این مطلب صرفا یک جمع بندی برای ثبت است:
*رئیس جمهور نه در تهران نه در یک مرکز استان نه حتی در یک شهر بلکه در میانه کوهستان‌های جنگلی و در میانه بازدیدها و افتتاح پروژه ها به شهادت رسید.
*رئیسی هشتمین رئیس جمهور ایران بود؛ در تقارنی قابل تامل، در ایام میلاد امام رضا(ع)، رئیس جمهور شد و در شب میلاد امام رضا(ع) به شهادت رسید.
*رئیسی مرید ویژه حضرت رضا(ع) بود و در حرم ثامن الحجج به خاک سپرده شد.
*رئیسی از سادات بود، در توصیف شهادت رئیس جمهور نشانه هایی از شباهت به شهادت حضرت صدیقه طاهره وجود دارد.
*افتخار رئیسی روضه خوانی بود، پیکر رئیس جمهور شبیه برخی از روضه های جانسوز شهدای کربلا شد. پیکرش هم ساعت ها روی زمین ماند تا اندکی شبیه مصائب جد بزرگوارشان باشد. انگشتر آقای رئیسی هم به طور خاصی یکی دیگر از روضه های عاشورا را زنده کرد.
*پیکر رئیسی با حضور چند میلیون نفر تشییع شد؛ این در حالی بود که رئیسی یک دولتمرد بود. پایان کار دولتمردان قبلی بعضا با نفرت مردم همراه می‌شد. سید حسن نصرالله قشنگ پرسیده است؛ «در کجای دنیا پیکر شخصیت‌های سیاسی با این عظمت و به صورت میلیونی تشییع می‌شود؟»
*همه اشک های آقای رئیسی در نماز رهبرانقلاب بر پیکر حاج قاسم را به یاد دارند. کمتر از پنج سال رئیسی شهید هم پیش حاج قاسم رفت.
*رهبرانقلاب گفتند: تشییع شهید رئیسی پیامی به دنیا به نفع جمهوری اسلامی بود. ریشه مردمی جمهوری اسلامی و قوت آن را نشان داد. اجتماعات که با دعا و روضه برای سلامتی رئیس‌‌جمهور همراه بود، نشان دهنده‌ی دلبستگی مردم به انقلاب و شعارهای انقلاب اسلامی است. همین جنس صحبت ها را رهبر انقلاب برای شهادت حاج قاسم هم به کار بردند؛ «در برابر برکات شهادت او و آنچه این شهادت برای کشور و منطقه ایجاد کرد، سر تعظیم فرود می آورم. تشییع های بی نظیر او “زنده بودن انقلاب” را به رخ دنیا کشید»
رهبرانقلاب گفتند که خدمات خالصانه شهید رئیسی فقط به دوره حیاتش خلاصه نمی‌شود و بعد از حیاتشان هم خدمات ارزنده‌ای به کشور کردند. درباره حاج قاسم هم گفته بودند خون شهید سلیمانی برای دشمنان از خود شهید سلیمانی خطرناک تر است.
*بعد از تشییع تاریخی امام راحل، فقط شهادت حاج قاسم سلیمانی و سید ابراهیم رئیسی توانست این چنین تصاویری را خلق کند. هم قاسم سلیمانی هم ابراهیم رئیسی شاگردان برجسته مکتب امام راحل بودند.
