این موضوع اولین بار در اربعین ذهنم را مشغول کرد، دعا برای ظهور می کنیم اما… ؛ در میان دریای جاری زائران، شکوه موکب ها، اخلاص خادمان و سه روز خلوت زائران با خود … در میان میلیون ها نفر که می رفتند زیر گنبد آسمانی امام حسین و برای ظهور دعا کنند… بیشتر از ۱۰۰۰ سال است که برای ظهور دعا می کنیم و هر سال تعداد بیشتری دعا، توجه و خواست اصلی شان ظهور است، اما هنوز ظهور محقق نشده مگر نه اینکه «الدعاء تحت قبته مستجاب»؟!

 

دوست دارم دلم را خوش کنم به این زیادی نفرات و کثرت دعاها، که خود حتما نشانه ی استجابت دعاست، اما …

احساس می کنم جایی از کارمان می لنگد، جایی در دعاهایمان، جایی در نگاه هایمان به ظهور، جایی در خواست اصلی مان برای انقلاب جهانی حضرت …

موسی کلیم الله بیمار شد. طبیبان بنی اسراییل دارویی برایش تجویز کردند. حضرت فرمود دوا نمی خورم تا خودش مرا شفا دهد. بیماری ادامه پیدا کرد و درخواست شفا از جانب خدا بی پاسخ ماند. در این حال به ایشان وحی شد:

قسم به عزت و جلالم که شفایت نمی دهم مگر اینکه از دوایی که به تو توصیه شده بخوری…

حضرت دارو را استفاده کرد و سلامتیش را به دست آورد؛ اما در دلش بود که چرا خدا او را شفا نداد؟!

به او وحی شد…

همان خدایی که درد را آفریده دوا را هم آفریده، و درمان را در داروها قرار داده است، تو می خواهی توکل را ضد حکمت من قرار دهی؟!

این را خوب به خاطر بسپار…

دعای اشتباه مستجاب نمی شود؛ حتی اگر موسی کلیم الله باشی.

اما اشتباه کجاست؟!

امیر کلام و بیان، مولا امیرالمؤمنین می فرماید:

ان کرم الله تعالی لا ینقض حکمته فلذلک لا تقع الاجابه فی کل دعوه.

به درستی که لطف و کرم خداوند حکمت او را بر هم نمی زند، به همین دلیل هر دعایی به اجابت نمی رسد. غرر الحکم/ح۳۴۷۸

خیلی از کارها بدون دعا هم انجام می شود. دنیای غرب پر است از نمونه های آن: بدون دعا هم می شود در کنکور قبول شد، به بالاترین مدارج رسید، ثروتمند شد، بدون دعا می شود به قلل موفقیت رسید، یا شغل خوبی به دست آورد، یا همسر خوب و مناسبی اختیار کرد، حتی می توان به کره ماه رسید…

دعا برای ظهور می کنیم اما…
اما بدون کار اگر تمام عمرت را هم دعا کنی، حتی غذای یک روزت هم فراهم نمی شود.

اگر بدون کار و عمل، دعا مستجاب نمی شود، پس دعا دقیقا چه کاربردی دارد؟

الداعی بلاعمل کالرامی بلا وتر.

دعا کننده ی بدون عمل، مانند تیر و کمان بدون زه است. نهج البلاغه حکمت ۳۳۰

زمان، مهمترین سرمایه ی ماست، سرمایه ای که باید با آن به هدف خاص و بزرگی رسید. هدفی که درباره اش از ما می پرسند.

دعا، زمان رسیدن به اهداف را کوتاه و نقص ها را برطرف می کند.

تأثیر کارها را بزرگ و آسیب ها را به فرصت تبدیل می کند.

دعا ماننده معجزه ای است که عمل انسان را بی نهایت می کند.

دعا پیروزی سپاه اندک طالوت بود بر جالوت.

دعا پیروزی سپاه کم نفرات پیامبر بود در بدر، احزاب، فتح مکه و …

این اثر دعا بود که افرادی مانند حسن باقری ها، حاج احمد متوسلیان، همت، کاظمی، چمران و … که هیچ زمینه ای در علوم نظامی نداشتند در زمان باورنکردنی به بزرگترین طراحان نظامی جهان تبدیل کرد. دعا، مکمل عمل است، افزایش دهنده ی عمل است، اصلاح کننده ی عمل است، بزرگ کننده ی عمل، به هدف رساننده ی عمل، رفع نقص عمل است.

