می‌شود بی‌بهانه خوب بود و لحظه‌های عمر گذران را به نیکی گذراند. هنوز هم هستند دل‌های مهربانی که برای همنوعان خود می‌تپند، دل‌هایی که باید مواظب بود از تپش نیفتند. 

آن کـس کـه انـسان را بـرای زندگی اجـتـماعی آفریده، احساس نیاز به این پیوند و رابطه ضـروری را نـیز در نهاد او به امانت نهاده است. او هم خود رحمان، رحیم، ودود، رؤ وف و عطوف است و هم بندگانش را بر این سرشت آفریده است.
از دیدگاه اسلام، مهربانی و محبت ورزیدن، مایه قوام و برپایی جامعه انسانی است و بدون مهربانی، نظام اجتماع بشری، سرد و بی روح و زیبایی‌های زندگی به کام انسان تلخ و بی معناست.
خداوند مهربانی‌ها، بندگانش را به مهربانی و عطوفت دعوت کرده و در آیات ۱۷ و ۱۸ سوره مبارکه بلد می‌فرماید این مهربانی، ویژگی خاص اصحاب یمین است: «ثـُمَّ کـانَ مـِنَ الَّذیـنَ امـَنـوُا وَ تـَواصـَوْا بـِالصَّبـْرِ وَ تـَواصـَوْا بـِالْمـَرْحـَمـَةِ، اوُلئِک اَصـْحـابُ الْمَیمَنَةِ ، علاوه بر اين از زمره كسانى باشد كه گرويده و يكديگر را به شكيبايى و مهربانى سفارش كرده‏‌اند، اينانند خجستگان »
رسـول گـرامـی اسـلام(ص) نـیـز استحکام پیوند مودت و مهربانی مؤ منان با یکدیگر را چنین توصیف می‌فرماید: «مـؤمـنـان، در مـقـام مهربانی و عطوفت نسبت به یکدیگر همانند یک پیکرند. وقتی عضوی از این گروه بیمار شود، سایر اعضا در تبداری و شب بیداری با او همراهی می‌کنند».
همچنین در سخنی دیگر از رسول اکرم(ص) آمده است: «به من ايمان نياورده است آن كس كه شب سير بخوابد و همسايه‌اش گرسنه باشد. به من ايمان نياورده است آن كس كه شب پوشيده بخوابد و همسايه‌اش برهنه باشد».
پیامبران خدا ابتدا با محبت و مهربانی مردم را شیفته رفتار و کردار خود کرده، آن گاه به هـدایـت آنـان مـی‌پـرداخـتـنـد، بـر این اساس، آنان علاوه بر داشتن عصمت و تقوا، مهربانترین و پـرعـاطفه ترین فرد زمان خود بودند و همین عاطفه و مهر سبب می‌شد تا بسیاری از مردم به آنان بگروند.
مگر نه این است که دین اسلام قرن‌هاست که پیروانش به نیکی دعوت می‌کند و این نیکی همان انسانیت است، انسانیتی که از پیامبران و امامان به انسان‌ها ارث رسیده است.
شاید به اعتقاد بعضی، خوبی‌ و مهربانی سال‌هاست که به فراموشی سپرده شده و انسان‌هایی هم که این صفات را داشتند همراه این ویژگی‌ها به خاک سپرده شده‌اند اما حقیقت این است که خوبی هیچ گاه نمی‌میرد.
اگر خوبی می‌مرد، یاد انسان‌هایی که مظهر این خوبی‌ها بودند نیز به فراموشی سپرده می‌شد اما تاریخ گواه این است که انسان‌هایی که در زندگی خود مشق مهربانی کرده‌اند، هنگام عروج به پیشگاه خداوند یادشان زنده ‌تر و جای مهربانی‌هایشان خالی می‌شود.
چه خوب است که در این شرایط سخت اقتصادی هوای همدیگر را داشته باشیم. ملت ایران روزهای سخت جنگ را پشت سر گذاشته اما قد خم نکرده است و بزرگ ترین دلیل این امر نیز همان نیکی و مهربانی و همدلی بود.
هنوز یادمان نرفته روزهایی که ایران در جنگی تحمیلی به سر می‌برد و امکانات مردم بسیار ناچیز بود، مردم برای یکدیگر از بسیاری از امکانات خود می‌گذشتند.
روزهایی که مردم حتی سوخت کافی برای گرم کردن خود نداشتند اما برای همسایه خود سوخت می‌بردند تا او نیز در روزهای سرد، گرما را تجربه کند.
اما در این روزها که بعضی افراد توان گرم کردن خود را ندارند، هنوز هم افرادی هستند که به کمک آنان بشتابند و گرما را به آنان هدیه دهند، گرمایی که نور آن در زندگی خودشان نیز متجلی خواهد شد.
اکنون نیز که ملت ایران در شرایط سخت اقتصادی قرار دارد، می‌توان همان مهربانی‌ها را تکرار کرد. احتکارهای خانگی و هجوم برای خرید اضافه بر نیاز، بوی مهربانی نمی‌دهد.

هنوز هم هستند دل‌های مهربانی که برای همنوعان خود می‌تپند، دل‌هایی که باید مواظب بود از تپش نیفتند. مهربانی را می‌توان از کودکی آموخت که برای گنجشکی در سرمای هوا دانه می ریزد.
اگر پیرو دینی هستیم که ما را به انسانیت فرامی‌خواند پس نباید مهربانی را کنار بگذاریم.
باید هر روز این مهربانی را در زندگی خود جاری سازیم تا یادمان نرود که برای چه زنده‌ایم و برای چه آفریده شده‌ایم.

منبع: خبرگزاری ایکنا-خراسان جنوبی