آیت الله العظمی جوادی آملی مدظله العالی:

«آنچه انسان را از خدا مشغول مي‌کند دنياست.
مستحضريد که اين دنيا؛ يعنی زمين و آسمان و اينها آيات الهی هستند و قرآن کريم از اين زمين و آسمان به عنوان آيات ياد مي‌کند، به نيکی هم ياد ميکند.
يک وقت کسی خلط کرد بين اين دنيا و دنيايی که «حُبُّ الدُّنْيَا رَأْسُ كُلِّ خَطِيئَة»،[۱] داشت مذمت مي‌کرد. وجود مبارک حضرت امير(سلام الله عليه)، همان‌طوری که در همين نهج البلاغه آمده است فرمود: چرا اين دنيا را مذمت مي‌کنی؟!
اين «مَتْجَرُ أَوْلِيَاء»[۲] است. زمين جای خوبی است، هوا چيزی خوبی است، آب چيز خوبی است، خاک چيز خوبی است….»

درس اخلاق ۹۵/١٢/۵

[۱]الکافی جلد ۲ صفحه ۱۳۱
[۲]نهج البلاغه حکمت ۱۳۱