حدود ۲۰ روز بعد مادر او تماس گرفت و گفت: بچه‌ی من نمازخوان شده است و گفته که با حاج‌آقا تماس بگیر و بگو که برای نماز صبح‌ها چطور بیدار شوم؟ به نظر بنده خیلی از دانشجویان ما شبهه و سؤال دارند. مثلا فلان مسئول مملکت بد برخورد کرد. فلانی برد و خورد و فلان جا وظیفه‌شان را انجام ندادند و من نماز نمی‌خوانم. جواب این سؤال باید داده شود. یک مقداری از این سؤال به حاکمیت برمی‌خورد که با کسانی که نماز می‌خوانند و این اختلاس‌ها را می‌کنند برخورد قاطع صورت بگیرد، این برخورد قاطع بسیار مهم است و یکی هم این است که من جواب شبهه را داده باشم.

من به او گفتم: آقا؟ گفت: بله؟ گفتم: امام حسین(ع) نماز می‌خواند و آدم خوبی هم بود، درست است؟ گفت: بله. گفتم: شمر هم نماز می‌خواند و آدم بدی بود، درست است؟ گفت: بله.

گفتم: تو چرا به امام حسین(ع) نگاه نمی‌کنی و به شمر نگاه می‌کنی؟ ایشان که در قالب نماز به دین ضربه می‌زد، دلیل می‌شود که من هم نماز نخوانم و با نماز نخواندنم به دین ضربه بزنم؟ ابن ملجم نماز می‌خواند و بر فرق عدالت هم شمشیر زد؟ آیا این نماز خواندن او که از نماز سوءاستفاده می‌کرد… . «مَنْ لَمْ تَنْهَهُ صَلَاتُهُ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَ الْمُنْکَرِ لَمْ یَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلَّا بُعْداً»؛ کسی که نماز او، او را از فحشا و منکر بازندارد - مثل منافق که منافق نماز می‌خواند و او را از فحشا و منکر بازنمی‌دارد - هر نمازی که می‌خواند کثیف‌تر می‌شود، هر نمازی که می‌خواند پست‌تر می‌شود.

بی‌نمازها و چاقوکش‌های زمان امیرالمؤمنین(ع) وقتی که امیرالمؤمنین(ع) رد می‌شد، سلامی می‌کردند، اما آن کسی که نماز شبش هم ترک نمی‌شد، بر فرق امام زد. چون هر نمازی که خواند کثیف‌تر شد، هر نمازی که خواند پلیدتر شد. این را باید برای دانش آموز و دانشجو توضیح دهیم که این مسئولی که نماز نمی‌خواند به دین ضربه می‌زند و ما هم باید روبه‌رو بایستیم ولی این بهانه نمی‌شود که ما نماز نخوانیم.

نماز یک آثار و فوایدی دارد که من با خواندن آن نماز به آن آثار و فواید می‌رسم. مثل این است که کسی به دانشگاه برود و از دانشگاه سوءاستفاده کند. او درسش را نخواند و کارهای اشتباهی بکند. بعد من هم بگویم: حالا که اینطوری است، پس من هم فرزندم را به دانشگاه نمی‌فرستم. ما می‌گوییم که شما فرزندت را به دانشگاه بفرست و به او بگو که از آن درس به خوبی استفاده کن. از آن نماز به خوبی استفاده کن و سوءاستفاده نکن.

خبرگزاری رسمی حوزه

از روش های مؤثر در تربیت، تشویق كارهای خوب است. تشویق در روح و روان اثر می گذارد و فرد به انجام کار نیك ترغیب می گردد. فطرت دانش آموران به گونه ای است كه وقتی در انجام کاری مورد تشویق قرار می گیرند، معمولاً در صدد بر می آیند تا آن کار را بهتر انجام دهند و تکرار نمایند.

بدون تردید تشویق از مهمّ ترین اركان روان شناسی تربیتی و عاملی مؤثر در تحریك انگیزش های پیشرفت و عملكرد دانش آموران در فرایند یادگیری، تقویت و و تکرار رفتارهای مطلوب آنان است. تعلیم و تربیت دیدگاهی وسیع، عمیق و دقیق درباره تشویق كودكان دارد و در این زمینه چنان دیدگاه و عملكردی ازخود نشان داده كه گویی سال ها در این رشته تخصصی کار كرده اند، مثلاً درباره تشویق كودكان، كارشناسانه به جزییات نقاشی كودكان توجه نشان داده اند.

همه دانش آموران حتی غیر دانش آموران، تا آخر عمر نیاز به تشویق دارند. تشویق موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرك دانش آموران می شود و آنان را به جدیت وادار می كند. دانش آمورانی كه مورد تشویق قرار می گیرند احساس آرامش و رضایت خاطر و اعتماد به نفس می كنند  و برای جدیت بیشتر و تحمل دشواری ها آماده می گردند. اگر دانش آموران مورد تشویق قرار گرفتند دلسرد و بی رغبت نمی شوند و احساس حقارت و ضعف نمی كنند و می توانند از استعدادهای خویش به نحو مطلوبی استفاده نمایند.

