«آقا» در واکنش به این موضوع که برخی طلاب و پژوهشگران موسسه از ۶ صبح می زنند بیرون و حدود ۹ شب برمی گردند می گویند: «بنده با چنین چیزی مخالفم.» اینجا خانم های مجلس زودتر از همه صلوات می فرستند که همین صلواتِ معنادار، دوباره لبخند را بر لبان همه می نشاند. کُلاً جلسۀ بانشاطی است…
 

اخیرا جمعی از مدیران، اساتید و طلاب موسسه عالی فقه و علوم اسلامی با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند. در این دیدار همسران طلاب نیز حضور داشتند. یکی از طلاب، روایتی از این دیدار را برای حوزه نیوز ارسال کرده است که متن آن تقدیم می شود:

 * ساعت 6 صبح است؛ همه خود را به مدرسه معصومیه رسانده ایم و  اتوبوس ها آماده حرکت اند.

 * بعضی ها که منزلشان دورتر بوده، برای اینکه جا نمانند سحرگاه بیرون زده و نماز را در حرم خوانده اند… هیچکس خواب آلود نیست و اشتیاق از سر و روی همه می بارد…

 * امروز میعادگاه همه ما حسینیه امام خمینی(ره) در تهران است؛ از مدیران و اساتید «موسسه» گرفته تا طلاب و حتی همسران طلاب آمده اند. شاید بتوان امروز را از معدود ملاقات های خانوادگی طلاب با «آقا» دانست.

 * به «بیت» می رسیم؛ تعداد ما کم نیست. اما همه اعضای «بیت» با خوشرویی از میهمانان استقبال می کنند. همه چشم به پرده ی سبز دوخته ایم و منتظر تشریف فرمایی «سیدنا القائد» هستیم.

 * عده ای از قبل برای معمم شدن ثبت نام کرده اند و قبل از اینکه مراسم شروع شود، خدمت «آقا» می رسند… وقتی رفقای تازه معمم شده به جمع ما بر می گردند می فهمیم لحظه دیدار نزدیک شده است…

 * همه نگاه ها به یکجا خیره شده است که ناگهان چهره ای نورانی وارد می شود. «آقا» خنده رو و سرحال هستند و خیرمقدم می گویند… ما هم شعار می دهیم: ای رهبر آزاده آماده ایم آماده…

 * جلسه با قرائت قرآن شروع می شود. سپس حاج آقای صدر رئیس موسسه عالی فقه و علوم اسلامی گزارشی از موسسه ارائه می دهد و می گوید که هدف از تاسیس، پاسخگویی به سوالات و نیازهای نظام اسلامی بوده است؛ از دوره های تمهیدی، عمومی و تخصصی می گوید و از تلاش هایی که به دنبال است تا طلاب در تراز عصر امام خمینی(ره) تربیت شوند تا با نگاهی بنیادین و اجتهادی، به فقه های نو و موضوعات مهم اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بپردازند.

 * سپس حاج آقای صدر یکی از طلاب را دعوت می کند تا به نمایندگی از دانش پژوهان این موسسه صحبت کند. ابتکار خوبی است. آقای شهامت که طلبه جوان و فرزند شهید است از ویژگی های موسسه همچون پرکاری و دقت و دلسوزی مسئولین می گوید و چند سوال و حتی برخی جزئیات را نیز درباره چگونگی طی طریق در این مسیر مهم مطرح می کند. آخر از همه از «آقا» می خواهد که برای همه ما دعا کند.

 * حالا همه منتظرند که «آقا» شروع کنند. صحبت های آن دو بزرگوار حدود 40 دقیقه طول کشیده بود. «آقا» هم با یک لبخند ملیح رو به جمعیت گفتند: «خب آقایون فرمایشی ندارند» که همه می خندند.

