آیت‌الله بنابی مدظله العالی:

? اين فرمايش از احاديث نوراني اهل بيت عليهم السلام است. توضيحش چنين است:
❗️ وقتي اشخاص ديگر براي امرار معاششان دنبال كار مي روند، يكي دنبال كشاورزي، ديگري تجارت، آن يكي كار اداري و … ، در مقابل طالب علم به همه اينها پشت پا مي زند و اينها را ترك مي كند و مي گويد: من مي خواهم طلبه بشوم، لذا در اين راه تمام عمرش را، جواني اش را، نيرو و نشاطش را، در راه تحصيل علوم ديني، در كلاس، در مطالعه، در تحقيق و… صرف مي كند.
❗️ به ويژه كه نيتي الهي دارد، اين كارها را براي رضاي خدا انجام مي دهد، اينجا ديگر نحوه رسيدن روزي او با سايرين فرق مي كند!
? خداوند خودش روزي او را مي رساند، بدون اينكه آن اسباب #طبيعي در كار بوده باشد.
البته اين بدان معنا نيست كه اينجا بدون سبب روزي داده مي شود، نه خير اينجا هم اسباب مطرح است منتها اسباب طبيعي در كار نيست؛ مثلاً « عمل به وظيفه » مي تواند يكي از اسباب بوده باشد. يكي از مصاديق بارز آيه شريفه « وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ » طلبه مي باشد؛ چرا كه تمام عمرش را در راه تحصيل علوم ديني و بعداً در راه انذار و تبليغ و ارشاد مردم صرف مي كند . لطف خدا اين است كه چنين فردي را تأمين كند.