اصل تشویق به عنوان امری مسلم در تربیت شناخته و پذیرفته شده است. اصولاً بهشت و تبشیر پیامبران، آیه های مربوط به پاداش، وعده های شوق انگیز و… همه جلوه هایی از تشویق هستند. خدا در قرآن آیه ۲۵ سوره بقره می فرماید: ای پیامبر به كسانی كه ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند بشارت بده كه جایگاه آنان باغستان هایی است كه نهرهای آب در آن جاری است. امام علی (ع)  در فرمان تاریخی خود به مالك اشتر (درعهدنامه مالک، نامه ۵۳ نهج‌‌البلاغه) كه او را به فرمانروایی مصر برگزید، دستور می دهد: مبادا نیكوكار و بدكردار پیش تو یكسان باشند، زیرا چنین روشی سبب شود که‌نیکوکاران را به نیکوکاری رغبتی نماند، نیكوكار را از كردار نیك دور و بدكردار را به كار بد سوق می دهد.

 #اقسام_تشویق

ره توشه راهیان نور ویژه کودکان  در ادامه قابل دریافت می باشد

?چند روزی است از شنیدنِ خبر پیدا شدن نوزادی در سطل زباله، متاثر شده و پیگیر سلامتی این نوزاد شدیم.

?شنیدن خبر این رویدادِ تلخ روحمان را آزرد؛ امّا تلخ‌تر و شوم‌تر از آن “نشنیدن” صدای “کودکانی” است که حتی فرصت تولد نیافتند تا کسی صدای گریه‌شان را شنیده و شاید آن‌ها را بیابد.

?کودکانی که معلوم نیست به کدامین گناه باید کشته شوند و حقِ حیات و زیستن از آنها سلب گردد؟

?بر اساس حداقل آمار مورد تایید وزارت بهداشت و سازمان پزشکی قانونی، سالانه بیش از ۴۰۰ هزار “سقط جنین” انجام می‌شود.

?به نظر شما کدامین گوش باید صدای این “جنایت خاموش” را شنیده و کدامین دهان آن‌را فریاد زند؟

?در کدامین دادگاه به این “قتل بیرحمانه” رسیدگی خواهد شد؟
✍️زهرا حاجی‌حسنی

تحلیلی بر نقش حضرت معصومه(سلام الله علیها) در عظمت یافتن قم

خلاصه

بازخوانی منابع حدیثی و تاریخی در ارتباط با شهر قم، بیانگر نقش منحصر به فرد حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در رویش فکری و معنوی شیعیان این منطقه و اعتلای مذهب تشیع است. رهبرمعظم انقلاب اسلامی در همین راستا فرمودند «بدون تردید نقش حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در قم شدن قم و عظمت‌ یافتن این شهر عریقِ مذهبىِ تاریخی، یک نقش ما لا کلام فیه است. این بانوی بزرگوار… موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد و پایگاهی بشود که انوار علم و انوار معارف اهل‌بیت را به سراسر دنیای اسلام از شرق و غرب منتقل کند»29مهر89

متن

وضعیت مذهبی و سیاسی قم پیش از حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)
با گذشت حدود شش دهه از فتح نقاط مرکزی ایران توسط مسلمانان، برخی شیعیان از طایفه‌ی اشعری که از روحیه‌ای انقلابی برخوردار بودند برای به دور ماندن از جنایات حجّاج‌بن‌یوسف، حاکم اموی در کوفه و بصره، به روستاهایی در قم پناه آوردند. این گروه دارای سابقه‌ای درخور در حمایت از ائمه (علیهم‌السّلام) بوده و برای نمونه می‌توان از حضور مؤثرشان در رکاب امام علی (علیه‌السّلام) در نبرد صفّین(۱) و حضور و شهادت برخی از آنها در قیام مختار(۲) یاد کرد. پس از مهاجرت یاد شده، آنان به‌رغم دور بودن از مدینه همچنان با امام باقر (علیه‌السّلام) ارتباط داشتند و نام برخی از آنان در فهرست اسامی یاران صادقین (علیهما‌السّلام) به ثبت رسیده است.(۳) تبعیت و ارادتی که اهل قم از همان دوره به ائمه (علیهم‌السّلام) داشتند سبب شده تا امام صادق (علیه‌السّلام) برای قم و اهل آن حساب ویژه‌ای باز کنند. حضرت هنگام حضور بزرگان قم در مدینه به ایشان عنایت خاصی می‌نمودند(۴) و یا با تعابیر گوناگون اهل قم را از شیعیان خاصّ خود می‌خواندند.(۵)

ادامه »