امام صادق (علیه السلام)

كنَّا عِنْدَ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ(علیه السلام) جُلُوساً فَقَالَ لَنَا

إنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً اَلْمُتَمَسِّكُ فِيهَا بِدِينِهِ كَالْخَارِطِ لِلْقَتَادِ ثُمَّ قَالَ هَكَذَا بِيَدِهِ فَأَيُّكُمْ يُمْسِكُ شَوْكَ اَلْقَتَادِ بِيَدِهِ ثُمَّ أَطْرَقَ مَلِيّاً ثُمَّ قَالَ إِنَّ لِصَاحِبِ هَذَا اَلْأَمْرِ غَيْبَةً فَلْيَتَّقِ اَللَّهَ عَبْدٌ وَ لْيَتَمَسَّكْ بِدِينِهِ .

?يمان تمار گويد: خدمت امام صادق عليه السلام نشسته بوديم، به ما فرمود:

?همانا صاحب الامر را غيبتي است، هر كه در آن زمان دينش را نگه دارد مانند كسي است كه درخت خار قتاد را با دست بتراشد سپس فرمود: -اين چنين و با اشاره دست مجسم فرمود-كداميك از شما ميتواند خار آن درخت را بدستش نگهدارد، سپس لختي سر بزير انداخت و باز فرمود: همانا صاحب الامر را غيبتي است، هر بنده يي بايد از خدا پروا كند، و بدين خود بچسبد.

كافى ج 1 ص 335.