به میزان تلاشی که انجام داده ای دعا مسیرها را کوتاه، نقصها را برطرف، و اثر کارانسان را که بعد از تلاش از خدا کمک خواسته را بزرگ می کند وگرنه خداوند به هر کسی به اندازه ی عملش بدون دعا هم عطا می کند به شرط آنکه عملی وجود داشته باشد.

دعای اشتباه مستجاب نمی شود دعای بدون عمل و بدون اقدام .

هرچند عمل شرط اصلی پذیرش دعاست اما در چند جا استثنائاتی وجود دارد. شرایط خاصی که بدون عمل هم دعا در آنها بسیار سریع به اجابت می رسد.

یکی از آنها جایی است که کاری از دستمان برنمی آید درچنین شرایطی دعا بسیار به استجابت نزدیک است. امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف السوء.

کسانی که در اوج درماندگی راهی در مقابل خود نمی بینند کسانی که مانند مسافران کشتی در حال غرق شدن جز دعا راه دیگری ندارند، یکی از مصادیق این حالت در امر به معروف و نهی از منکر است.

امر و نهی بصری، زبانی و جبری اما در پایین ترین درجه و مرتبه، وقتی که هیچ کاری از دستمان برنمی آید و احتمال هیچ تأثیری وجود ندارد، وقتی در شرایط بسیار خطرناک، مرتبه ای که هر کس باید آن را انجام دهد و آن انزجار از گناه و دعا برای فرد خطاکار است.

حال این سؤال مطرح می شود که ظهور برای ما مهم است یا نه؟!

اگر بله، وظیفه ی ما چیست؟

فرمودند: اگر شیعیان به اندازه ی یک آب خوردن، لیوان آب، ما را می خواستند ما ظهور می کردیم.

ما می نشینیم و فقط دعا می کنیم، مانند کسانی که روی بلندی ایستادند و کشته شدن پسر پیغبر خود را دیدند و فقط دعا کردند و گریستند، آنها هم فکر می کردند کاری از دستشان برنمی آید…

آیا وقتی تشنه می شویم برای آب دعا می کنیم؟!

تشنگی یک فرد را از حرکت او برای رفع تشنگی می شود تشخیص داد…

آیا تشنه ی ظهور هستیم؟!

یک مسابقه ی فوتبال را در نظر بگیرید…

برگزاری یک مسابقه در سطح یک محله به چه مقدار هماهنگی، تدارکات، ارتباطات و امکانات نیاز دارد؟!
اگر این مسابقه در سطح شهر و یک کشور و یا کل جهان انجام شود، به چه مقدار برنامه ریزی نیاز دارد؟

اگر کشوری بخواهد در این مسابقه به موفقیت برسد، به چه میزان تلاش نیاز دارد؟

از یافتن استعدادها، تأسیس مدارس فوتبال، لیگ حرفه ای، استادیوم،

آیا به صرف وجود چند بازیکن خوب، بدون پیشتیبانی و برنامه ریزی می تان به موفقیت جهانی رسید؟

قطعا ظهور امر ناگهانی نیست که با خوب بودند فردیِ ما محقق شود، یک انقلاب جهانی بدون تشکیلات، هدف گزاری، سازماندهی و برنامه ریزی، بدون عزم ملی، بدون آموزش، بدون تبدیل کردن آن به یک مسأله ی ملی، بدون تبلیغ و آگاه سازی،

چه موقع قرار است کمی واقعی به امر ظهور نگاه کنیم؟!

آیا تا به حال کاری برای ظهور کرده ایم؟! به تکیلفمان عمل کرده ایم؟

اینکه در روایات ما آمده است که هر زمان مردم آمادگی حضور ولی خدا را داشته باشند، او خواهد آمد. جا ندارد که از خود سؤال کنیم چرا ما آمادگی حضور او را نداریم؟ چرا با اینکه همه او را می خوانیم اما باز هم خبری از او نمی شود؟

جواب این است که حضرت را برای راحتی خودمان می خواهیم که دست به سینه اوامر ما را اجرا کند. می گوییم بیا و مشکلات ما را حل کن. بیا و برای ما آسایش بیاور…

آیا تا به حال با خود گفتیم امام زمان! ای کاش می توانستم کاری برایت انجام دهم. غمی از غمهایت را کم کنم و حال آنکه بعضی خود درد و غمی برای امام زمان هستند. توقعات بیجا، انتظارات غیرمعقول و …

منبع پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام