آن‌ها، وقت صحبت با امام علی در وصف پیامبر شعر می‌گفتند.
فصاحت و بلاغت: حضرت مشهور بودند به این‌که زیبا و رسا صحبت و سخنرانی می‌کنند. این سخنرانی‌ها و خطبه‌ها به قدری فصیح و زیبا هستند که در بعضی کشورهای عربی،‌ برای خوش سلیقه شدن بچه‌هایشان، از آن‌ها می‌خواهند که این خطبه‌ها را حفظ کنند؛ درست مثل این‌جا که به بچه‌ها سعدی و حافظ خواندن توصیه می‌شود.
ریسندگی: حضرت علی با پشم گوسفندی که با دست‌های حضرت زهرا رشته شده بود،‌از بازار جو می‌خریدند و حضرت با آرد کردن جوها در خانه نان می‌پختند. با این هنر، ‌به اقتصاد خانه هم کمک می‌شد.

ادامه »

آیت‌الله عبدالله جوادی آملی دامت برکاته: عزاداری حوزویان در ایام فاطمیه باید علمی باشد و تنها به گریه خلاصه نشود.

آیت‌الله جوادی آملی در جلسه تفسیر خود فرمود: تنها عزاداری فاطمیه کافی نیست و باید خطبه های حضرت فاطمه(س) به مردم تدریس شود.
این مرجع تقلید با بیان اینکه ایام فاطمیه را فقط به اشک خلاصه نکنیم، تأکید کرد: فهمیدن کمتر از گریه ارزش ندارد و بدانیم که به انسان عالم چندین درجه داده می‌شود.
ایشان اضافه کردند: چند سطر اول خطبه فدکیه به برترین معارف الهی پرداخته است و شأن این خطبه آن است که در حوزه مانند خطبه غدیر، تدریس شود.
کلینی در مقدمه کتاب خود در مورد یکی از خطبه‌های امام علی(ع) آورده است که پدر و مادرم فدای امام که اگر جن و انس جمع شوند و در میان آنان پیامبر نباشد کسی نمی‌تواند مانند این خطبه را ایراد کند.
جوادی آملی ادامه داد: کلینی معتقد است که قطب فرهنگی یک ملت، عقل است چون با عقل، وحی و قیامت و امامت و نبوت ثابت می‌شود ولی همین کلینی که قطب فرهنگی ملت را عقل او می‌داند در اینجا گفته اگر همه جن و انس جمع شوند و بخواهند خطبه‌ای مانند علی(ع) بیاورند نمی‌توانند.
وی با اشاره به دلیل کلینی در این مورد، افزود: در این خطبه به مسئله خلق عالم و ازلیت پرداخته شده است و حضرت علی(ع) به بهترین وجه به شبهه آفرینش جهان که برخی مطرح می‌کنند پرداخته است و جالب اینکه حضرت زهرا ۲۵ سال قبل از خطبه امام علی(ع) در فدکیه مسئله خلق عالم از عدم را مطرح فرموده است.
آیت‌الله جوادی آملی خطاب به طلاب با بیان اینکه عزاداری حوزه باید با عزاداری عمومی فرق داشته باشد، اظهار داشت شما طلاب ضمن عزاداری در فاطمیه، این خطبه را مطالعه و آن را بازگو کنید.

96/11/10

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ: تَسْبِيحُ فَاطِمَةَ الزَّهْرَاءِ(سلام الله علیها) مِنَ الذِّكْرِ الْكَثِيرِ الَّذِي قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ «اذْكُرُوا اللَّهَ ذِكْراً كَثِيراً».

امام صادق(سلام الله علیه) فرمود: تسبیح فاطمه(سلام الله علیها) از مصادیق ذکر کثیر در سخن خدای عزوجل است که فرمود: «و خدا را فراوان یاد کنید».

کافی، ج2، ص500
 
 
 نمــاز عاشقانه فـاطمه علیهاالســلام
نماز، مهم ترین جایگاهی است که عاشقان خدا هنگام اقامه آن، از هر چه غیر خداست دل می کَنند و با معبود خویش به مناجات می پردازند. حضرت زهرا علیهاالسلام که قلبش از محبت الهی لبریز بود، نفس هایش در نماز از ترس خدای متعالی به شماره می افتاد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم نیز درباره آن حضرت فرمود:
«دخترم فاطمه سرور زنان جهان از آغاز تا پایان است. هرگاه در محرابش در پیشگاه پروردگار بزرگ و شکوهمندش می ایستد، نورش برای فرشتگان آسمان جلوه می نماید. به فرشتگانش می گوید: ای فرشتگان من! به فاطمه بنگرید که در پیشگاه من ایستاده و از ترس من عضلاتش می لرزد و با دلش به عبادت من روی آورده است. شما را گواه می گیرم که پیروانش را از آتش ایمن ساختم».

