اگر در بعضی از اوقات ، فرزند ما چموشی می کند و از زیر کار در می رود و کار حفظ و یادگیری قرآن را جدی نمی گیرد

و از اخلاق و مدارای ما به اصطلاح سوء استفاده می کند ، و همکاری نمی کند ، در این صورت باید

خیلی جدی بوده و بدون اینکه اهانت بکنیم و یا عصبانی بشویم ، خیلی مقتدرانه عمل کنیم ولی تدریجا متناسب

با همکاری او ، رویه را به حالت عادی برگردانیم . مثل رعد و برق که یک بار اتفاق می افتد ولی بعد از آن باران رحمت می بارد .

? مطالب حاج آقای امینی پیرامون تربیت فرزند قرآنی

#تربیت_قرآنی_فرزند

بچه ها اگر ببینند شما خوشحال و خوشبختید:
اولا نصف غم، اندوه، اضطراب و نگرانیشان از بین میرود!
دوما یاد میگیرند که خوشبخت باشند.

خیلی این صحنه برای ما آشناست: مامان، مامان، بیا با هم بازی کنیم!

?معمولا مادر چی جواب می دهد؟!
الان باید غذا درست کنم، بعد با هم بازی می کنیم، برو خودت چند دقیقه بازی کن تا من بیام.

چند دقیقه بعد بچه برمی گردد و التماس می کند که مادرش با او بازی کند. مادر جواب می دهد: عزیزم، گفتم که اول باید این غذا را درست کنم. حالا بدو برو. منم چند دقیقه دیگه میام.همین جریان باز چند بار تکرار می شود…

♨️ ما از این ماجرا چه چیزی می فهمیم؟
آنچه بیش هر چیزی باعث می شود بچه محبت مادرش را احساس کند #توجه مادر به اوست. نه خدمت کردن به او و غذا درست کردن. این موضوع چه قدر برای او مهم است که بارها و بارها بر می گردد و درخواستش را تکرار می کند. اما ما او را مزاحم درست کردن غذا می بینیم. حتی از کوره در می رویم . عکس نیاز او را پاسخ می دهیم.

یک سوال برای مادرها پیش می آيد:
آیا من می توانم هم بچه ام را دوست داشته باشم و هم کار خودم را انجام بدهم؟

✅ پاسخ یک بله ی محکم است. با چند دقیقه تاخیر در درست کردن غذا و اختصاص دادن یک وقت کوچک به او می توانید کار خود را انجام دهید.
معمولا بچه ها از این امر محروم هستند و پدر و مادر ها با اشتغال هایی که دارند از آرزوی فرزند خود بی خبرند و مخزن محبتی آن ها خالی می مانند. و تعداد کمی از پدر و مادر ها می دانند که باید در چه زمانی و کجا چه کار بکنند.

خیلی وقت‌ها حواس والدین به چیزهایی که می‌گویند نیست.
در حالی که بچه‌ها مثل یک اسفنج که آب را به خودش جذب می‌کند، حرف‌های مادر و پدرشان را جذب می‌کنند و توی ناخودآگاه‌شان قرار می‌دهند.

اگر مادر یا پدری هستید که غر زدن بخشی از شخصیت شما شده است، لطفا جلوی بچه‌ها مراقب باشید.

قرار نیست آن‌ها از شما یاد بگیرند که زل زدن به نیمه خالی لیوان کار خوبی است، بلکه قرار است کاملا خلاف آن را یاد بگیرند.

بنابراین از حالا به بعد به جای اینکه در مورد سختی‌های کارتان غر بزنید، روی نکات مثبت تمرکز کنید، مثلا بگویید: «روز خسته کننده‌ای داشتم ولی بالاخره پروژه‌ام را تمام کردم!»

وقتی کودک در حال انجام کاری و لذت بردن از آن است، مثل پریدن روی مبل، اگر بیست بار هم بگویید « نپر، نکن» فایده ای ندارد!

❓پس چه باید کرد؟

به او پیشنهاد بازی و کاری بدهید که همان لذت را به او بدهد.
مثلا اگر بازی حرکتی هیجانی انجام می‌دهد، پیشنهاد شما هم باید حرکتی هیجانی و پر جنب‌و‌جوش باشد.
مثل قایم موشک ، بالا بلندی، پریدن از روی طناب…

اگر به جای آن به او بگویید بیا اینجا بشین رنگ‌آمیزی کن، او در آن لحظه هرگز حاضر نیست آن لذت و هیجان را رها کند، پس به حرف شما گوش نمی‌دهد.

? پس آگاهانه او را از کار خطا بازدارید.

?وقتی کودک نقاشی می کشد، دائما از او نپرسید:
?چی کشیدی؟

?نقاشی و رنگ بازی، فعالیتی برای تمرین مهارت های دست ورزی کودک و هماهنگی چشم و دست اوست.

?این بازی خلاقیت کودک را پرورش داده و به او اجازه خیال پردازی می دهد.

?گاهی کودک فقط دوست دارد رنگ را بر روی کاغذ بکشید و اثر آن را ببیند .

?گاهی ممکن است بخواهد هیجانات و احساساتش را در قابل رنگ های مختلف نشان دهد.

?گاهی کودک فقط میخواهد جرات و جسارتش را با حرکت محکم قلمو بر روی کاغذ نشان دهد.

?کودک از نقاشی کردن لذت میبرد نه از نتیجه نقاشی اش.

?این لذت را با پرسیدن سوال «چی کشیدی» از او نگیریم.