توکل به خدا
شعر از ابوسعید ابوالخیر
در کعبه اگر دل سوی غیر است تو را طاعت همه فسق و کعبه دَیر است تو را
ور دل به خدا و ساکن میکده‌ای می نوش که عاقبت به خیر است تو را
داستانک
تمام پول هایش تمام شده و هنوز در نیمه راه سفرش بود. یکی از دوستانش از او پرسید می خواهی چه کنی؟
گفت تمام امیدم به فلانی است.
دوستش گفت پس قسم می خورم که امیدت ناامید می شود
. مرد با تعجب پرسید چرا؟ گفت: آخر از امام صادق علیه السلام شنیدم که می گفت:
خداوند متعال می فرماید: رشته آرزوی هر کسی را که به غیر من وصل باشد قطع می کنم. آیا او در گرفتاری هایش به دیگری امید می بندد در حالی که رفع آن به دست من است؟ آیا او در خانه دیگری را می کوبد در حالی که کلید تمام درهای بسته دست من است و خانه ام به روی همه باز است! باب التویض الی الله/حدیث۷،ج ۲
آیه شریفه
«وَ قالَ مُوسی یا قَوْمِ إِنْ کُنْتُمْ آمَنْتُمْ بِاللّهِ فَعَلَیْهِ تَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُسْلِمینَ.» یعنی اگر ایمان و اسلام دارید لازمه هر دو توکّل است.
«وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ» ببین مقام توکل را که از مقام تقوا چقدر برتر نمود و به جهت تأکید فرمود: به درستی که خداست که هر چه خواهد به انجام می رساند نه غیر او. پس لازمه عقل، قطع نظر از غیر [خدا[ و اعتماد بر اوست و بس و آیات [قرآن در این مورد] بسیار است.
نتیجه:
اگر باورهای قلبی انسان به آن حد برسد که دریابد خدا بهترین تکیه گاه و وکیل هاست و اوست که جامع اوصاف وکیل خوب است و از طرفی به ضعف، عجز و محتاج بودن ما سوی الله پی ببرد و به این باور برسد که همه چیزها و هرچه دارند از اوست، در این حالت است که بر کسی جز او دل نمی بندد و فقط بر او تکیه می کند و بس.