 * «رهبر» خیر مقدم می گوید؛ در واکنش به سوالات متعددی که طلبه جوان مطرح کرده بود گفتند: البته سوالات را لازم نیست بنده جواب بدهم. از مسئولین مدرسه سوال کنید و پاسخگو باشند. البته یقینا دعا کنم! باز هم جمعیت می خندد. البته بماند که «آقا» در ادامه رهنمودهای کلان و اساسی درباره سوالات را نیز مطرح می کنند اما تفصیلِ ماجرا را به مدیران و برنامه ریزان موسسه می سپرند.

 * «آقا» در واکنش به این موضوع که برخی طلاب و پژوهشگران موسسه از 6 صبح می زنند بیرون و حدود 9 شب برمی گردند می گویند: «بنده با چنین چیزی مخالفم.» اینجا خانم های مجلس زودتر از همه صلوات می فرستند که همین صلواتِ معنادار، دوباره لبخند را بر لبان همه می نشاند. کُلاً جلسۀ بانشاطی است. «آقا» می گوید: «به خانواده باید برسید؛ همسر شما نیاز به حضور شما دارد. این مهم است. حضور به این معنا نیست که همه اش بروید خانه بنشینید، آن هم دلزدگی ایجاد می کند اما اینکه پیدا نباشید خوب نیست.»

 * «سیدنا القائد» چند جای دیدار تاکید می کنند که در جزئیات برنامه دخالت نمی کنند. در عین حال جهت گیری کلی موسسه یعنی کادرسازی برای پاسخگویی به نیازهای فکری نظام اسلامی را ضروری می دانند و البته از سایر موسساتی که فعالیت دارند تمجید می کنند.

 * آقا از اهمیت فقه و نقش فقه در زندگی ما می گویند و می فرمایند: «آنچه زندگی ما را عملا اداره می کند، فقه ماست.» سپس به فلسفه اشاره کرده و می گویند: «من مخالف فلسفه نیستم و آن را لازم می دانم اما در حال حاضر فلسفه اسلامی امتداد عملی در زندگی ما نداشته است در حالی که فلسفه های غربی خیلی کم محتواتر از فلسفه اسلامی اما امتداد عملیاتی دارند. در فلسفه اسلامی، اقتضاء دیدگاه ها در حکومت برای ما روشن نیست. نه اینکه نداشته باشد اما روی آن کار نشده است.»

 * «آقا» به ظرفیت های بی شمار در حوزه اشاره می کنند و از دقتهای فوق العاده ی فقها تمجید. به این نکته هم اشاره می کنند: «بنده یک مدتی بحث قصاص می کردم. نظرات حقوقدانان غربی را برایم می آوردند؛ تعمق های خوبی در کارهای آنها هست اما فاصله زیادی با دقتهای مثل صاحب جواهر یا آیت الله آقای خویی داشت. این علمای ما خیلی ظریف تر و دقیق ترند. این حوزه می تواند همه نیازهای جامعه اسلامی را براورده کند.»

 * حفظ جایگاه هدایت گرانه استاد، کوتاهتر شدن دوره اصول فقه، بهره مندی طلاب جوان از تجربه بزرگترها، انس با قرآن و تفسیر  و دقت در کارها از نکاتی بود که حضرت آقا به آن اشاره می کنند و می گویند: «هرچه کار با دقت و ملاحظه انجام بگیرد بهتر است ولو با کندی همراه باشد. کار بطیء و محکم بهتر از کار سریع و متزلزل و نامحکم است.»

 * آقا نسبت به معادل سازی مدارک حوزوی با مدارک دانشگاهی هم گله مندند و پیشنهاد می کنند همانطور که در نظام سنتی حوزه، اجازه های مختلف همچون اجازه روایت و اجازه اجتهاد به طلاب داده می شد، حالا هم برای مراحل مختلف تحصیلی، مدارک و شهادت های حوزوی بدون هرنوع تقلید از جاهای دیگر طراحی و ارائه شود.

