احکام رمضانیه | بانوان شیرده و بارداری که نتوانستند روزه بگیرند، چه کنند؟

 خانمی که الان باردار است و روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان را هم به خاطر تولد فرزند عزیز خود تا ماه رمضان بعدی نتوانست روزه بگیرد، حکم مریض سال را ندارد؛ یعنی مثل مریض سال حساب نمی شود؛ مریض سال قضا ندارد؛ اما این خانم قضا دارد و باید کفاره خود را بپردازد.

بسم الله الرحمن الرحیم

روز نیمه ماه مبارک رمضان، روز ولادت کریم اهل بیت (علیهم السلام)، امام حسن مجتبی (سلام الله علیه) را خدمت مخاطبان محترم تبریک عرض می کنیم.

از امام رضا علیه السلام روایت شده است: «مَنْ تَصَدَّقَ وَقْتَ إِفْطَارِهِ عَلَی مِسْکِینٍ بِرَغِیفٍ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ ذَنْبَهُ/ هرکس وقت افطار به اندازه یک لقمه غذا به مسکینی احسان کند، خداوند متعال گناهان او را می بخشد».

بنابراین فراموش نکنیم که در ایام ماه مبارک رمضان به یاد فقرا باشیم و دیگران را شریک کرده و دل آنان را شاد نماییم.

در برنامه گذشته برخی از گروه ها را نام برده و احکام آنان را اعلام کردیم که کدام گروه ها قضا و کفاره دارند یا قضا و کفاره ندارند.

بانوان شیرده و باردار گاهی به این نکته توجه ندارند که اگر در ماه مبارک رمضان به خاطر شیردهی و بارداری روزه نگرفتند، بعد از ماه مبارک رمضان حتی اگر بلافاصله بتوانند روزه خود را قضا کنند، کفاره جبرانی را باید بدهند و برای هر روز ۷۵۰ گرم مواد غذایی را باید داده و علاوه بر پرداخت آن، قضای روزه را به جای بیاورند.

خانمی که الان باردار است و روزه نگرفته و بعد از ماه رمضان را هم به خاطر تولد فرزند عزیز خود تا ماه رمضان بعدی نتوانست روزه بگیرد، حکم مریض سال را ندارد؛ یعنی مثل مریض سال حساب نمی شود؛ مریض سال قضا ندارد؛ اما این خانم قضا دارد و باید کفاره خود را بپردازد.

پیرمردان و پیرزنان کهنسال دو حالت دارند؛ یک وقت روزه را می توانند بگیرند؛ اما برای آنان سخت است که روزه بگیرند که در این صورت گفته شده که می توانند روزه نگیرند و قضا ندارد و فقط باید کفاره ارزان قیمت بپردازند؛

اما گاهی این سالخوردگان اصلا نمی توانند روزه خود را بگیرند؛ این افراد نه قضا دارند و نه کفاره دارند.

یک نکته قابل توجه این است که کسانی که موظف هستند تا رمضان بعدی روزه هایشان را قضا کنند، در صورت تأخیر و عدم گرفتن روزه، کفاره تأخیر قضا نیز به عهده آنان خواهد آمد.

یکی از نکات قابل توجه در وقت سحر و اذان صبح این است که پیش از اذان صبح، امساک کرده و دست از خوردن و آشامیدن بکشیم؛ به این معنا که مثلا یک دقیقه یا دو دقیقه پیش از اذان صبح، امساک کرده و دهان خود را شستشو دهیم تا خیالمان راحت باشد که در وقت اذان صبح، کاری که روزه را باطل می کند، انجام نداده باشیم.

این نکته را هم اضافه کنیم که وقتی اذان صبح شد، بلافاصله نماز صبح نخوانیم؛ چراکه تشخیص فجر صادق یعنی دمیده شدن صبح، مقداری مشکل است و حتی در روزگار فعلی نیز با مشکلاتی مواجه است و تقریبا تمام  مراجع عظام تقلید از مقام معظم رهبری و سایر مراجع معمولا فرموده اند که ۱۰ دقیقه از اول اذان صبح احتیاط کرده و بعد از آن، نماز صبح را اقامه نمایید.

درباره مغرب نیز عرض کنیم که انسان برای افطار کردن حتما باید یقین کند که اذان مغرب شده است؛ کسی که ۱۵ یا ۱۶ ساعت زحمت کشیده و روزه گرفته است، روزه خود را به خاطردو سه دقیقه خراب نکند؛ یعنی مقداری امساک و احتیاط کرده و یقین کند که الان مغرب شده است.

میان غروب و مغرب فرق است.

غروب به این معناست که خورشید از دیدگان ما غائب می شود که به آن «استتار قرص خورشید» می گویند؛ اما با فاصله حدودا ۱۲ یا ۱۳دقیقه، مغرب می شود که به معنای تاریکی هواست.

اذان در مغرب است و باید یقین کنیم که مغرب شده است و بعد از آن افطار کنیم.

اذان رسانه دقیق است و وقتی اذان شروع شد، به معنای مغرب است.

در الله اکبر اول اذان، می توان افطار کرد؛ اما بهتر است که کمی صبر نموده و بعد از آن افطار کنیم.

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته

خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین وحیدپور