​قضا شدن نماز صبح ، معلول علت هاي مختلفي مي باشد

مهمترين عامل آن اين است كه انسان فراموش كرده است هدف خلقت او چيست و دين و عبادت چه نقشي در رسيدن به اين هدف دارد.. آيا در مواقعي كه قرار است صبح زود از خواب بلند شويد نيز نمي توانيد از خواب بلند شويد؟

مانند مواقعي كه براي رفتن به كوه و گردش با دوستان خود صبح زود برنامه ريزي نموده ايد ؟يا مثلا امتحان داريد!؟

آيا تاكنون فكر كرده ايد چرا وقتي با دوستتان قرار داريد، فوراً بيدار مي شويد و چه بسا بدون كوك كردن ساعت و از مدتها قبل از ساعت قرار، خود به خود بيدار مي شويد و هيچ چيزي مانع بيدار شدن شما نمي شود، اما هنگامي كه مي خواهيد نماز بخوانيد و با خدا صحبت كنيد و قرار ملاقات با خدا داريد، اينطور نيست و هر كاري مي كنيد بيدار نمي شويد و اگر بيدار شويد، دوباره مي خوابيد؟ اما مشكل چيست؟

مشكل اين است كه به قراري كه با دوستمان داريم بيشتر معرفت و ايمان داريم و رابطه با دوستان را بيشتر دوست داريم تا نسبت به خداوند.

مشكل در ضعف ايمان است وقتي ياد دوست را در ذهن خود كوك مي كنيم، بدون ساعت بيدار مي شويم، ولي وقتي ياد خدا را در خود كوك مي كنيم، نمي توانيم بيدار شويم. اين يك مشكل فني ايماني است. تمام كساني كه صبح بيدار مي شوند تنها به وسیله ی ساعت بيدار نمي شوند.. ساعت كمك مي كند، ولي ساعت به انسان انگيزه نمي دهد. اگر مي خواهيد صبح بيدار شويد، اول بايد مهرخدا را در خودتان كوك كنيد.