 * «جهت گیری انقلابی» هم مورد تاکید آقا قرار می گیرد و از ما می خواهند مراقب باشیم که این موضوع در متن کارها باشد و البته تاکید می کنند:«من که می گویم حوزه انقلابی منظورم شعار دادن نیست. البته شعار هم گاهی لازم است من هم شعار می دهم اما اینکه می گویم حوزه انقلابی یعنی معتقد باشیم که این تحول بزرگ یعنی انقلاب اسلامی باید همچنان ادامه پیدا کند؛ تحول، متوقف شدنی نیست. یعنی هر روز کامل تر و بهتر و عمیق تر شود. باید معتقد باشیم. دشمنان را بشناسیم. دشمنان این حرکت تحولی را بشناسیم. وگرنه مغلوب سیاستهای دشمنان اسلام خواهد شد.»

 * آقا از امید ملت های جهان به جمهوری اسلامی می گویند و اینکه ملتهای سرخورده از تمدنهای مادی غرب و شرق به دنبال یک مرجع و ستون برای تکیه دادن هستند. و این جمله ایشان مسئولیتی بزرگ برای ما ایجاد می کند که فرمودند: «دنیای اسلام به حرکت انقلابی ما نیاز دارد.»

 * نکته آخری که «آقا» اشاره می کنند توجه به معنویات است؛ می فرمایند: «بدون توجهات معنوی، دعا، توسل، نماز شب و صحیفه سجادیه و بدون ارتباط قلبی با خدا نمی شود.» آنگاه خاطره ای از حاج احمدآقای خمینی تعریف می کنند که می گفت: امام نیمه شب که برای تهجد بر می خاست، دستمال های معمولی برای اشکهای ایشان کفایت نمی کرد و از حوله استفاده می کردند.

 * دیدار به لحظات پایانی خودش نزدیک شده است و آقا خداحافظی می کنند. منتظرم ببینم چه کسی چفیه را می گیرد. اما این بار انگار برعکس است! یکی از طلاب، حامل چفیه ای است که گویا مادر یکی از شهدا به او داده است تا به «امام» هدیه کند. اما سنت چفیه گرفتن از آقا نیز برقرار است و یکی از اساتید موسسه در این زمینه موفق می شود.

 * هنوز حدود نیم ساعت تا ظهر مانده است و از «ولی امر» خداحافظی می کنیم. نماز ظهر و عصر را هم به امامت حاج آقای مومن از اعضای جامعه مدرسین و برادرِ مرحوم آیت الله مومن که از اساتید موسسه اند می خوانیم. والحمدلله

منبع: خبرگزاری حوزه نیوز

پنچ سال پس از بعثت پیامبر اکرم(ص) درست در سال هجرت مسلمانان به کشور حبشه، خدیجه در شب بازگشتِ رسول الله(ص) از معراج، کودکی را آبستن گشت که ملائک قرن‌ها در انتظار میلادش بودند.