ذکر مصائب حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) توسط رهبرانقلاب (مدظله العالی) در  ادامه مشاهده فرمایید.

ادامه »

برای فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها - آن موجود قدسیِ والا، آن انسان برتر و آن معلّم بشر - از آن تعبیری که هر شاعری - چه شاعر درست و حسابی گوی و چه شاعر هرزه گوی - برای محبوب و معشوق خودش ذکر می کند، نباید استفاده کرد؛ باید از تعبیرات متناسبی استفاده کرد. اعتقاد من این است که اگر شعرای عزیز ما - همچنان که امروز خوشبختانه، هم در سرود دسته جمعی و هم در بعضی از شعرهایی که قبلاً آقایان خواندند، همین معنا انصافاً تأمین شده است - لفظ و معنا را برای بیان معرفتی که امروز جامعه ما نیاز دارد تا از مکتب فاطمه زهرا سلام اللَّه علیها تعلیم بگیرد، به کار گیرند و آن را مدّاح با صدای خوش و آهنگ مناسبِ با این کار عرضه کند، یکی از بهترین انواع تبلیغ و ترویج صورت گرفته است؛ یعنی همان «دعبل» و «فرزدق» و «کُمیْتِ» تاریخ در این جا ظهور و تجلّی پیدا کرده است. ارزش، همان ارزش خواهد بود و می تواند اجرهای بزرگ الهی را به دنبال خود داشته باشد.

 قمستی از بیانات رهبر معظم انقلاب در دیدار جمعی از مدّاحان اهل بیت(۱۸ /شهریور/ ۱۳۸۰)

در پي توطئه استعمار در مبارزه با فرهنگ غني اسلام، عاملان استعمار در كشورهاي اسلامي، همزمان اقدام به اعمال مشابه ي نمودند.

“امان ‏اللَّه خان” در افغانستان، “مصطفي كمال آتاتورك” در تركيه و “رضاخان پهلوي” در ايران مأموريت يافتند با مظاهر اسلام مخالفت و مبارزه كنند. استعمارگران دريافته بودند كه مستقيماً نم ي‏توانند مسأله كشف حجاب را مطرح كنند لذا بهتر ديدند ابتدا از تغيير لباس مردان شروع كنند زيرا اين كار دو نتيجه داشت. اول اين كه ذهن و روح جامعه را نسبت به تغييرات عمده كه جزء آداب و رسوم اجتماعي به شمار مي‏رفت آماده سازد، و دوم اين كه، نحوه عكس‏ العمل اقشار مختلف مردم را بسنجد.

در اين راستا رضاشاه با مطرح كردن تغيير لباس و كلاه اروپايي (شاپو) و متحدالشكل كردن لباس مردان، اقدام به تغيير لباس اسلامي و كشف حجاب بانوان نمود. وي اين عمل شنيع را از خانواده خويش آغاز كرد و سپس به كل جامعه سرايت داد. نخستين گروهي كه به اين كاروان ضداسلامي پيوست، خانواده وزيران و دست‏اندركاران نظام استبدادي بودند. در نهايت علي رغم مخالفت ‏هاي فراوان مردم مسلمان وعلما و نيز وقوع حادثه خونين مسجد گوهرشاد مشهد در اعتراض به كشف حجاب، رضاخان در هفدهم دي ماه 1314ش، در جشن فارغ التحصيلي دانشسراي مقدماتي دختران در تهران، قانون كشف حجاب زنان را به طور آشكار آغاز نمود و خود به اتفاق همسر و دخترانش كه بدون حجاب بودند در اين جشن شركت كرد.

مأموران رضاخان در راستاي اجراي اين قانون، شب و روز در كوچه ‏ها و خيابان‏ها گشت مي‏زدند و هر جا زنِ باحجابي را مي‏يافتند با خشونت با او برخورد نموده، چادرش را برمي‏داشتند و مردان را مجبور مي‏كردند تا زن‏هايشان را سر برهنه به خيابان‏ها و مجالس ببرند. با اين همه، عده زيادي از زنان مسلمان، با به جان خريدن همه خطرات و تحقيرها، تا پايان حكومت رضاخان و پس از آن حاضر به ترك حجاب خود نشدند و با مقاومت، افتخار نسل‏هاي آينده شدند.