زهرا(س) از همان آغاز آرام‌بخش زخم‌های دل مادر بود، به طوری که قبل از تولد (در رحم) با خدیجه صحبت می‌کرد. تا این‌که انتظار به پایان رسید و خانه‌ی پیامبر(ص) نورانی شد. در همان لحظه جبرئیل بر زمین فرود آمد: «یا رسول الله! خداوند امر کرده نام کودک را «فاطمه» بگذارید».
با نورى که به خانه‏ هاى مکه راه یافت، دختری متولد شد و پس از آن ده فرشته همراه با طشت و ابریقى مملو از آب کوثر از آسمان فرود آمدند. آن بانویى که در پیش روى خدیجه قرار داشت، مولود را با آن آب شست‌وشو داده و جامه که از شیر سفیدتر و از عنبر خوشبوتر بود بیرون آورد.
دختری در بیستم ماه جمادى‌الثانى سال پنجم بعثت چشم به جهان گشود که یار و غمخوار پدر و والامقام‌ترین بانوی جهان شد.
بعد از تولد فاطمه(س)، خدیجه پرستاری از او را شخصاً به عهده گرفت. این برخلاف سنّت معمول آن زمان بود که مردم مکه فرزندان تازه به دنیا آمده‌ی خود را به دایه‌هایی از روستاها و بادیه نشینان اطراف می‌سپردند. او دوره‌ی جوانی را تحت حمایت والدین خود در مکه و در دورانی که قریش مشکلات و رنج‌های زیادی برای پدرش به وجود آورده‌بودند، گذراند.
بزرگان قریش خواستار ازدواج با فاطمه(س) بودند، اما محمد(ص) پیشنهاد ازدواج آن‌ها را نپذیرفت و گفت که «امر او با خداست». علی(ع) به سبب تنگدستی جرأت پا پیش گذاشتن نداشت و این محمد(ص) بود که کار را بر علی(ع) آسان نمود. محمد(ص) به او گفت که علی(ع) صاحب زرهی است که اگر آن را بفروشد، می‌تواند پول کافی برای مهر فاطمه(س) تهیه نماید. علی(ع) با فروش زره و وسایلی دیگر و شتر یا میش حدود ۴۸۰ درهم فراهم نمود که مبلغ خیلی معمولی بود. به توصیه‌ی محمد(ص) یک سوم تا دو سوم مبلغ خرج عطریات شد و بقیه صرف خرید ضروریات منزل گردید.

آن گاه محمد(ص) فاطمه(س) را از قولی که به علی(ع) داده بود آگاه نمود. به گفته‌ی ابن سعد، فاطمه(س) چیزی نگفت و محمد(ص) این را نشانه‌ی رضا دانست. علی(ع) مسکنی نه چندان دور از محمد(ص) برای فاطمه(س) ساخت اما فاطمه(س) خانه‌ای نزدیک‌تر به پدر از علی(ع) خواست و به همین سبب یکی از اهالی مدینه به نام حارثه ابن النعمان خانه‌ی خود را به زوج جوان بخشید.
رابطه‌ی زناشویی علی(ع) و فاطمه(س) رابطه‌ی ویژه‌ای بود و تک همسری علی(ع) تا پایان عمر فاطمه(س) نشانه‌ای بر این امر است.
در سال‌های اول ازدواج، علی(ع) پول کمی کسب می‌کرد. او از چاه آب می‌کشید و مزارع دیگران را آبیاری می‌کرد. فاطمه(س) نیز خدمتکاری نداشت و خود غلات را با دست آسیاب می‌کرد و بر اثر کار دستانش تاول زده بود.
اولین فرزند فاطمه(س) امام حسن مجتبی(ع) در سال دوم هجری/ ۶۲۵ میلادی متولد شد و فاطمه(س) حسین(ع) را پنجاه روز پس از تولد حسن(ع) باردار شد و در نخستین روزهای ماه شعبان به سال چهارم هجرت به دنیا آورد. فاطمه(س) دو دختر نیز به دنیا آورد که به نام دو تن از عمه‌هایشان زینب(س) و ام کلثوم(س) نام‌گذاری شدند.
در تاریخ وفات حضرت فاطمه(س) در منابع شیعه دو تاریخ آمده است؛ یکی ۷۵ روز، دیگری ۹۵ روز پس از ارتحال حضرت خاتم(ص) هست که بر این مبنا در حقیقت ۱۳ جمادی‌الاول و ۳ جمادی‌الثانی را ذکر می‌کنند.
فاطمه(س) به عنوان «مادر امامان»، جایگاه ویژه‌ای در بینش شیعه دارد. او به عنوان تنها فرزند بازمانده‌ی محمد(ص)، همسر علی(ع) و مادر حسن و حسین(ع)، دارای جایگاه منحصربه‌فردی بین شیعیان است.

چون خودمان درون واقعه هستیم نمی توانیم به درستی درک کنیم که امروز چه اتفاقی افتاد. اگر ذهن خود را از نگاه جزءنگر فارغ کنیم و با نگاهی کلان و از افقی بالا نگاه کنیم می توانیم بفهمیم که امروز یک اتفاق تاریخی روی داد. در اوج مشکلات اقتصادی بخش زیادی از مردم که اتفاقا بیشتر با این مشکلات دست و پنجه نرم می کنند، به گونه ای مدافع انقلاب هستند که بی هیچ زور و انگیزه مادی به خیابان ها می آیند و مجددا مهر حمایت شان را از انقلاب بر پای انقلابی می زنند که نتوانسته برخی از آرمان هایش را آن گونه که شایسته و بایسته بوده محقق کند.
این اتفاق معجزه گونه، وقتی تاریخ سازتر می شود که به یاد آوریم نظام اسلامی چه دورانی را از سر گذرانده است.
چه تلاش های سنگینی در طول ۴۰ سال صورت گرفت تا مردم این روز را نبینند. در رسیدن به این هدف، نفاق، ترور، جنگ، اختلاف داخلی، شبیخون فرهنگی ، فتنه داخلی، تحریم، نفوذ ، عملیات روانی و بسیاری برنامه ریزی های عملیاتی پیدا و پنهان دیگر با هزینه های مادی سرسام آور صورت گرفت اما مردم ، تاکید می کنم مردم نه الزاما مسئولان، پرشکوه تر از همیشه وارد عرصه شدند و ۴۰ سالگی انقلاب خود را جشن گرفتند و به دهه پنجم انقلاب سلام کردند.
این اراده ای که امروز در مردم دیدیم این امید را ایجاد کرد که ان شاءا… با عنایت الهی، مردم آخرین پیچ مسیر پر پیچ و خم انقلاب را هم با کارآمد کردن و حل مشکلات اقتصادی و مبارزه با فساد از پیش روی برخواهند داشت و با الگوسازی نظامی موفق، حرکت برای جهانی کردن انقلاب در چله دوم آغاز خواهد شد. حرکت ادامه خواهد داشت فقط مسئولان از هر فکر و سلیقه و در هر قوه و نهادی مراقب باشند مردم آن ها را از قافله پیاده نکنند.

یادداشت مدیر مسئول روزنامه خراسان-23/11/97

رهبر معظم انقلاب حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مدظله العالي: «از جمله‌ی کارهایی که مردم میتوانند انجام بدهند، مواجهه و مقابله‌ی با شایعه‌سازی دشمن است. امروز یکی از شگردهای فعّال دشمن، شایعه‌سازی است که مردم را مضطرب کنند، مردم را با هم مخالف کنند، علیه این و آن تهمت بزنند، مردم را به جان یکدیگر بیندازند که البتّه چنین اتّفاقی نمی‌افتد به توفیق الهی؛

امّا آنها قصدشان این است؛ مردم باید هوشیار باشند، متوجّه باشند. مردم را با کمال وقاحت به مواجهه‌ی با انقلاب، با نظام دعوت میکنند؛ این مردمی که نظام متّکی به آنها است.

ادامه »

به برکت انقلاب اسلامی شاهد رشد ۱2 برابری تعداد زنان هیأت علمی در دانشگاه‌ها نسبت به قبل از انقلاب هستیم. امروز، حدود 228 ایرانی، در جمع یک درصد دانشمندان برتر جهان هستند که حضور زنان دانشمند کشورمان در میان آنها قابل توجه و در خور تقدیر است.

وقوع انقلاب اسلامی و تحول عظیمی که در ارزش ها و نگرش های مردم و مسئولان نسبت به نقش و جایگاه زنان در عرصه های مختلف رخ داد، موجبات خودباوری و خودشکوفایی زنان در عرصه های علمی را همچون سایر عرصه ها فراهم کرد و زنان با همت والا و مطالبه گری خود و بسترهایی که به برکت انقلاب اسلامی فراهم شد توانستد در عرصه های علمی به پیشرفت-های شگرفی نائل شوند که نظیر آن در دوران قبل از انقلاب اسلامی وجود نداشت. این گزارش در آستانه چهلمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی مروری دارد بر نقش زنان در عرصه های علمی.